บทที่ 8
1118 คำ
ลลินเดินเข้ามาในห้องนอนของลูกสาวในตอนบ่ายของวันเดียวกันนั้น แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อเห็นว่าลูกสาวกำลังรื้อเสื้อผ้า รองเท้า ออกมาหมดตู้ เอามาวางเรียงรายอยู่บนเตียงนอน
“น้องอิง จะไปไหนหรือลูก ถึงได้รื้อเสื้อผ้าออกมาหมดตู้แบบนี้ ดูสิ! รกเต็มที่นอนไปหมด”
ผู้เป็นมารดาเอ่ยถาม และเอ็ดลูกสาวคนสวยไปในคราวเดียวกัน
อิงฟ้าเหลือบมองมารดาผ่านกระจกเงาบานใหญ่ ก่อนจะเอ่ยถามความเห็นของมารดา ขณะยกชุดเดรสตัวหนึ่งมาทาบทับกับลำตัว
“น้องอิงมีนัดทานข้าวเย็นนี้นะคะ คุณแม่ว่าชุดนี้น้องอิงใส่แล้วสวยไหมคะ”
ลลินเดินเข้าไปใกล้ร่างบอบบางของลูกสาว มองชุดเดรทสีเหลืองอ่อน ที่ลูกสาวขอความเห็น แล้วเอ่ยตอบให้คนถามต้องยิ้มหน้าบาน
“ชุดนี้สวยแล้วลูก สีเหลืองจะช่วยขับผิวของน้องอิง ว่าแต่น้องอิงจะไปทานข้าวกับใครหรือลูก เพื่อนๆ ในมหา’ลัยหรือเปล่า”
อิงฟ้าอึกอัก นึกถึงคำสั่งของรามิน ที่ต้องการให้เธอไปดินเนอร์กับเขาเพียงลำพัง จึงเกิดอาการลังเลที่จะตอบมารดา
“เอ่อ...เปล่าค่ะคุณแม่”
“น้องอิงไปทานข้าวกับใครล่ะลูก แม่รู้จักหรือเปล่า”
ลลินตะล่อมถาม ไม่ห้ามลูกเรื่องการออกไปทานข้าวกับเพื่อน ขอแค่เพียงให้รู้ว่าไปกับใครก็เท่านั้น
อิงฟ้าถอนหายใจยาว ถูกมารดาจี้ถาม แถมยังจ้องมองเขม็งรอคอยคำตอบ ก็จำต้องบอกความจริงกับท่านอย่างไม่อาจเลี่ยงได้
“คุณรามินเชิญน้องอิงไปทานข้าวเย็นนี้ค่ะคุณแม่”
ลลินกระตุกวูบ บอกไม่ถูกว่าทำไมทุกครั้งที่ได้ยินชื่อรามิน ที่หลุดออกมาจากปากของลูกสาว ต้องเกิดอาการขนหัวลุกชัน และนึกถึงผู้ชายหน้าโง่ที่ถูกเธอหลอกกระทั่งฆ่าตัวตายเพราะพิษรัก
“คุณรามินโทรมานัดน้องอิงไปทานข้าวหรือลูก” ต้องใช้เวลาเป็นนานกว่าจะเอ่ยถามลูกสาวออกมาได้
“เปล่าค่ะคุณแม่” อิงฟ้าปฏิเสธ ก่อนจะเอ่ยบอกต่อ “เมื่อเช้าคุณรามินให้ลูกน้องขับรถมาส่งให้กับน้องอิง และฝากการ์ดเชิญมากับลูกน้องค่ะ”
“ถ้ายังงั้นแม่ขอไปด้วย แม่อยากไปขอบคุณเขา ที่ช่วยลูกของแม่ให้รอดพ้นจากอันตราย”
‘น้องอิงต้องมาคนเดียว ห้ามพาใครมาด้วย’
ข้อความที่รามินเขียนไว้ในการ์ดเชิญ ผุดขึ้นมาในทันทีที่ถูกมารดาขอร้อง อิงฟ้าตีสีหน้าลำบากใจ อยากทำตามคำสั่งของรามิน ขณะเดียวกันก็ลำบากใจที่จะปฏิเสธมารดาตรงๆ
“เอ่อ...เราไปขอบคุณ คุณรามินวันหลังก็ได้ค่ะคุณแม่”
“วันนี้ดีแล้วลูก นอกจากจะเอากระเช้าไปขอบคุณเขาแล้ว แม่จะได้เลี้ยงมื้อค่ำเป็นการตอบแทนเขาด้วย” ผู้เป็นแม่เอ่ยบอกอย่างมีเหตุผล
“แต่...”
“ไม่มีแต่ทั้งนั้น”
อิงฟ้าไม่ทันได้ปฏิเสธ ก็ถึงมารดาเอ่ยขัด พร้อมกับจ้องมองเขม็งขณะเอ่ยถามต่อ
“คุณรามินนัดน้องอิงกี่โมง”
อิงฟ้าลอบถอนหายใจยาว เอ่ยตอบเสียงแผ่วเบา “หนึ่งทุ่มตรงค่ะคุณแม่”
ลลินหลุบมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ แล้วเงยหน้ามองลูกสาว ซึ่งตีสีหน้าราวกับถูกบังคับให้กินยาขมก็ไม่ปาน พลางเอ่ยถามความเห็นว่า
“เหลือเวลาอีกหลายชั่วโมงก่อนถึงเวลานัด เดี๋ยวแม่จะออกไปซื้อกระเช้าผลไม้และแวะทำผม ทำเล็บด้วย น้องอิงไปกับแม่ไหม”
“ไม่ค่ะ คุณแม่ไปคนเดียวเถอะค่ะ”
“ถ้ายังงั้นแม่ไปก่อนนะลูก”
“ค่ะ คุณแม่”
อิงฟ้ารับคำเสียงแผ่วเบา พอมารดาเดินออกไปจากห้องนอนแล้ว ก็ทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงอย่างเซ็งๆ ความตื่นเต้นอยากไปดินเนอร์ใต้แสงเทียนกับรามิน หายไปในทันทีเมื่อมารดาขอไปดินเนอร์ด้วย
และเมื่อนึกถึงคำสั่งกำชับของรามิน ใบหน้างามก็ถอดสีซีด เกิดคำถามอยู่ในใจว่ารามินจะโกรธเธอมากไหม หากเธอพามารดาไปด้วย
อิงฟ้ากับมารดาเดินทางมาถึงร้านอาหารสุดหรู ก่อนเวลานัดหมายถึงยี่สิบนาที อิงฟ้าใจเต้นแรงขณะเดินเข้าไปในร้านอาหาร มีพนักงานต้อนรับโค้งคำนับ เปิดประตูให้ พร้อมกับให้บริการตั้งแต่ก้าวแรกที่เดินมาถึงร้านอาหาร
“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าได้จองโต๊ะไว้ไหมครับ”
“จองไว้แล้วค่ะ ชื่อคุณรามินค่ะ” อิงฟ้าคลี่ยิ้ม ขณะเอ่ยตอบพนักงานต้อนรับ
“อ๋อครับ คุณรามิน เชิญทางนี้เลยครับ”
พนักงานต้อนรับ รับกระเช้าผลไม้มาถือให้ พร้อมกับผายมือเชิญ แล้วเดินนำหน้าลูกค้าทั้งสองตรงไปยังห้องวีไอพีหรูหรา
“คุณรามินจองห้องไว้ครับ เชิญคุณผู้หญิงทั้งสองเลยครับ”
เมื่อเดินเข้ามาในห้องวีไอพีสุดหรู ลลินก็ถึงกับเบิกตากว้าง กระซิบกระซาบกับลูกสาวด้วยความตื่นเต้น
“คุณรามินคงรวยมากนะลูก ถึงได้จองห้องวีไอพีห้องนี้ไว้ แม่เคยได้ยินมาว่าเฉพาะค่าห้องอย่างเดียว ก็ปาไปเกือบหมื่นแล้ว”
อิงฟ้าพยักหน้ารับ ใบหน้างามแย้มยิ้มหวานในตลอดเวลา หญิงสาวไม่ได้ตื่นเต้นกับห้องอาหารมากเท่ากับการได้พบรามิน นาทีนี้ เธออยากพบฮีโร่ที่ตนเองหลงรักมากที่สุด
“คุณผู้หญิงรับเครื่องดื่มก่อนไหมครับ” พนักงานต้อนรับเอ่ยถามด้วยความสุภาพ
“ไม่ค่ะ” อิงฟ้าปฏิเสธ ก่อนจะหันไปถามมารดาบ้าง “คุณแม่ดื่มอะไรก่อนไหมคะ”
“ขอน้ำส้มก็แล้วกัน”
ลลินเอ่ยบอกพนักงานต้อนรับ พออีกฝ่ายเดินออกจากห้องไปแล้ว ก็ออกเดินสำรวจความหรูหราของห้องอาหารห้องนี้
“คุณรามินโรแมนติคมากเลยนะลูก นี่คงตั้งใจจะดินเนอร์ใต้แสงเทียนกับน้องอิงแน่ๆ เลย”
‘ใช่ค่ะ คุณแม่ คุณรามินต้องการดินเนอร์กับน้องอิงเพียงลำพัง’
อิงฟ้ายิ้มแห้งๆ ขณะเอ่ยตอบมารดาอยู่ในใจ พลางก้มลงมองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ แล้วบอกมารดาด้วยความตื่นเต้น
“เหลืออีกสิบนาที ก็ถึงเวลานัดแล้ว น้องอิงตื่นเต้นจังเลย คุณแม่ช่วยดูหน่อยสิคะว่าน้องอิงดูดีหรือยัง”
อิงฟ้าแลดูตื่นเต้นมาก ตื่นเต้นกับเดทแรกกับชายหนุ่มที่เธอหลงรักเขาหมดหัวใจ
- ผู้เขียน
