การปรากฏตัวของปรางใจทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายคงไม่คิดยอมแพ้ ซึ่งมันก็ไม่ผิดไปจากที่เธอแอบคิดเอาไว้สักเท่าไหร่ ดูท่าแล้วผู้หญิงคนนี้คงรักสามีของเธอมากจริงๆ ถึงได้ไม่ยอมตัดใจจากเขาเสียที
“พี่น่านไม่อยู่ค่ะ พาคุณแม่ไปหาหมอ”
“ฉันไม่ได้มาหาน่าน! ฉันมาหาเธอ” สรรพนามที่เปลี่ยนไปทำให้รู้ ว่ายังไงวันนี้ระหว่างเธอกับผู้หญิงคนนี้คงมีเรื่องที่ต้องคุยกันยาว
“เชิญเข้าบ้านก่อนสิคะ พอดีภัคทำกับข้าวทิ้งไว้” ด้วยความที่เป็นลูกสะใภ้ของเจ้าของบ้านเธอก็ทำอะไรไม่ได้มากนอกจากเชิญอีกคนเข้าบ้าน กระทั่งเมื่อเดินนำมาถึงห้องครัวถึงได้เอ่ยถามขึ้นเบาๆ
“พี่ปรางมีอะไรจะพูดกับภัคคะ” นับว่าเป็นโชคดีที่สามีของเธอพาแม่ของเขาไปหาหมอ เธอเลยมีโอกาสที่จะพูดคุยกันให้รู้เรื่อง
“ฉันจะไม่อ้อมค้อมเลยก็แล้วกัน! ฉันต้องการให้เธอหย่ากับน่านซะ ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้รักเขา! แล้วเธ
