บทที่ 12

1271 คำ

หญิงสาวเงียบไปครู่หนึ่งตอนที่เขาขอค้างด้วย ที่เงียบไปเพราะถ้าจะปฏิเสธไปสถานะของเขาก็ชัดเจนว่าเป็นสามีเธอ มันก็สิทธิ์ของเขาอยู่แล้ว "ที่นี่โรงแรมคุณอยากค้างก็ค้างสิคะ เดี๋ยวฉันจะเปิดห้องให้" ตอบแบบนี้ดีสุดแล้วมั้ง "คุณพักที่นี่ไม่ใช่เหรอทำไมต้องให้ผมเปิดห้องด้วย" "แต่เรื่องของเรามันไม่ใช่เรื่องจริง" "อะไรคือไม่ใช่เรื่องจริง ตอนที่เราจดทะเบียนสมรสก็มีพยานรับรู้ แถมเราจดต่อหน้านายทะเบียน" "เราคุยกันแล้วนี่คะ" "ถ้างั้นก็ไม่เป็นไรครับ" ชายหนุ่มปล่อยเธอออกจากอ้อมกอดที่รับร่างเธอไว้เมื่อสักครู่ คนมันจะปฏิเสธก็หาทุกวิถีทางอยู่แล้ว "แล้วนี่คุณจะไปไหน" ม่านฟ้าเห็นว่าเขาจะไม่ขึ้นไปชั้นบนแล้ว "ผมฝากคุณดูแลลูกค้าต่อด้วย" "ค้างก็ได้ค่ะ" เราพูดบ้าอะไรไปวะเนี่ย จากที่กวินกำลังจะลงบันไดก็หยุดทันที..แล้วหันกลับมา "แต่เรื่องของเรา ฉันยังไม่อยากให้ใครรู้" ถึงยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง ยังไม่รู้เลยว่าจะเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม