ตอนที่ 16 หากว่าเราต่างก็ไร้ยศศักดิ์ 1
แม้ว่าจะล่วงเลยมาเดือนสิบสอง อากาศเริ่มอบอุ่นขึ้นทีละน้อย แต่กระนั้นก็ยังหนาวเย็นอยู่ดี หญิงสาวนั่งนิ่งบนเตียง คลุมกายด้วยผ้าห่มผืนหนา ดวงตาคู่งามทอดมองไปยังบานประตูที่ถูกปิดสนิทไปได้กว่าสองก้านธูปด้วยความสับสน
หัวใจของนางยังคงเต้นแรงไม่เป็นส่ำ ร่างกายส่วนล่างยังหน่วงหนึบเพราะฝีมือของคนผู้นั้น ขยับเพียงนิดก็ปวดระบม พานให้คิดถึงการกระทำอันไร้ยางอายของเขาและนางอย่างอดไม่ได้ บางครั้งถึงกับบ่นพึมพำว่านิ้วมือของบุรุษสามารถทำให้นางมีความรู้สึกราวกับล่องลอยบนฟ้า ทั้งยังรั้งนางให้ร่วงหล่นลงมาบนพื้นดินอย่างไร้ความปรานีได้เชียวหรือ ครั้นคิดเช่นนี้ใบหน้าที่เรียบเฉยของนางจึงแดงซ่าน ในอกพลันวาบหวามประหลาด กลิ่นอายของคนผู้นั้นยังวนเวียนอยู่รอบตัว แม้ว่าตัวนางจะเพียรปฏิเสธหรือปากแข็งเพียงไหน ก็ไม่อาจฝืนโกหกตัวเองได้ว่ากำลังเผอเรอไปกับสิ่งเหล่านั้น
นางกัดริมฝีป
