วันนี้ผมมีนัดเตะบอลกับเพื่อนๆ ตอนบ่าย แต่ในช่วงเช้าผมจะแวะไปหาพี่แป้งก่อน เห็นว่าวันนี้น้าปิ่นจะทำขนมตะโก้เผือกของโปรดของผม ผมเลยอาสาจะไปช่วยทำขนม เผื่อจะได้คะแนนจิตพิสัยเพิ่มจากน้าปิ่น
“เจย์เดน วันนี้ลงมาเช้าเลยนะ มานี่มา มากินอะไรก่อน”
แม่เอ่ยทักทายผมเมื่อเห็นผมเดินลงบันไดมา กลิ่นข้าวต้มหมูสับเตะจมูกผมทำให้ผมที่ไม่รู้สึกหิว พอได้กลิ่นเท่านั้นแหละ ท้องก็ประท้วงร้องขึ้นมาทันที
“มอร์นิ่งครับแม่ มอร์นิ่งครับแด๊ด”
ผมเดินไปจุ๊บแม่และแด๊ดดี้คนละทีแล้วเดินมานั่งที่โต๊ะ วันนี้เป็นวันแรกในรอบหลายสัปดาห์ที่เราสามพ่อแม่ลูกได้มานั่งกินข้าวบนโต๊ะอาหารอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา เป็นเพราะวันนี้เป็นวันหยุดตามเทศกาลทำให้บริษัทของพ่อกับแม่ผมได้หยุดหลายวัน
“ปีนี้ลูกแม่ก็อายุสิบแปดแล้วนะ ถือว่าโตมากแล้ว”
จู่จู่แม่ก็พูดถึงอายุผมขึ้นมาทำไมก็ไม่รู้ ผมเงยหน้ามองมือก็ยังตักข้าวต้มใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆ
“ครับแม่ ผมเป
