“ก็ได้ค่ะ ภัคจะไม่คิดแบบนี้อีกถ้าพี่น่านปล่อยให้ภัคได้ทำหน้าที่ภรรยาบ้าง” เธอบอกก่อนจะหันกลับมาสบตาคมเข้มของสามีอย่างออดอ้อน นั่นทำให้น่านฟ้าได้รู้ว่าเป็นอีกครั้งแล้วที่เขาตกหลุมพรางคนเจ้าเล่ห์ที่พอไม่ได้ดั่งใจอะไร ก็ต้องทำท่าเหมือนงอนให้เขาต้องรีบเข้ามาง้อทุกที
“ภัคอยากทำหน้าที่ภรรยาจริงๆ เหรอ” คำถามที่มาพร้อมสายตากรุ่มกริ่ม ทำให้ภัคจิราหน้าแดงแทบจะทันทีเมื่อได้ยินมันเข้า
“ภะ…ภัคหมายถึงเรื่องทำงานบ้านกับทำกับข้าวหรอกค่ะ พี่น่านคิดไปถึงไหนกัน” เธอตอบกลับก่อนจะแย่งทัพพีมาถือไว้อย่างแก้เขิน
“พี่ก็คิดเหมือนภัคนั่นแหละ หรือว่าภัคคิดไม่เหมือนพี่ครับ”
“ภัคไม่พูดด้วยแล้ว พี่น่านออกไปนั่งรอเลยค่ะ เดี๋ยวที่เหลือภัคจัดการต่อเอง” หนนี้น่านฟ้าไม่คิดจะแกล้งคนน่ารักอีก เขายอมพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไปนั่งรอที่ห้องทานข้าว ซึ่งไม่นานร่างบอบบางของภรรยาก็ตามมาติดๆ พร้อมถาดข้าวต้มหอมกรุ่นในมือ
“คุ
