เสน่หาใต้แสงดาว

อยากกระชับพื้นที่

“ไข่ของฉัน ฉันกินเอง” นิดาออกแรงดึงมือที่อยู่ในมือเขาจะเอาไข่เข้าปากของตัวเอง

“ไม่แย่งสิคะ มันเป็นของพี่แล้ว พี่หวงมาก” เขาจะไม่ยอมเสียสละให้เธอในเรื่องนี้ จึงโกงสาวน้อยด้วยการก้มลงไปจนหน้าจะถึงไข่แล้วออกแรงแย่งใส่ปากตัวเอง เขาเคี้ยวให้เธอดูก่อนเลียริมฝีปากและยักคิ้ว

“ขี้โกง” เธอว่าเขา

“อะไรที่เป็นของพี่แล้ว พี่ไม่ให้ใคร” ธีร์ปล่อยมือเธอ เปลี่ยนมาบีบจมูกโด่งเล็กเบาๆ “มา พี่ป้อนให้นิบ้าง”

นิดาปล่อยไม้จิ้มให้เขา

“ฟองนี้หล่อและอร่อยที่สุด อ้าปากค่ะ” เขาป้อนไข่ไปที่ปากอิ่ม

นิดาอ้าปากรับแล้วอมไว้ ตอนนี้แม้แต่จะเคี้ยวเธอยังเขินอาย

“ชอบอมไข่พี่เหรอคะ” ธีร์ไม่คิดว่าตัวเองจะทะลึ่งได้ขนาดนี้ แต่สถานการณ์มันพาไป “เคี้ยวสิคะ พี่อร่อยนะ”

นิดาหันควับไปทางอื่น รีบเคี้ยวๆ กลืนให้เสร็จ

“ไปซื้อน้ำกินกัน” ธีร์เห็นหน้าเธอเห่อร้อนจนแดงไปถึงใบหูก็ทั้งเอ็นดูและสงสาร จึงพักการจีบเธอกลางตลาดนัดไว้ก่อน และพาเดินไปยังรถเข็นขายเครื่องดื่มที่อยู่ล็อกถัดไป

“วันนี้รับน้ำอะไรดีคะสุดหล่อ” แม่ค้าทักทายอย่างคุ้นเคย เธอตะเวนไปขายหลายตลาด มักจะเห็นธีร์ที่ตลาดนัดช่วงเช้า น้อยครั้งที่จะมาตลาดตอนเย็นแบบนี้ “วันนี้พาเด็กที่ไหนมาด้วย หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักนะหนูเนี่ย” อดไม่ได้ที่จะถามถึงเด็กสาวที่เขาพามาด้วย เห็นผิวพรรณขาวผุดผ่อง หน้าตาสะสวย ดูน่าทะนุถนอมไปหมดก็อดที่จะยิ้มด้วยความเอ็นดูไม่ได้

“แฟนครับ” เขาตอบแม่ค้าแล้วหันมาถามนิดา “เอาน้ำอะไร”

เธอชี้มั่วๆ ไปบนน้ำอัดลมขวดหนึ่ง จู่ๆ ก็เขินกับคำว่า ‘แฟน’ เหมือนกับคนเพิ่งเคยมีแฟน

แต่สิ่งที่ธีร์สั่งคือ “เอาชาเย็นแก้วนึงครับ”

พอสั่งเสร็จเขาก็หันมาทางนิดา “ไม่กินน้ำอัดลมไม่ใช่เหรอ หืม”

นิดาไม่ตอบ สายตาเธอสะดุดเข้ากับจุดสีดำๆ ตรงมุมปากของเขา น่าจะเป็นซอสที่เหยาะบนไข่นกกระทา จึงยกนิ้วโป้งเกลี่ยให้เขา ธีร์ใช้แก้มหนีบมือเล็กนั้นแนบไหล่หนาไว้ ยิ่งทำให้นิดาเขินเข้าไปอีก

แม่ค้าขายน้ำชงชาเย็นไป เหลือบมองคู่หนุ่มสาวหน้าร้านไป “ตายๆ สาวๆ แถวนี้อกหักกันหมด ป้าต้องหาน้ำใบบัวบกมาขายแล้วมั้ง”

นิดารีบดึงมือออก ส่วนธีร์ก็หันไปรับน้ำ จากนั้นก็พานิดาเดินออกมาจากรถเข็นขายน้ำ เขายกแก้วจ่อหลอดไปที่ปากเธอ นิดาดูดพอหายกระหาย เขาก็ดูดต่อจากเธอขณะที่นิดาเสมองไปรอบๆ

“กลับกันดีกว่าค่ะ เย็นมากแล้ว”

พระอาทิตย์เริ่มเคลื่อนตัวลง การขี่จักรยานอันตรายกว่าใช้รถยนต์ในช่วงกลางคืน ยิ่งต่างจังหวัดถนนยิ่งมืด เพราะไฟถนนไม่ค่อยมี

“ค่ะ กลับก็กลับ แล้วนี่ได้อะไรมาเยอะแยะเลย” ธีร์ชูถุงในมือขึ้นดูว่านิดาซื้ออะไรมาบ้างระหว่างที่เดินไปยังรถจักรยาน ตลอดทางเดินที่ทั้งสองเดินผ่าน พ่อค้าแม่ขายจะพากันมองตาม อดยิ้มไม่ได้ที่ฝ่ายชายดูเอาใจฝ่ายหญิง บางคนเคยเห็นธีร์ บางคนรู้จักจากเสียงเล่าลือถึงผู้จัดการหนุ่มของ ‘นิรชา’ ที่หล่อเขย่าหัวใจสาวๆ ในระแวกนี้

“ขนมน่ะค่ะ น่าเสียดายนะคะ อีกหน่อยพวกเขาจะไปขายที่ไหนกันล่ะคะ”

“บางคนก็เอาไปฝากขายที่สโมสร ก็อาจจะมีคนเอาไปฝากขายมากขึ้น ส่วนคนอื่นๆ ก็คงต้องหาที่ขายใหม่กันต่อไป” ธีร์เอาขนมใส่ไว้ในตะกร้าหน้ารถจักรยาน ยิ้มกรุ้มกริ่ม “พี่เหนื่อยแล้ว นิขี่บ้าง พี่ซ้อน ไหวไหม”

เขาส่งสายตาท้าทาย แล้วนิดาก็ชอบเอาชนะเสียด้วย แม้ว่าเขาจะตัวใหญ่กว่าเธอมาก แต่เธอคิดว่าถนนเรียบๆ และจักรยานที่มีอุปกรณ์ทุ่นแรงแบบนี้ เธอต้องพาเขาไปรอดแน่

“สบายมาก”

พอเธอบอกแบบนั้นธีร์ก็ขึ้นไปนั่งเบาะด้านหลัง เอาเท้ายันพื้นไว้เพื่อให้นิดาขึ้นเบาะหน้า แต่กลายเป็นว่าเขาจับแฮนด์ไว้ทั้งสองข้างแล้วปั่นจักรยานเสียเอง นิดาจึงตกอยู่ในวงแขนของเขาไปโดยปริยาย

สีของท้องฟ้าเริ่มเข้มขึ้น พระอาทิตย์ดวงโตสีไข่เค็มกำลังลับเหลี่ยมเขา มีนกบินตัดผ่านแลเห็นเป็นสีดำบนพื้นหลังสีส้ม มันสวยงามจับตาเสียจนนิดาอุทานออกมา

“สวยจัง”

ธีร์มองตาม มือข้างหนึ่งปล่อยจากแฮนด์มากอดเอวคอด

“หอมด้วย” เขาบอกพร้อมกับกดจมูกบนต้นแขนเธอ

เขากระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นเรื่อยๆ จงใจให้เธอรู้ว่าเขาตั้งใจกอด สัมผัสอุ่นที่พาดผ่านหน้าท้องนั้นอุ่นวาบไปถึงหัวใจของนิดา เป็นความรู้สึกอิ่มเอมชุ่มชื่นคลี่คลุมไปทั้งกายที่เธอไม่คุ้นเคยจนเผลอวางมือลงบนแขนเขา เขาขี่จักรยานช้าๆ ไปตามทาง ลมเย็นๆ พัดมาพร้อมกับกลิ่นกายหอมกรุ่นของคนด้านหน้า

อยากให้ช่วงเวลาเช่นนี้ทอดยาวออกไป

อยากให้ระยะทางที่จะไปถึงรีสอร์ตห่างไกลไม่สิ้นสุด

และอยากกระชับพื้นที่ในหัวใจของเธอให้ได้เร็วๆ

*********

“นิไปไหน”

ธีร์ถามเกวลินทันทีที่เดินมาที่โต๊ะแล้วไม่พบนิดา เมื่อเช้าหลังแต่งตัวเสร็จก่อนที่จะออกมาทำงานเขาเข้าไปดูไอจีของเธอ หวังหากำลังใจเล็กๆ ก่อนที่จะเริ่มงานวันนี้ คิดเข้าข้างตัวเองว่าจะได้เห็นภาพที่เธอไปขี่จักรยานกับเขา ตั้งใจว่าวันนี้จะเข้าไปคอมเมนต์หวานๆ เป็นครั้งแรกในชีวิต แต่กลายเป็นภาพที่เธออยู่ในเล้าไก่

เขาไปหาสิริที่สโมสร ได้รู้ว่านิดาซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปกับสิริตั้งแต่เช้าตรู่ พอเก็บไข่เสร็จ สิริก็พามาส่งที่ออฟฟิศ ในเมื่อเธอเป็นคนที่ไม่ชอบอยู่นิ่ง ชอบการออกไปข้างนอก เขาจึงดูตารางงานในออฟฟิศ ส่งไลน์หาดาวเพื่อให้พานิดาไปงานข้างนอกด้วยตามวันเวลาที่เขาระบุไว้ ส่วนวันนี้เขาตั้งใจพาเธอไปประชุมเกี่ยวกับการท่องเที่ยวที่โรงแรมแห่งหนึ่งก่อนที่จะมีการออกบูธโปรโมตสถานที่ท่องเที่ยวและที่พักในช่วงบ่าย ตอนเช้าเมื่อคุยกับสิริเสร็จเขาก็รีบเข้าไปที่ฝั่งไร่องุ่น พอกลับมาที่รีสอร์ต เจ้าตัวดันไม่อยู่

“น้องนิให้เมฆาพาไปที่โรงเรือนเมล่อนน่ะค่ะ”