ตอนที่ 18 หากว่าเราต่างก็ไร้ยศศักดิ์ 3
“มีชู้?” หูเตี๋ยอุทาน “จะเป็นไปได้อย่างไร”
เจ้าของเสียงยกไหสุรามานั่งข้างซ่านจื่อ กล่าวด้วยน้ำเสียงเมามาย “ทุกครั้งที่ซ่านจื่อเข้าป่าล่าสัตว์ มิใช่ถูฟงมาหาเจ้าทุกวันหรอกรึ”
ซ่านจื่อบีบมือนาง กล่าวเสียงลอดไรฟัน “เรื่องนี้ข้าทราบดี ถูฟงแค่เอาอาหารจากป้าถูไช่มาให้เท่านั้น”
“ใช่…เขาแค่เอาอาหารมาให้” นางตอบเสียงเบา ริ้วโทสะพลันผุดวาบ ชักไม่ถูกชะตากับคนผู้นี้เสียแล้ว
“อ้าว…เช่นนั้นเหตุใดถูฟงถึงบอกว่าจะรับช่วงต่อเจ้าจากซ่านจื่อเล่า”
“ขะ…ข้าพูดไปเช่นนั้น เราทั้งสองมิได้มีอะไรเกินเลย” ถูฟงยืนยัน
“หึ…เจ้าสองคน ดูก็รู้ว่าตั้งแต่ฟื้นมายังมิได้เข้าหอกัน จำไว้เถิด จิตใจของสตรีนั้นเปลี่ยนแปลงได้ง่ายดาย หากไม่เอาใจใส่ แม้ว่าเจ้าจะหล่อเหลาขนาดไหน ก็ยังต้องพ่ายแพ้ให้กับคารมของบุรุษอื่น ฮ่าๆ” กล่าวจบก็ยกไหสุราขึ้นซด หัวเราะราวกับคนไร้สติ ดวงตาเลื่อนลอย “แพ
