น่านฟ้ารับคำมารดาก่อนจะส่งท่านเข้านอนจึงรีบขับรถกลับมายังบ้านของภรรยาที่คิดเอาเองว่าเจ้าตัวคงกลับมาตั้งแต่ช่วงหัวค่ำแล้ว เขาเองก็มัวแต่วุ่นวายอยู่กับปรางใจจนลืมที่จะโทรถาม
“คุณภัคละครับพี่องุ่น” คนถูกถามขมวดคิ้วอย่างสงสัยก่อนจะตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว
“คุณภัคยังไม่ได้กลับมาเลยค่ะ”
“ว่าไงนะ!” คำตอบที่ได้ยิ่งทำให้ความหงุดหงิดเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว หากไม่กลับบ้านภัคจิราจะไปที่ไหนได้อีก ในเมื่อเธอไม่สนิทกับใคร ไม่มีแม้แต่ที่จะให้ไปหลบหนีความผิด
น่านฟ้าคิดก่อนจะโทรสั่งให้คนงานนับสิบๆ คนช่วยกันออกตามหาคนดื้อเงียบ แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่มีวี่แววว่าใครจะพบเธอ
จนกระทั่งการรอคอยที่แสนยาวนานสิ้นสุดลงเมื่อรถจักรยานที่หายไปจากบ้านถูกปั่นมาจอดสนิทที่หน้าบ้าน ก่อนคนที่ทำให้คนทั้งบ้านต้องวุ่นวายไปกับการตามหาตัวจะเดินเข้ามาด้านในด้วยท่าทีปกติ ทำราวกับว่าการหายตัวไปของตัวเองเป็นเรื่องปก
