เวลานี้เธอเหลือแค่เขาเท่านั้นที่ทำให้รู้สึกอยากมีชีวิตต่อไป อ้อมกอดนี้ที่คอยให้ความอบอุ่น ทำให้รู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่สัมผัส
“ขอบคุณนะคะ…พี่น่าน” น่านฟ้าตอบรับพร้อมกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น ซึ่งมันเป็นสิ่งเดียวที่เขาพอจะทำให้เธอได้ในเวลานี้ แม้ใจอยากจะแบกรับทุกๆ ความเสียใจเอาไว้เอง แต่ก็ไม่อาจทำได้
ความเสียใจของใคร ก็ต้องเป็นหน้าที่ของเจ้าตัวที่ต้องจัดการเอง ซึ่งเขาเชื่อว่าภัคจิราจะก้าวผ่านความสูญเสียในครั้งนี้ไปได้แน่
เขาเชื่ออย่างนั้น…
วันเวลาช่วยเยียวยาจิตใจของภัคจิราได้อย่างที่สามีของเธอได้บอกเอาไว้จริงๆ แม้จะยังคงคิดถึงผู้ที่จากไปอยู่มาก แต่เธอตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ทำให้คุณป้าต้องมีห่วง เธอจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ให้สมกับที่มันเป็นปรารถนาสุดท้ายของท่าน ซึ่งสิ่งนั้นคงเกิดขึ้นไม่ได้หากเธอไม่มีสามีที่ดีคอยอยู่ข้างๆ คนที่พักนี้ไม่ว่าจะทำอะไร ก็มักมีผลต่อการเต้นของหัวใจดวงน
