บทที่ 7
1255 คำ
อธิศ หรือที่ทุกคนบนเกาะโกลด์ ออฟ เดอะ ซี ต่างก็รู้จักในชื่อเล่นว่า ‘นะโม’ จ้องมองอิงฟ้าเขม็ง เอ่ยตอบเสียงเย็นชาติดแข็งกระด้าง
“ไม่ คุณรามินไม่ว่าง แต่คุณรามินฝากการ์ดมาให้คุณด้วย”
มือใหญ่สีแทนยื่นการ์ดสีสวยให้กับอิงฟ้า พร้อมกับกำชับเพื่อเติมในตอนท้าย
“คุณรามินบอกว่าให้คุณอ่านข้อความดีๆ และหากอยากพบคุณรามิน คุณต้องทำตามที่คุณรามินเขียนไว้ในการ์ดใบนี้”
อิงฟ้าขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่ง เต็มไปด้วยความสงสัยกับคำพูดของอีกฝ่าย ขณะเดียวกันก็ใจสั่นรัวกับการ์ดสีสวยที่ถืออยู่ในมือ
น้องอิง...พี่รามินต้องการดินเนอร์ใต้แสงเทียนกับน้องอิง พบพี่รามินที่ร้านอาหารเวลา 19.00 นาฬิกา น้องอิงต้องมาคนเดียว ห้ามพาใครมาด้วย พี่รามินจะรอน้องอิงอยู่ในร้านอาหารครับ
รามิน…
อิงฟ้าใจเต้นแรง ใบหน้างามแดงซ่านกับถ้อยคำที่รามินเชิญให้ไปดินเนอร์ด้วยกัน และแค่เพียงนึกถึงภาพที่ตนเองนั่งอยู่ใกล้ร่างใหญ่ล่ำสัน จ้องมองดวงตาคมกริบรวมทั้งใบหน้าคมเข้ม ขณะดินเนอร์ใต้แสงเทียนในบรรยากาศสุดแสนโรแมนติก ก็ถึงกับแย้มยิ้มหวานเต็มไปด้วยความสุขอิ่มเอิบใจ ทั้งๆ ยังไม่ได้ไปดินเนอร์จริงๆ ด้วยซ้ำไป
ด้วยมัวแต่ตื่นเต้นดีใจกับคำเชิญออกเดท อิงฟ้าจึงไม่มีโอกาสเห็นรอยยิ้มเยาะหยัน และการจ้องมองอย่างโกรธแค้นจากอธิศ
“คุณอิงฟ้ารู้จักร้านอาหารที่คุณรามินนัดให้ไปพบใช่ไหมครับ”
“รู้จักค่ะ ฉันเคยขับรถผ่านร้านนี้บ่อยๆ ค่ะ”
ร้านอาหารที่รามินระบุในการ์ดเชิญ เป็นร้านอาหารฝรั่งเศสหรูหราระดับห้าดาว มีลูกค้าเป็นบรรดาเศรษฐีในวงสังคมไฮโซเมืองไทยเป็นลูกค้าประจำ
“อย่าลืมทำตามที่คุณรามินย้ำด้วยนะครับ”
อิงฟ้าหลุบสายตาลงมองข้อความในการ์ดอีกครั้ง ก่อนจะพยักหน้ารับคำพร้อมด้วยรอยยิ้มกว้าง
“ค่ะ ฉันทราบแล้วค่ะ”
“ดีครับ ถ้ายังงั้นผมขอตัวกลับก่อนครับ”
อธิศทำท่าจะเดินตรงไปยังรถยนต์หรูอีกคันที่จอดรอรับเขาอยู่ แต่ก็ถูกอิงฟ้าเอ่ยเรียกไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวค่ะ คุณ...” อิงฟ้าชะงักคำพูดไปชั่วขณะ เพราะลืมถามชื่ออีกฝ่าย
อธิศหันกลับมามองอิงฟ้า แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “สงสัยอะไรหรือเปล่าครับ”
“ฉันขอเบอร์โทรศัพท์ของคุณรามินได้ไหมคะ ฉันกับคุณแม่อยากเอากระเช้าไปขอบคุณคุณรามิน ฉันจะได้โทรนัดก่อนจะไปหาคุณรามินนะคะ”
“คงไม่ได้ครับ คุณรามินสั่งผมไว้ว่าห้ามบอกเบอร์โทรส่วนตัวของคุณรามินกับคนอื่น และก็ไม่จำเป็นต้องนำกระเช้าไปมอบให้คุณรามินด้วย คุณรามินไม่ได้ต้องการกระเช้า แต่เขาต้องการอย่างอื่นมากกว่า”
อธิศเอ่ยพูดเป็นนัยๆ ลอบยิ้มเยาะหยันตรงมุมปาก เมื่อเห็นอิงฟ้าตีหน้าเศร้า หลังจากผิดหวังเพราะไม่ได้รับในสิ่งที่เธอต้องการ
“ผมกลับก่อนนะครับ”
ร่างใหญ่กำยำก้าวเดินออกไปได้สองสามก้าว ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงหันมาเอ่ยเตือนอิงฟ้าอีกครั้ง
“คุณรามินเป็นคนตรงต่อเวลามาก คุณอิงฟ้าห้ามไปสายแม้นาทีเดียว ไม่เช่นนั้นคุณรามินไม่รอคุณแน่”
“ค่ะ ฉันจะไปให้ตรงตามเวลานัดค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ ที่เอารถมาส่งให้ฉันถึงบ้าน”
“ด้วยความยินดีครับ เจอกันเร็วๆ นี้นะครับ คุณอิงฟ้า”
อธิศคลี่ยิ้มเย็น จ้องมองอิงฟ้าเขม็ง ก่อนจะผละไปขึ้นรถยนต์ของตนเอง ซึ่งมีลูกน้องทำหน้าที่เป็นสารถีติดเครื่องยนต์รออยู่แล้ว
“เรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ พี่นะโม”
นภทีภ์เอ่ยถามลูกพี่ของตนเอง เมื่ออีกฝ่ายก้าวขึ้นมานั่งคู่กันในตอนหน้าของรถยนต์
อธิศพยักหน้ารับ ดวงตาคมกริบคุกรุ่นไปด้วยความแค้น ขณะมองไปในบ้านของอิงฟ้า เห็นหญิงสาวกำลังยืนคุยกับอดีตนางเอกชื่อดัง ที่พวกเขาไม่เคยลืมว่าเป็นต้นเหตุให้นายหัวรามินต้องตาย ก็ยิ้มเยาะหยันเอ่ยบอกนภทีภ์เสียงเย็นยะเยือกว่า
“เรียบร้อยแล้วไอ้มิว กูหย่อนเบ็ดลงไปในน้ำแล้ว รอเวลาแค่ให้พวกเหยื่อน่าโง่พวกนี้ฮุบเหยื่อในเบ็ดก็พอ”
“ดี! นายหัวรามินจะได้แก้แค้นพวกมันให้สาแก่ใจ และให้สาสมกับที่พวกมันทำให้นายหัวต้องทุกข์ทรมานมาช้านาน”
นภทีภ์ตอบเสียงเย็นไม่แพ้กัน ยิ้มเยาะด้วยความสะใจเมื่อเวลาแห่งการแก้แค้นได้กลับคืนมาแล้ว
“ไปกันเถอะไอ้มิว งานของพวกเราเสร็จแล้ว กลับบ้านของพวกเรา ส่วนทางนี้ปล่อยให้นายหัวรามินจัดการ ‘เชือด’แม่ลูกคู่นี้เอง”
“ครับ พี่นะโม”
นภทีภ์รับคำ เคลื่อนรถยนต์คันใหญ่แล่นออกจากหน้าบ้านของอิงฟ้ามุ่งสู่เกาะโกลด์ ออฟ เดอะ ซี ที่อยู่ทางตอนใต้ของประเทศไทย
เกาะโกลด์ ออฟ เดอะ ซี ซึ่งเป็นแหล่งผลิตรังนกคุณภาพดีที่สุดในประเทศไทยและทวีปเอเชีย ทุกคนบนเกาะแห่งนี้ อยู่กันแบบครอบครัวใหญ่ มีนายหัวราเมศวร์ และพิมพ์นารา กุลธร เป็นที่พึ่งของทุกคน
ครั้งหนึ่งทุกคนบนเกาะ ต่างก็โศกเศร้าเสียใจกับความตายของนายหัวรามิล น้องชายของนายหัวราเมศวร์ กุลธร ซึ่งถูกผู้หญิงแพศยา ร้อยมายาอย่าง ‘ลลิน’ หลอกลวงแทบหมดตัว ก่อนจะเขี่ยนายหัวรามิลทิ้งอย่างไม่ใยดี ความผิดหวัง ความเสียใจ ทำใจยอมรับกับการถูกทิ้งไม่ได้ ส่งให้นายหัวรามิลตัดสินใจโง่ๆ ด้วยการฆ่าตัวตาย!
แต่ด้วยแรงอธิษฐานของพิมพ์นารา ผู้เป็นภรรยาของนายหัวราเมศวร์ ที่ได้อธิษฐานในทุกวันขอให้นายหัวรามิลได้กลับชาติมาเกิดเป็นลูกของเธอกับราเมศวร์ในภพชาตินี้
รามิลจึงได้กลับมาเกิดเป็นลูกของพิมพ์นาราตามแรงอธิษฐาน พิมพ์นารา ผู้เป็นมารดาได้ตั้งชื่อลูกของตนเองตามนายหัวรามิลผู้ล่วงลับไปแล้ว แต่เพื่อไม่ให้เป็นการสับสนจึงเปลี่ยนตัวอักษรในการสะกดให้แต่แตกต่างกัน จากตัวอักษร ‘ล’ เป็น ‘น’ ทว่าอ่านออกเสียงเป็นชื่อรามิล เหมือนกัน
แน่นอนว่าการกลับชาติมาเกิด รามินระลึกชาติได้ จดจำชาติกำเนิดและความคลั่งแค้นของตนเองในชาติภพที่ผ่านมาได้ทุกอย่าง
‘นายหัวรามิน’ เติบโตมาพร้อมกับความแค้น อธิศ นภทีภ์ และเด็กคนอื่นๆ ที่เติบโตมาพร้อมกับนายหัวรามิน ต่างก็รอคอยวันที่นายหัวรามินจะกลับมาแก้แค้น
ซึ่งแน่นอนว่าทั้งอธิศ และนภทีภ์ พร้อมสำหรับการทำงานอย่างถวายหัว เพื่อให้การแก้แค้นในครั้งนี้สำเร็จผลตามที่นายหัวรามินต้องการ
ในวันนี้นายหัวรามินแห่งเกาะโกลด์ ออฟ เดอะ ซี ได้เปิดกระดานเพื่อเล่นเกมการแก้แค้นแล้ว และคนแรกที่เป็นหมาก เป็นเหยื่อในเกมของนายหัวรามิน ก็คือ ‘อิงฟ้า’ นั่นเอง…
- ผู้เขียน
