EP01 ตุ๊กตามีชีวิต
1229 คำ
"แพรวา? นี่ขนมรุ่นพี่ฝากมาให้" ระหว่างที่เธอกำลังหอบหนังสือไปคืนห้องสมุดอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีเสียงเรียกของผู้หญิงบางคนเรียกชื่อเธอทำให้เธอต้องหันไปมองอย่างเลี่ยงไม่ได้
"คะ? ให้แพรเหรอ?" เธอชี้นิ้วเข้าหาตัวเองอย่างสงสัยเพราะไม่รู้ว่าใครเป็นคนส่งขนมมาให้เธอ เธอจึงรับไว้เพื่อไม่เป็นการเสียมารยาท
"ใช่ อ่ะนี่ งั้นเราไปก่อนนะเดี๋ยวจองหนังสือไม่ทัน" ผู้หญิงตรงหน้าเอ่ยยิ้มๆ เพราะเธอเป็นเพื่อนต่างคณะและยังชอบอ่านหนังสือเหมือนเธออีกด้วยจึงรู้จักกันไว้ผ่านๆ
"จ้า ขอบใจนะ" เธอยิ้มกลับก่อนจะเปิดขนมดูด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าใครเป็นคนฝากมาให้
"ขนมเห็นว่าน่าอร่อย เหมาะกับเธอดี คงอร่อยเหมือนกัน" เธออ่านก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างไม่ชอบใจ นี่น่ะเหรอผู้ชายที่เข้าหาผู้หญิงครั้งแรก ก่อนจะสะดุดกับข้อความที่เป็นผู้ส่ง
ไฟนอล
ผู้ชายที่เพิ่งเข้ามาใหม่น่ะนะ!? ผู้ชายที่เพื่อนเธอคลั่งไคล้นักหนาจะมาเป็นคนแบบนี้ เธอไม่ชอบ มาทรงนี้เหมือนผู้ชายหลายๆ คนที่เข้าหาเธอเพียงเพราะอยากได้แต่ร่างกายเธอเท่านั้นและถ้าให้เธอเดา ผู้ชายที่เป็นถึงลูกชายเจ้าของมหาวิทยาลัยคงไม่ได้มาจริงจังอะไรกับเธอแน่ๆ หรือไม่เขาก็พนันกับเพื่อนเหมือนคนที่ผ่านๆ มา เพื่ออยากรู้ว่าเธอง่ายเหมือนอย่างที่เธอหยิ่งรึเปล่า ใครๆ ก็กันพูดงี้
"เก็บไว้กินเองเถอะค่ะ ผู้ชายอย่างพี่หนูไม่เอาทำผัวแน่นอน" เธอเอ่ยประชดประชันก่อนจะเก็บถุงขนมมากหน้าหลายตาไว้ให้เพื่อนสาวเพราะถ้ารู้ว่าเป็นขนมจากแกงค์นี้คงดีใจจนไม่ต้องแปลงฟันอ่ะ เมื่อเก็บขนมเสร็จเรียบร้อยเธอก็เดินเข้าไปในห้องสมุดเพื่อไปหามุมเงียบๆ นั่งอ่านหนังสือ
คิดไปคิดมา หากคนที่เข้าหาเธอและเธอก็เปิดโอกาสให้เป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือเหมือนกับเธอคงรู้สึกดีไม่น้อย...
ปึก!
"อ่ะ ขนม ของพี่ไฟนอลของแกอ่ะ" หญิงสาวเอ่ยก่อนจะนั่งลงพร้อมกับทำงานในไอแพดอย่างตั้งใจเพราะเธอต้องสรุปเนื้อหาที่เพิ่งเรียนสัปดาห์นี้ส่งอาจารย์ในอีกสองวันที่จะถึงนี้
"ห้ะ!? จริงดิ!" ฟ้าใสเอ่ยยิ้มๆ ทำหน้าอย่างไม่เชื่อก่อนจะเปิดถุงขนมดูอย่างสนอกสนใจ ก่อนจะสะดุดตากับข้อความในกระดาษแข็งที่เป็นโพสอิส
"งื้อ อยากเป็นของอร่อยของพี่ไฟนอลว่ะ" ฟ้าใสเอ่ยอย่างคลั่งไคล้ก่อนจะหยิบขนมมาแกะกินราวกับว่ามันเป็นขนมของพระเจ้ายังไงยังนั้น
ท่าจะเป็นเอาหนัก
"หึ เล่นตัวว่ะ มึงเจอศึกหนักแล้วไอไฟ" ฟ้าครามเอ่ยยิ้มๆ เพื่อกวนประสาทเพื่อนสนิทเมื่อกำลังนั่งมองสาวรุ่นน้องที่เมินขนมที่เพื่อนชายฝากไปลองดูก่อนจะที่จะเข้าหาแต่ก็ปรากฏว่าเด็กนั่นหยิ่งและไม่สนใจเพื่อนเขาเลยสักนิด!
"เพิ่งเจอผู้หญิงที่เมินมึง เป็นบุญตากูมาก" ดีเทลเอ่ยอีกคนก่อนจะหันไปสนใจข้อความในมือถือที่แฟนสาวส่งข้อความมา
"หุบปากพวกมึงไป หึ แบบนี้แหละกูยิ่งชอบ ยิ่งยากยิ่งอยากได้ โครตท้าท้าย" เขาจ้องมองใบหน้าสวยหวานนั่นอย่างพิจารณาด้วยความสนใจเพราะที่ผ่านมามีแต่ผู้หญิงจ้องจะขึ้นเตียงกันเขาโดยที่เขาไม่ต้องออกแรงอะไรมาก
แต่กลับแพรวา ยิ่งยากยิ่งท้าท้าย!!
อ่า! แค่คิดก็ยิ่งอยากครอบครอง อยากปราบพยศจัดการเด็กดื้อนิสัยหยิ่งอยากเธอให้อยู่ใต้อาณัติ แค่คิดก็แข็งแล้วแม่ง!
"แก ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ระหว่างที่เธอกำลังทำงานจู่ๆ ก็รู้สึกปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำขึ้นมาจึงเอ่ยบอกเพื่อนสนิททั้งสองจนม่อนไหมเสนอตัวเป็นคนพาเธอไปเอง
"ให้เราไปเป็นเพื่อนดีกว่า ป่ะ" ม่อนไหมเป็นห่วงเพราะแพรวายิ่งน่ารักบอบบางน่าทะนุถนอมราวกับตุ๊กตา เธอเป็นห่วงและโครตหวงมากกว่าอะไร
"ไม่เป็นไร ใกล้ๆ เอง ม่อนทำงานต่อเถอะเดี๋ยวแพรรีบมา" เธอพูดแค่นั้นแล้วเดินตรงไปทางห้องน้ำที่ไม่ค่อยมีคนเข้าสักเท่าไหร่เพราะอะไรเธอไม่รู้หรอกแต่คงไม่พ้นเรื่องอย่างว่านั่นแหละ
และใช่...
"อื้อ ไฟขา อร๊าง เอาน้ำขิงแรงๆ อื้อ เสียว อร๊าย" เสียงหญิงสาวบางคนกำลังร้องครวญครางเสียงหลงและยังเอ่ยชื่อใครบางคนที่เธอเหมือนจะคล้ายๆ ว่าได้ยินที่ไหน
"ครางดังๆ เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินหรอก" และใช่เสียงของผู้ชายคนนั้น เธอคิดไว้แล้วว่าเขาแค่เล่นๆ อยากได้แค่ตัวเธอเพราะเขายังมามีอะไรกับผู้หญิงอีกคนอยู่เลย
"อึก มะไม่เป็นไร อร๊า ขิงจุก จูบขิงหน่อย อื้ม" เสียงผู้หญิงคนนั้นเอ่ยกระท่อนกระแท่นและเสียงบางอย่างกระทบกันเธอรับไม่ได้ จากนั้นก็รีบเข้าห้องน้ำแล้วรีบๆ ไป
"เย็นนี้มาเจอกันนะคะ" คู่ขาสาวเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะกดจูบมุมปากหยักอย่างยั่วยวนแล้วเดินออกไปก่อนเพราะไม่อยากเป็นที่จับตามองของคนอื่น
แกร๊ก! หญิงสาวเปิดประตูห้องน้ำออกมาเพราะคิดว่าทั้งสองคนนั้นได้ออกไปแล้ว แต่เปล่าเลย ยังเหลือผู้ชายคนนี้อยู่หน้าห้องน้ำซึ่งเธอก็บังเอิญเปิดมาเจอพอดีเป๊ะ!
"หึ นึกว่าใครมาเข้าห้องน้ำ ที่แท้เป็นนัยตุ๊กตาเดินได้อย่างเธอนี่เอง" เขาเอ่ยเสียงราบเรียบแล้วล้วงกระเป๋ากางเกงนักศึกษาเดินตรงเข้ามาหาเธอเรื่อยๆ จนเธอเริ่มถอยหลังกรู่อย่างไม่พอใจ
หมับ!
"อ๊ะ" ระหว่างที่เธอถอยหลังกลับถูกเขากระชากเข้ามาขนแผงอกแกร่งของเขาเสียก่อนจนเธอร้องออกมาเบาๆ ด้วยความเจ็บ
"ไง ยัยตุ๊กตา หยิ่งจังเลยนะ" น้ำเสียงกระแนะกระแหนของไฟนอลเอ่ยขึ้นก่อนจะกระชากเรียวแขนเล็กเข้ามาแนบอกอย่างไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องไม่พอใจเธอที่อยู่กับผู้ชายคนอื่น
"อ๊ะ! ปล่อยนะคะหนูไม่รู้จักคุณ" เรียวแขนเล็กพยายามสลัดออกจากการเกาะกุมของไฟนอล เธอไม่อยากรู้จักผู้ชายคนนี้เลยด้วยซ้ำจึงไม่แสดงตัวว่าเธอรู้จักเขาแล้ว
"ตัวโครตหอม อยากรู้เหมือนกันว่าอย่างอื่นจะหอมรึเปล่า?" เขาเอ่ยเสียงแหบพร่าราวกับโรคจิตก่อนจะตวัดแขนแกร่งโอบกอดเอวบางแน่นจนเธอขยับตัวไม่ออก
"นี่! อย่ามาทำอะไรบ้าๆ นะ ไม่งั้นแพรจะร้องให้คนช่วยจริงๆ ด้วย!!" เธอเผลอแทนชื่อตัวเองอย่างเคยชินเพราะปกติตอนอยู่ที่ไร่เธอจะแทนชื่อตัวเองแบบนี้เหมือนตอนที่อยู่กับมารดา
"หึ ฉันพาผู้หญิงมาเอาในนี้ยังไม่มีใครกล้ามาห้ามเลย แล้วเธอคิดว่าใครจะอยากมามีเรื่องกับฉันงั้นเหรอสาวน้อย" เขากระตุกยิ้มมุมปากเพราะนึกขำกับคำพูดของเธอ
ร้องให้คนช่วยงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ!
- ผู้เขียน
