เลว(ซีรีส์ โหดเลวดี ลำดับที่ ๓)

มือใหญ่ลูบสันกรามคมเข้มตัวเองไปมามองสำรวจช่างคนใหม่ของตนเองที่ผ่านการสัมภาษณ์งานจากหัวหน้าช่างมากประสบการณ์ประจำของตนเองเมื่ออาทิตย์ก่อน และวันนี้มารายงานตัว ซึ่งครั้งนี้มีผู้หญิงด้วย ไม่อยากเชื่อว่าจะมีผู้หญิงร่างเล็กอ้อนแอ้นแบบนี้ในสายช่างด้วย นายลภัชดนย์ กำเนิดกุล หรือเลว วัย 38 ย่าง 39 ปี มองสำรวจตั้งแต่หัวจดเท้าในชุดฟอร์มหมีที่แจกให้ช่างทุกคนในอู่ใส่ทำงาน เอวเล็กคอด อกอวบอูมดุนดันอกเสื้ออย่างเห็นได้ชัด ลำคอระหงที่อวดให้เห็นถึงโคนหู เพราะเจ้าของเรือนร่างเล็กลำคอระหงนั้นตัดผมซอยสั้นแบบผู้ชาย แต่ใบหน้านั้นหวานเย้ายวนจนทำให้เขารู้สึกถึงความร้อนรุ่มที่กลางหว่างขา “ชื่ออะไรนะ” เสียงเข้มห้าวถามช่างคนใหม่ของอู่ตนเองที่ยืนเรียงหน้ากระดานตรงหน้าตัวเองสิบสองคน แต่สายตานั้นจดจ้องที่คนเดียวในกลุ่มที่เป็นสาวผมซอยสั้น ก็มันน่า ‘เอา’ จนละสายตาไม่ได้ คนแรกจนถึงคนสุดท้ายที่เขารอฟังเสียงของเจ้าหล่อน ทุกคนที่แนะนำก่อนหน้านั้นไม่ได้อยู่ในความสนใจแม้แต่น้อย เพราะคนเดียวที่อยากรู้จักคือคนหน้าหวาน ผมซอยสั้นตัวเล็กต่างหาก และอยากรู้นักว่าจะไหวเหรอกับงานที่อู่ของเขา เพราะอู่ลภัชดนย์นั้นเป็นอู่ที่ใหญ่และงานหนักงานหินพอสมควร แต่เมื่อผ่านการสัมภาษณ์จากหัวหน้าช่างมากฝีมือประจำอู่แล้ว เขาก็ต้องยอมรับว่าอีกฝ่ายมองและเลือกคนเข้าทำงานไม่ผิดแน่นอน “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแตงไทย” เสียงเล็กหวานที่หวานพอๆ กับใบหน้าสวยจิ้มลิ้มลอดออมาจากปากและทำให้ลภัชดนย์มองจ้องปากอวบอิ่มชมพูและนึกถึงตอนได้บดเคล้าคลึงกลีบปากอวบอิ่ม แต่ให้ตายเถอะ เขาไม่ควรทำตัวเป็นสมภารกินไก่วัด ‘แตงไทย’ เขาทวนชื่อของคนตัวเล็กเบาๆ ในคอตัวเองแล้วถามต่อ… “อายุเท่าไหร่แล้ว” “สิบเก้าค่ะ” “อืม...เพิ่งเคยเจอผู้หญิงจบช่างยนต์มา อายุสิบเก้าก็โอเค ไปทำงานกันได้แล้ว หัวหน้าช่างบอกพวกเธอกันแล้วใช่ไหมว่าทดลองงานสามเดือน?” “ครับ/ค่ะ” สิบสองคนประสานเสียงกันตอบรับ มีเสียงเดียวที่เป็นหญิงดังออกมาให้เขาได้ยิ้มกริ่มในใจ “ไปเริ่มงานกันได้แล้ว หวังว่าทุกคนจะมีความสุขกับการทำงานที่อู่ลภัชดนย์” “ครับ/ค่ะ” แล้วช่างใหม่ทุกคนก็พากันเดินออกไปจากห้องทำงานใหม่ของเจ้าของอู่ มือหนาคว้าหยิบแฟ้มประวัติพนักงานใหม่ขึ้นมาเปิดไล่อ่านหาประวัติของ ‘แตงไทย’ พอถึงหน้าประวัติของสาวน้อยแล้วก็หยุดอ่านอย่างสนใจ “แตงไทย เสริมบารมี หรือแตง อายุสิบเก้าปีสองเดือน เก่งไม่เบาเลยนี่ ไปฝึกงานที่บริษัทรถยนต์ที่ญี่ปุ่นด้วย แถมเป็นลูกสาวของคนมีตังค์เสียด้วย...หึหึ คงเป็นลูกคนรวยอยากมาลำบากสินะ” เขาอ่านทวนวนหลายรอบแล้วก็หยิบประวัติของเธอแยกออกจากแฟ้มมาเก็บไว้ในลิ้นชักโต๊ะทำงานส่วนตัวของตนเอง เขารู้จักนามสกุล ‘เสริมบารมี’ ก็เป็นตัวแทนนำเข้าอะไหล่รถยนต์ที่ดิวงานกับอู่ของเขาด้วย จะว่าไปเป็นคู่ค้ากันมายาวนาน เพิ่งรู้ว่าคุณทองแท้ เสริมบารมี มีลูกสาวด้วย เพราะเคยเห็นแต่ลูกชาย แต่ก็เคยได้ยินเข้าหูเหมือนกันว่ามีลูกสาวคนเล็ก แต่ไม่ค่อยเหมือนผู้หญิง คงจะเป็นแตงไทยคนนี้แหละ ถึงภายนอกจะดูห้าวๆ แมนๆ แถมทรงผมซอยสั้น แต่พอมองดูใบหน้าสวยหวานจิ้มลิ้มแล้ว มองยังไงก็น่ารักจนน่า ‘เอา’ ใช่นี่คือคำจำกัดความคำเดียวที่เขาจะยกให้สาวน้อยคนนั้น