ตอนที่ 17 หากว่าเราต่างก็ไร้ยศศักดิ์ 2
กลิ่นยาต้มเข้มข้นที่ลอยวนเวียนตรงปลายจมูกทำให้ดวงตาคู่งามลืมขึ้น นางหรี่ตาลงเล็กน้อยเพราะยังไม่คุ้นชินกับแสงสว่างที่สาดเข้ามา เสียงถ่านไม้แตกปะทุในเตาถ่านดังขึ้นเป็นระยะ ครั้นหันไปมองก็ต้องเห็นเงาร่างไม่คุ้นเคยกำลังก้มๆ เงยๆ จัดการกับหม้อต้มยา
“โอ๊ย…”
ครั้นจะยันกายลุกขึ้น ร่างกายก็พลันร้าวระบมไปทุกส่วนจนต้องทรุดลงดังเดิม ศีรษะที่ถูกผ้าพันไว้ปวดหนึบจนต้องยกมือขึ้นกุม
ร่างนั้นหันมา “ตายแล้ว เจ้าอย่าเพิ่งขยับ”
ร่างอวบอัดของหญิงวัยกลางคนถลันเข้ามาพยุงนางอย่างเบามือ ใบหน้าอิ่มเอิบปรากฏร่องรอยความห่วงใย หญิงสาวชะงัก มองใบหน้าแปลกตาด้วยความงุนงง สัมผัสอันอบอุ่นจากฝ่ามือที่คอยประคองทำให้นางสะดุ้งน้อยๆ
“ท่านเป็นใคร ที่นี่ที่ไหน” นางเอ่ยเสียงพร่า ขยับตัวนอนอย่างว่าง่าย
หญิงวัยกลางคนห่มผ้าให้นาง จากนั้นจึงกลับไปรินยาใส่ชามแล้วยกมาให้ อาภรณ์ที่สวมผสม
