หนูจะขาดใจ
1060 คำ
รสเสน่หาบดบังสติของนิดาไปสิ้น ภาพเด็กสาวดื้อรั้นถูกแทนที่ด้วยเด็กสาวร่านร้อนในเวลาเพียงไม่นาน
ขืนใจ? สมยอม?
มันไม่ใช่ทั้งสองอย่างนั้น นิดายังสับสนกับตัวเอง เธอชอบเขา แต่แบบนี้มันมากเกินไป
ระหว่างที่ความผิดชอบชั่วดีกำลังหาทางนำตัวเองออกไปจากความป่วนปั่น ร่างกายของสาวน้อยกลับต่อต้านจิตใต้สำนึก เธอเริ่มหยัดอกอวบรับมือหนาที่บีบขยำผ่านเนื้อผ้าลูกไม้ ทั้งยังอำนวยความสะดวกให้เขาปลดสายบราลงทั้งสองข้าง ด้วยการยกแขนออกจากสายเส้นเล็กที่เขารูดลงมาจากไหล่
ธีร์โอบอุ้มเคล้นคลึงก้อนเนื้อนุ่มสลับกับบีบขยี้ยอดอกหยอกเย้า ขณะที่สะโพกแกร่งก็เบียดเข้าหากายสาวใต้กางเกงวอร์ม ยักย้ายส่ายไปส่ายมาบดบี้ไม่หยุด
นิดารับรู้ความต้องการของเขาจากความแข็งขึงที่เบียดอัดกับกลางกายสาว ความซาบซ่านหมุนวนในความรู้สึก ร่างกายเหมือนไม่ใช่ของตัวเองอีกต่อไป จังหวะที่เขาผละริมฝีปากออก นิดาก็รีบสูดอากาศหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะรู้สึกวาบหวิวใจสั่นเหมือนขาดอากาศอีกครั้งเมื่อริมฝีปากกระจับจรดลงบนเนินอก ลิ้นสากปาดวน สลับขบเม้มยอดอก จงใจตีตราประทับบนทรวงเด็กสาว ลิ้นร้อนทรงอานุภาพจนตัวเธอกระตุก เสียงครางเล็ดรอดออกมาทั้งที่พยายามสะกดเอาไว้แล้ว นิดาอยากจะหนีจากสัมผัสที่แสนทรมานนั้น แต่ร่างกายกลับตอบสนอง เผลอร้องเรียกเขาโดยไม่รู้ตัวเมื่อเขาดูดยอดอกสีชมพูของเธอแรงๆ
“อึก ครูขา”
เขาตะกรุมตะกรามอย่างคนพเนจรเพิ่งเจออาหารโอชะ อกเธอเต็มปากเต็มคำ หวานจับจิต เขาดูดดึงหนักหน่วง ยิ่งรุนแรงก็ยิ่งซาบซ่านไปด้วยกัน สองมือตะโบมโลมลูบ นิดาสอดสองมือเข้าไปในเรือนผมรองทรงสั้น กดศีรษะที่ฟอนฟัดอกอวบประทังความซ่านหวิว
“ครู...”
ธีร์ไม่นำพาต่อเสียงอุทธรณ์ มือข้างหนึ่งไล้ลงไปตามสีข้าง แทรกสอดลงไปใต้ยางยืดที่เอวกางเกงวอร์ม เขาถึงกับหลุดเสียงครางเพียงแค่ได้สัมผัสเนื้อสาวที่โหนกนูนผ่านกางเกงชั้นในเนื้อบางเรียบลื่น เขาลูบไล้เบาๆ และบดคลึง
“ครูขา ปล่อยหนูค่ะ” หญิงสาวปรือตาเว้าวอน ปากอิ่มบวมแดงจากจุมพิตแรกของเขา
“ขออีกนิด” ธีร์เงยหน้าจากอกอวบ
“ขอ...ร้อง...เถอะค่ะ”
“ทรมานใช่ไหม”
“ค่ะ”
“เดี๋ยวครูช่วยนะ”
“ยัง...ไงคะ”
“หายใจเข้าออกสบายๆ ผ่อนคลายนะ ร่างกายของเธอมันพร้อมเหลือเกิน” ธีร์กระซิบกล่อมขณะที่นิ้วแกร่งลูบไล้สำรวจเนินสาว
“ครูขา...” นิดารู้สึกหูอื้อ ไม่รู้ว่าเขาพูดอะไร ได้แต่ส่งเสียงครางด้วยความทรมาน
“อวบ อูม สู้มือครูมาก” ปฏิกิริยาที่ตอบสนองโดยอัติโนมัตกำลังพาให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไป
“อย่า...ค่ะ” เสียงแผ่วเบาล่องลอยเสียจนเธอเองก็ยังไม่ได้ยิน
“นิดารู้ไหม ร่างกายนิดาพร้อมแล้ว” เขาย้ำด้วยถ้อยคำที่บาดลึกในอารมณ์ มือแกร่งลูบวน ตอกย้ำว่ากายสาวของเธอเจริญเติบโตพรักพร้อมที่จะต้อนรับกายหนุ่มตามที่ธรรมชาติออกแบบมาแล้ว
เขาเพียงแค่ส่งเสียงพร่าแผ่วออกมา แต่มันดังก้องในหัวของเธอ อยากต่อต้าน อยากวิ่งหนี แต่ขาของเธอกลับแยกออกตามการจับจูงของฝ่ามือหนา
“ดีมาก เด็กน้อย” เขาเอ่ยชมออกมา
ธีร์คลึงเคล้นเนินเนื้อเด็กสาว เธอหยัดสู้มือเขามากขึ้น มันเป็นไปตามสัญชาตญาณ แม้ปากเธอจะปฏิเสธ แต่ร่างกายของเธอใฝ่เรียนรู้ ถูกความปรารถนาครอบงำ เขาบดคลึงหนักหน่วง ขณะที่ร่างกายของเขาเองก็คับแน่นทรมานไม่แพ้กัน ความกระสันซ่านอยากปลดปล่อยถูกส่งผ่านปลายนิ้วที่ค่อยๆ คืบคลานผ่านขอบซับใน
“นิดาจ๋า เธอยั่วเก่งจังเลย”
“เปล่าค่ะ”
“แฉะแบบนี้ไม่ยั่วเหรอหืม”
ธีร์ถึงกับซู้ดปากเมื่อปลายนิ้วแตะต้องกับความเปียกลื่นที่เอ่อล้นตรงกึ่งกลางกายสาว นิดาขนลุกชันและอายแสนอายกับสัมผัสแนบชิดที่ไม่เคยมีใครล่วงล้ำ สองแขนขยับมาเกาะบ่าเขาแน่นเมื่อความทรมานบีบรัดในท้องน้อยมากขึ้นๆ
“ครูขา มะ...ไม่ไหวแล้วค่ะ”
เสียงครวญครางเหมือนวอนขอส่งให้ชายหนุ่มฮึกเหิมในอารัมภบทรักที่เขาเป็นคนควบคุม นิ้วแกร่งค่อยๆ กดลงในกลีบเนื้ออวบนุ่มที่ปิดสนิท
“จะ...เจ็บ” นิดาเบียดขาเข้าหากัน มันเป็นสัมผัสที่มากเกินไป “อย่าเอาเข้าไป หนูเจ็บ”
“หายใจค่ะ ผ่อนคลาย” ธีร์กลับมาดูดดึงยอดอกสีชมพูชูชันตรงหน้า เขาจำเป็นต้องล่อลวงให้เธอเคลิบเคลิ้ม พร้อมกันนั้นก็ลูบไล้เนินสาวจนกระทั่งขาเธอไร้เรี่ยวแรงและแยกออกอีกครั้ง
เขาส่งนิ้วเรียวยาวเข้าไปทีละน้อยๆ น้ำหล่อลื่นที่รินเอ่อช่วยบรรเทาความเจ็บลงได้บ้าง ธีร์สอดนิ้วลึกขึ้น ขณะที่นิ้วหัวแม่มือบีบบี้เคล้นคลึงเกสรสาวเพิ่มความกระสัน
“ครูขา”
นิดาใจเต้นแรง ซ่านหวิวไปทั้งตัว ธีร์เพิ่มความทรมานให้กับเธอด้วยการสอดนิ้วเข้าออกในความบอบบางอ่อนนุ่ม
“ดีใช่ไหม...เสียวใช่ไหม” เขาจำต้องปล่อยปากจากอาหารชั้นดี ส่งเสียงกระเส่าเข้าไปในความรู้สึกเธอ ดวงตาจับจ้องใบหน้าเด็กสาวที่แหงนเงยปรือตาอย่างคนหลงอยู่ในห้วงเสน่หา
สองแขนเล็กโอบลำคอเขาแน่นเป็นหลักยึด เสียงครางของนิดาเล็ดลอดออกมาเป็นระลอก
“อื้อออออ หนูเป็นอะไรไม่รู้” นิดากดหน้าลงบนไหล่หนาด้วยความทรมาน
“มันเป็นยังไง” เขาก้มลงถามข้างใบหูเธอ และตวัดลิ้นเข้าไปในร่องหู
เธอกัดปาก ตาปรือปรอย กระแทกเนินสาวเข้าหามือหนาที่กำลังสร้างความทรมาน ก่อนจะเปล่งเสียงผ่านเสียงหอบ
“คะ..ครู”
“ตอบสิ” เขาลวงด้วยการกระทำเพื่อเร่งรัดคำตอบ
“ออก-ไป”
“จุ๊ๆ ดาวยั่วดวงน้อยๆ ของครู”
“หนูจะขาดใจ ช่วยหนูด้วย อื้อ” เดี๋ยวไล่ เดี๋ยวร้องขอ โดยไม่รู้ตัว
“ครูจะช่วยหนูนะ”
- ผู้เขียน
