บทที่ 6
1299 คำ
"ที่รักคะ"
กวินที่กำลังเดินมามองไปด้านหลังของตัวเองทันที เพราะไม่คิดว่าเธอจะเรียกเขาเลยสักนิด
"ที่รักคุณทำอะไรอยู่ฉันรอนานแล้วรู้ไหมคะ" เธอกลัวว่าพ่อจะจับพิรุธได้ก็เลยรีบเดินเข้ามาควงแขนเขา
"เมื่อกี้คุณเรียกผมเหรอ"
"ใช่ค่ะ คุณช่วยฉันหน่อยนะ" ประโยคหลังเธอพูดออกมาให้เขาได้ยินเพียงแค่คนเดียว
"จะให้ผมช่วยอะไร"
"คุณแค่เล่นตามน้ำไปก่อน ตามมาสิคะ"
กวินจ้องใบหน้างามนั้นแทบลืมหายใจ เมื่อเห็นรอยยิ้มหวานๆ ที่เธอส่งมาให้
ไม่รู้ว่าเขาเดินตามเธอมาจนหยุดอยู่หน้าพ่อของเธอตอนไหน
"คนนี้ไงคะ ที่ม่านบอกพ่อเมื่อกี้"
"พ่อไม่ยอมรับมัน"
"......" ได้ยินคำพูดพ่อเธอแล้วอารมณ์เมื่อสักครู่กระเจิดกระเจิงไปไหนไม่รู้
"จะไม่ยอมรับได้ยังไงคะ เขาก็คือลูกเขยของพ่อไง"
"หือ?" เขาฟังไม่ผิดใช่ไหม..
"อย่าให้พ่อได้ยินเรื่องแบบนี้อีก" แม้แต่หน้าของคนที่ลูกสาวพามาแนะนำพิทักษ์ก็ยังไม่มองเลย
ม่านฟ้ามองตามหลังพ่อที่เดินเข้าไปในงาน แล้วเธอก็ค่อยๆ ปล่อยมือที่ควงแขนเขาอยู่ออก
"มีอะไรให้ผมช่วยอีกไหม"
"มีค่ะ" พ่อคงคิดว่าที่เธอทำไปเพื่อประชดท่าน..แต่ท่านคิดผิดแล้ว เพราะครั้งนี้เธอเอาจริง "ตามฉันมา"
ในห้องเก็บของห้องเดิม..
"ห๊า? เมื่อกี้ผมไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม"
"ไม่ผิดหรอกค่ะ พรุ่งนี้คุณว่างไหม เราจะไปเจอกันที่อำเภอ"
"เดี๋ยวก่อนนะครับ ทำไมผมรู้สึกว่ามันแปลกๆ" กวินพร้อมที่จะรับผิดชอบเธออยู่แล้ว ถ้าเธออยากให้จัดงานแต่งเขาก็พร้อม แม้แต่จดทะเบียนสมรสเรื่องที่เธอขอไปเมื่อสักครู่เขาก็พร้อมอยู่แล้ว แต่ทำไมมันเหมือนมีอะไรบางอย่างแอบแฝงอยู่
"ใช่ค่ะ คุณคิดไม่ผิดหรอก การจดทะเบียนสมรสของเรา ทำเพื่อตบตาพ่อฉัน ถ้าคุณไม่สบายใจที่จะทำแบบนี้คุณจะไม่ช่วยก็ได้นะคะ"
"ผมจะช่วย" เขาไม่รู้หรอกว่าเธอผ่านอะไรมาบ้างถึงตัดสินใจทำแบบนี้ แต่เขาต้องรู้ให้ได้
"ถ้างั้นพรุ่งนี้เจอกันค่ะ"
"เดี๋ยวก่อนสิ คุณจะออกไปแล้วเหรอ"
"แล้วจะให้ฉันอยู่ทำไมอีก" เธอมองไปรอบๆ ห้อง เหมือนว่าไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับห้องนี้เลย ผิดกับอีกคนที่รู้สึกดีมากเมื่อได้อยู่ในห้องนี้
พอออกมาม่านฟ้าก็ต้องไปดูความเรียบร้อยของงานเลี้ยงต่อ
กวินก็เข้ามาในงานเลี้ยงนี้เช่นกัน ระหว่างที่นั่งคุยกับเพื่อนเขาก็มองไปดูเธอทุกระยะ เธอทำงานคล่องแคล่วมาก และความสวยของเธอก็ทำให้หนุ่มๆ หลายคนมองเช่นกัน
"สวัสดีครับคุณม่านฟ้า เจ้าของโรงแรมจำเป็นต้องสวยขนาดนี้เลยหรือครับ"
ม่านฟ้าทำแค่ส่งยิ้มให้กับคนที่เข้ามาทักทาย เธอยังไม่รู้เลยว่า จริงๆ แล้วเธอชอบเพศไหน เพราะเวลาเห็นผู้ชายเธอไม่มีความรู้สึกใจเต้นแรงด้วยเลยสักคน
"วันหลังผมขอนัดทานข้าวกับคุณได้ไหมครับ"
"ขอโทษนะคะฉันกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่ เชิญคุณลูกค้าดื่มกินได้ตามสบายค่ะ" หญิงสาวถอยหลังออกมาแล้วก็ไปทำจุดอื่น
อึบ!
เพล้ง!! อยู่ดีๆ ก็มีผู้ชายเดินเข้ามาชนจนแก้วเหล้าในมือของผู้ชายคนที่ชวนม่านฟ้าคุยเมื่อสักครู่ตกลงไปแตก คนในงานหลายคนต่างก็หันมองมาดู
"เมาหรือเปล่าเนี่ย อยู่ดีๆ ก็เดินมาชน"
"ขอโทษครับ ผมว่าคุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อยดีไหมครับ"
ผู้ชายคนนั้นหันมองตามม่านฟ้าเพราะเมื่อสักครู่กำลังจะเดินตามไป แต่ถ้าไปในสภาพนี้ก็ไม่ไหว
"ก็เป็นเสียแบบนี้ ใครจะรับเป็นลูกเขยได้ลงคอ"
"เมื่อกี้คุณพิทักษ์ว่าอะไรนะ" พ่อเลี้ยงอิทธิพลได้ยินพิทักษ์พูดพึมพำ ตอนที่มองไปตามเสียงแก้วแตก
"เปล่าหรอกครับ เมื่อกี้เราคุยกันถึงไหนแล้วนะครับ"
"ก็คุยเรื่องหนูม่านฟ้านั่นแหละ ผมเสียใจมากเลยที่ลูกชายผมไม่เอาไหนสักคน"
"แล้วพ่อเลี้ยงยังพอมีลูกชายหลงเหลืออยู่ไหมครับ"
"ใจเย็นก่อนคุณพิทักษ์แค่นี้ผมก็จะไม่ไหวแล้ว" เพราะตอนเปิดตัวลูกชายคนเล็กที่เรียนจบด็อกเตอร์มาจากต่างประเทศ ก็ทำให้บ้านแทบแตก
เช้าวันต่อมา..ที่โรงงานอิทธิพลค้าไม้
"ช่วงบ่ายนี้มีประชุม ผมอยากให้คุณกวิน.."
"ช่วงบ่ายผมอาจจะเข้าประชุมด้วยไม่ได้ครับ"
"อย่าบอกนะว่าคุณจะไปทานข้าวที่โรงแรมอีกแล้ว" เพธาก็คือบุตรชายคนกลางของพ่อเลี้ยงอิทธิพล เขาคือคนหนึ่งที่พ่อเลี้ยงอิทธิพลให้ดูตัวกับม่านฟ้า และตอนนี้เขาก็ดำรงตำแหน่งเป็นรองประธานชั่วคราว เพราะน้องชายที่อยู่ในตำแหน่งรองประธานตอนนี้พาแฟนไปต่างจังหวัด ส่วนพี่ชายก็กำลังยุ่งอยู่กับครอบครัว
"วันนี้ยังไงก็ไม่ได้ครับผมมีธุระสำคัญจริงๆ เคลียร์งานกองนี้เสร็จผมก็จะไปแล้ว"
"คุณกวินครับคุณช่วยงานผมก่อนไม่ได้เหรอ"
"ไม่ได้ครับ" จะบอกไปดีไหมเนี่ยว่าเขามีนัดจดทะเบียนสมรส แต่ไม่ดีกว่าเดี๋ยวก็ถามว่าจดทะเบียนสมรสกับใครอีก คิดถึงใบหน้าสวยๆ นั้นแล้วมันก็ทำให้เขามีแรงเร่งงานกองนี้ให้เสร็จไวๆ
จนเวลาผ่านไปกวินที่เร่งงานจนเสร็จแล้วกำลังจะออกจากโรงงาน ก็เจอเข้ากับเพธาท่านรองประธานอีกครั้ง
"คุณกวินครับ"
"ไม่ได้ครับ"
"เย็นนี้ผมสั่งอาหารมาเผื่อคุณเลย"
"เย็นนี้ผมอาจจะไม่กลับมาค้างที่บ้าน" ทั้งสองพักบ้านในโรงงานหลังเดียวกัน บ้านหลังนั้นสร้างไว้ให้กับคนที่มีตำแหน่ง ส่วนพนักงานก็มีห้องแถวให้พักอีกไม่ไกลกัน
"ช่วงนี้คุณชักจะเหลวไหลนะ บ้านช่องก็ไม่อยากกลับ ข้าวที่บ้านคงกินไม่อร่อยแล้วล่ะสิ"
"ใช่ครับผมไปก่อนนะ"
"อ้าวไม่คิดจะง้อเราเลยเหรอ.."
[อำเภอ]
"สวัสดีครับ" กวินรีบลงจากรถเมื่อเห็นว่ารถของเธอจอดสนิทแล้ว
"คุณมารอนานแล้วเหรอ"
"ก่อนคุณไม่นานครับ" ที่จริงเขากลัวมาก กลัวว่าเธอจะเปลี่ยนใจไม่มาตามนัดแล้ว
"คนนี้เหรอม่าน" ผู้หญิงอีกคนที่ติดรถมากับม่านฟ้าถามเพื่อน
"ใช่คนนี้แหละ"
"หล่อจังเลย"
"พูดอะไรของเธอ"
"เราว่าเธอแต่งจริงไปเถอะถ้าจะหล่อขนาดนี้" ม่านฟ้าจำเป็นต้องมีพยานมาเซ็นต์ร่วมด้วย เธอก็เลยเลือกคนที่ไว้ใจได้นั่นคือวันวิสา
"คุณไม่มีเพื่อนมาด้วยเลยเหรอ" ม่านฟ้ารู้จักคนไม่เยอะ เพราะการจดทะเบียนสมรสต้องใช้พยานถึงสองคน ถ้าจะเอาพนักงานในโรงแรมมาด้วยกลัวว่าเรื่องจะแดงก่อน
"ไม่เป็นไรหรอกครับเข้าไปหาในนี้แหละ"
"คุณพูดง่ายเกินไปไหมนี่มันอำเภอนะ"
"ตามผมเข้ามาเถอะน่า"
ม่านฟ้าและวันวิสาเดินตามหลังกวินเข้าไปด้านใน
"อ้าวคุณกวินมาหาคุณพ่อเหรอครับ" ด่านแรกเลยคือคนที่นั่งรอรับเรื่องอยู่ด้านหน้า
"........" ม่านฟ้าไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้าหน้าที่ถึงถามเขาแบบนั้น
"เปล่าหรอกครับว่าแต่วันนี้นายทะเบียนคือใครครับ"
"ท่านปลัดครับ"
- ผู้เขียน
