บทที่16
“ได้โปรดอย่าทำข้าเลย” เสียงร้องไห้ปนขอร้องขอของสตรีหนึ่งดังอยู่ในป่าช้า นางถูกมัดติดกับต้นไม้ ใต้ฝ่าเท้าของนางมีกองไม้แห้งสุ่มอยู่
ชายสองคนในชุดดำเปิดบังใบหน้า เขาสองคนไม่ได้มีความแค้นอะไรกับสตรีนางนี้ เพียงถูกว่าจ้างให้มาทำงานเท่านั้น ไม่คิดว่าสตรียามหึงหวงนั้นจะใจคออำมหิตได้ถึงเพียงนี้
“อย่าโกรธแค้นพวกข้าเลยแม่นาง ข้ารับเงินมาแล้วก็ต้องทำ” หนึ่งในชายชุดดำกล่าว ก่อนจะก้มลงตรวจตราให้แน่ใจว่าไม้ที่มีจะพอเผาร่างสตรีคนนี้
“ได้โปรด ข้าไม่อยากตาย อย่าทำข้าเลย ได้โปรดเถอะ ข้าไม่อยากตายแบบนี้” นางอ้อนวอนกึ่งร่ำไห้
“ฮูหยินสั่งให้ฆ่าเจ้าด้วยวิธีนี้ ข้าก็จนใจต้องทำตาม เจ้าผิดเองที่ไปยุ่งกับของรักของหวงของนาง”
“ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย นายท่านเป็นฝ่ายบังคับขืนใจข้า” จางลี่กรีดร้อง นางไม่ได้ยุ่งกับนางท่านเลย นางถูกบังคับขืนใจแล้วเหตุใดเป็นนางที่ต้องรับโทษทัณฑ์
“เจ้าจะคุยให้เสียเวลาทำไมยังไงก็
