เสน่หาใต้แสงดาว

ทิ้งไว้ให้โหยหา

ธีร์ระรัวนิ้วและบดขยี้เนินสวรรค์ นิดาเบียดสะโพกตอบด้วยจังหวะที่เขามอบให้ เล็บจิกแน่นบนผิวเนื้อของเขา ปลอกกำมะหยี่อ่อนนุ่มของเธอเริ่มบีบรัดนิ้วของเขาแน่นขึ้นและแน่นขึ้น

“มันเรียกว่าไคลแม็กซ์ เธอกำลังจะไปถึงมัน”

“ฮึก อา ครูขา...อื้อ” ดวงตาของเธอมีแต่ความทรมาน ลมหายใจขาดห้วง ช่องทางรักกระตุกเต้นตุบๆ บนนิ้วของเขา ร่างเล็กเกร็งแน่นขณะโผกัดไหล่เขาระบายความรู้สึกซ่านสุขที่เพิ่งเคยค้นพบ

ธีร์เจียนระเบิดกับความรู้สึกที่นิ้วแกร่งถูกรัดแน่น ทั้งคมฟันที่ฝังลงมาบนไหล่ยังกระพือไฟในกาย ความลำพองใจที่สอนให้เด็กสาวได้รู้จักไคลแม็กซ์แรกลุกโหม เขารีบดันร่างเด็กสาวออกจากไหล่ที่เธอซุกซบ ประกบปากจูบริมฝีปากหวานที่อ้าเผยอหอบอากาศเข้าปอด เขาถอนนิ้วออกจากกลางกายสาวที่ฉ่ำชื้น อวัยวะกลางกายเหยียดแข็งภายใต้ร่มผ้าร้องขอการปลดปล่อย เขาดันกายแกร่งเข้าหาเธอ ทั้งเบียดทั้งบด ให้เด็กสาวรับรู้ว่าลำดับต่อไปเธอต้องพบเจอกับสิ่งใด

“เธอจะมีความสุขยิ่งกว่านี้ ครูจะพาเธอไปเอง”

ธีร์ใช้จังหวะที่เธอยังหอบหายใจ ถอดเข็มขัด ปลดกระดุมรูดซิป นิดาตาโตด้วยความตกใจ เธอเข้าใจความหมายของคำว่า ‘ห้องเชือด’ ที่นักเรียนสาวๆ พูดแล้ว เธอผลักเขาออกในจังหวะที่กางเกงตัวนอกกำลังจะหลุดออกไปจากตัวเขา ธีร์จึงกลับมาล็อกตัวเธอแล้วดันชิดกำแพงอีกครั้ง

“อย่า-ทำ” เสียงนิดาแข็งกร้าว จ้องตาเขาเขม็ง ความลุ่มหลงใดๆ ไม่มีหลงเหลือ สติส่วนดีฉุดให้เธอได้คิด มันกำลังมากเกินไป ห้องนี้จะต้องไม่มีเธออยู่ในรายชื่อผู้หญิงที่ตกเป็นของเขา

“ไม่เป็นไรหรอกน่า มันจะดีกว่าเมื่อกี้” เขาขบกราม แล้วก้มลงซุกไซ้ซอกคอระหง ฝ่ามือบีบคลึงอกอวบปลุกอารมณ์ให้เธอคล้อยตาม

“ไม่” นิดาพยายามทั้งดิ้นและผลักด้วยเรี่ยวแรงที่เหลือน้อยเต็มทน ร่างกายของเธอกำลังกลายเป็นของเขาในไม่ช้าถ้าหากเธอยังไม่สามารถพาตัวเองออกมาจากความรัญจวนนี้ได้ สติของเธอกำลังถูกเผาด้วยไฟเสน่หา เธอเผลอกอดเขาเป็นหลักเมื่อแข้งขาอ่อนแรง

“ครูจะพาเธอไปสวรรค์”

“มาแล้วค่าครูธีร์สุดหล่อ”

เสียงที่ดังมาจากชั้นล่างเหมือนระฆังช่วยชีวิต ดึงสติเด็กสาวและครูหนุ่มออกจากวิมานหวามฉับพลัน จรรยาบรรณและความรู้สึกผิดชอบชั่วดีพุ่งเข้ากระแทกสำนึก เด็กสาวรีบผละตัวออกจากเขา

“คนอื่นมากันแล้ว ออกไปค่ะ” นิดาตื่นตระหนก คว้าเสื้อผ้ามาและดันตัวเขาออก

“นิดา” ธีร์คว้าแขนนิดาไว้ “ครูขอโทษ” พูดจบเขาก็คว้าเธอมาจูบอีกครั้งแล้วสวมกางเกงก่อนเดินออกไป

เขาเกือบจะมอบรางวัลให้เด็กดีของเขาด้วยการพรากผู้เยาว์ไปเสียแล้ว

...............................

ธีร์อมยิ้มมองตามนิดาที่อยู่ในเสื้อยืดตัวโคร่งของเขา หลังจากเธอแทรกตัวเข้ามาดึงกระเป๋านักเรียนออกจากตักเขาแล้วเดินไปยังโต๊ะว่างหลังห้อง ที่นี่ไม่มีโต๊ะประจำ ใครมาก่อนก็ได้นั่งหน้า ได้ใกล้ชิดครูสุดหล่อ ซึ่งนิดาไม่เคยมาทันสาวๆ พวกนั้น

“ไม่มีมารยาท จะบอกครูธีร์ก่อนก็ไม่ได้” เนเน่ สาวมั่นหน้าในความสวยแซ่บ เชียร์ลีดเดอร์ต่างโรงเรียนหันมาว่าใส่แผ่นหลังบาง มาเรียนแค่สองชั่วโมงเนเน่ก็อุตส่าห์เปลี่ยนชุดเป็นเสื้อสายเดี่ยวกางเกงขาสั้นจู๋ เจ้าหล่อนกำลังนั่งคุกเข่าคุยกับธีร์ที่โต๊ะของเขา เสื้อที่ใส่ไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ ก็เห็นหน้าอกหน้าใจแทบทั้งเต้า

“แล้วเธอเดือดร้อนอะไรด้วย” นิดาที่เดินไปได้สี่ห้าก้าวหันมาตวัดเสียงใส่ หน้าตาบึ้งตึง

“เธอมาก่อน ทำไมไม่เอากระเป๋าไปวางไว้บนโต๊ะเรียนล่ะ เอามาวางบนโต๊ะครูทำไม” เนเน่จิกกัดทั้งสายตาและคำพูด

“มันเรื่องอะไรของเธอ” นิดาไม่ยอมแพ้

“ทำแบบนี้เธอจะอ่อยครูธีร์ของฉันใช่ไหม จะบอกให้ ครูธีร์เป็นของฉัน ฉันหวง” เนเน่มองอย่างเอาเรื่อง ถ้ารักถ้าชอบก็ต้องกล้าพูดกล้าแสดงความเป็นเจ้าของ ถ้ามัวพิรี้พิไรเดี๋ยวคนอื่นๆ ก็มาคว้าไปรับประทาน

“อ่อยอะไร แล้วฉันไปแย่งเธอเหรอ น่ารำคาญ” นิดาโต้กลับ สายตาตำหนิเหลือบไปมองเขา

“เอาละๆ ไม่ทะเลาะกันนะครับสาวๆ เนเน่ เมื่อกี้นิดาเปียกฝนสภาพไม่ต่างจากลูกหมาตกน้ำ ครูเลยให้นิดาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้อง แล้วครูเอากระเป๋ามาวางไว้บนโต๊ะเองแหละ” ธีร์อธิบายให้ลูกศิษย์ฟังพลางหัวเราะกลบเกลื่อน เพื่อไม่ให้เกิดการโต้เถียงกันไปมากกว่านี้

แต่ดูเหมือนจะคิดผิด มุกของเขาไม่ได้ทำให้บรรยากาศในห้องดีขึ้นเลย เพราะเด็กๆ มาเรียนกับเขาด้วยเหตุผลคล้ายๆ กันคืออยากใกล้ชิดครูหนุ่มสุดหล่อ แต่ละคนมีความเขม่นกัน รู้เท่าทันกัน จึงพากันคิดว่านิดาใช้แผนเข้าใกล้ครู นิดาตกเป็นเป้าของสายตามุ่งร้ายหลายคู่

“หนูไม่ใช่ลูกหมา แล้วทำไมครูต้องอธิบายให้เขาฟัง” นิดาน้อยใจที่ครูธีร์รีบอธิบายให้ผู้หญิงขี้หวงฟัง เหมือนกลัวเนเน่จะเสียใจ แถมทำให้เธอวางตัวลำบากเข้าไปใหญ่ แล้วการหัวเราะของเขาอีกที่ขัดใจเธอ ถ้าเพื่อนไม่เงียบเป็นเป่าสากพร้อมกับมองเธออย่างหมั่นไส้แบบตอนนี้ พวกเขาก็ต้องหัวเราะเยาะเธอไปแล้ว

ธีร์เพิ่งเคยโดนนิดาวีนเหวี่ยง แต่จะว่าไปนี่ก็เป็นครั้งแรกที่นิดาถูกเพื่อนต่อว่าซึ่งหน้า การถูกคุกคามทำให้เธอตอบโต้ทันควัน แต่แววตาที่เธอมองมายังเขานี่สิ มันเต็มไปด้วยความผิดหวังจนเขาใจหาย

“นิดา มันเป็นคำพูดเปรียบเทียบ”