เพลงคลาสสิกเบาๆ แว่วบรรเลงท่ามกลางแสงจากโคมไฟที่ถูกจัดเมื่อความมืดคืบคลานมาทีละนิด ร่างเล็กที่ยืนพิงเสาพันผ้าขาวประดับดอกไม้สะดุ้งนิดๆ เมื่อภวังค์เหม่อลอยไปตามสายตาที่เหม่อมองเบื้องหน้าถูกแทรกแซงด้วยความอบอุ่นที่โอบรัด
“เต้นรำกันหน่อยไหม เราไม่ค่อยมีเวลาอยู่ด้วยกันแบบนี้เลยนะ” ชายหนุ่มกระซิบเบาๆ ก่อนจะซบใบหน้าลงที่ต้นคอซึ่งปกคลุมด้วยปอยผมหอมกรุ่น สูดเอาความหอมละมุนเข้าปอดเต็มที่แล้วเคลื่อนริมฝีปากพรมจูบตรงแก้มขาว
“เอ่อ...”
“มาเถอะ ถ้ายังไม่หิวเดี๋ยวค่อยกินพร้อมกัน” รอยยิ้มอ่อนละมุนปลอบคนไม่สบายใจให้อ่อนระทวยยอมก้าวขาไปตามแรงจูงของเขาอย่างว่าง่าย จนกระทั่งถึงริมชายฝั่งที่คลื่นสาดกระเซ็น เธอยืนนิ่งอย่างคนรอคอยใคร่รู้ว่าเขาจะทำอย่างไรต่อ
ชายหนุ่มไม่รีบร้อนจับแขนทั้งสองของเธอวางไว้บนไหล่ผึ่งผาย ก่อนจะสอดตรงสะเอวคอดรวบร่างเล็กมาประชิด ประคองเธอและก้าวเท้าไปตามเสียงเพลงที่ขับขาน ตมิสาใจเต้น
