“ยัยเด็กไม่รักดี! แม่แกคลอดแกออกมาด้วยความยากลำบาก หัดสำนึกซะบ้างว่ากว่าแกจะกลายเป็นตัวเป็นตนแบบนี้ได้เพราะใคร”
จนตรอกในการหาเหตุผลมาโต้เถียงถึงขนาดเอาแม่มาอ้างเลยเหรอ
“เมย์รู้ว่าแม่คลอดเมย์ด้วยความรัก ก็มีแต่พ่อนั่นแหละที่ไม่ได้รักเมย์” ฉันบิดยิ้มอย่างร้าวราน ทว่าในความรวดร้าวนั้นกลับอัดแน่นไปด้วยความโกรธเคือง ครุ่นแค้น และความรู้สึกดำมืดมากมายเต็มไปหมด... “อยากได้ลูกชายแต่ดันกลายเป็นผู้หญิง พ่อคงจะผิดหวังมากสินะคะ ถึงได้พยายามแอบใส่ยาขับเลือดให้แม่กินหวังกำจัดเมย์แล้วปั๊มลูกใหม่”
ฉันรู้ รู้มาตลอดแต่ไม่เคยขุดเรื่องนี้ขึ้นมาพูด และในวันนี้ฉันก็ไม่อยากทนอีกต่อไป
“…” เห็นได้ชัดว่าพ่อช็อกจนนิ่งค้าง นัยน์ตาเบิกขึ้นเล็กน้อย
“น่าเสียดายเนอะที่เมย์มันหนังเหนียว แล้วก็กลายเป็นลูกเพียงคนเดียวของพ่อ เพราะหลังจากคลอดเมย์ได้ครึ่งปีพ่อก็เป็นหมัน มีลูกไม่ได้อีกแล้ว”
“หุบปากซะเมย์” ท่านกำหมัดแน่น
