บทที่ 6
1128 คำ
ทางด้านของผู้เป็นมารดาถึงกับหัวใจกระตุกวูบ ใบหน้าถอดสีซีด มือไม้เย็นเฉียบสั่นเทา เมื่อได้ยินชื่อที่แสลงใจชื่อนี้
“น้องอิง...บอกว่าแม่ว่า...ฮีโร่ของน้องอิงชื่ออะไรนะคะ”
ลลินเอ่ยถามออกมาได้อย่างยากลำบาก ภาวนาให้ก่อนหน้านี้นางฟังชื่อผิดเพี้ยนไป
อิงฟ้าคลี่ยิ้มหวาน ขณะเอ่ยตอบมารดาเสียงดัง “รามินค่ะ คุณแม่ ฮีโร่ของน้องอิงชื่อรามินค่ะ”
“รามิน...”
ผู้เป็นมารดาทวนชื่อด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแทบไม่พ้นลำคอ นางไม่ได้ยินชื่อนี้นานเพียงใด กี่สิบปีแล้วที่นางลืมชื่อ และลืมใบหน้าของเจ้าของชื่อนี้
แต่แล้วภาพของใบหน้าผู้ชายที่เธอตราหน้าว่าเป็นคนบ้านนอก ไม่เจียมเนื้อเจียมตัว สะเออะมารัก หมายจะเด็ดดอกฟ้าซึ่งเป็นถึงดาราชื่อดังอย่างเธอ ก็ผุดขึ้นมาในหัว เมื่อลูกสาวได้เอ่ยบอกชื่อฮีโร่ที่เข้ามาช่วยในค่ำคืนนี้
“คุณแม่...คุณแม่เป็นอะไรไปคะ ทำไมหน้าซีด มือเย็นเฉียบเลยล่ะคะ”
อิงฟ้าเขย่าแขนมารดาเบาๆ หลังจากเอ่ยพูดกับท่านไปหลายประโยคแล้ว แต่มารดาไม่ตอบ พอเอื้อมไปจับมือท่านก็เย็นเฉียบไม่ต่างจากน้ำแข็ง
ลลินกะพริบตาถี่ๆ หันมามองหน้าลูกสาว ก่อนจะเอ่ยปฏิเสธ พร้อมกับสั่งลูกสาวไปด้วย
“แม่ไม่ได้เป็นอะไรหรอกลูก ดึกมากแล้ว น้องอิงไปอาบน้ำ แล้วพักผ่อนเถอะลูก”
“ค่ะคุณแม่”
อิงฟ้ารับคำอย่างว่าง่าย แต่ก่อนจะเดินขึ้นไปบนบ้าน ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมมารดาถึงมีอาการหน้าซีดไร้สีเลือดแค่เพียงได้ยินเชื่อฮีโร่ในดวงใจของเธอ
ผู้เป็นมารดาไม่ได้สนใจว่าลูกสาวเดินขึ้นไปบนบ้านหรือยัง เพราะนางกำลังตกอยู่ในภวังค์ของความคิด จู่ๆ เหตุการณ์ในอดีต ซึ่งผ่านพ้นไปนานแล้ว ก็ผุดขึ้นมาราวกับภาพที่ฉายซ้ำ
‘ไสหัวไป ไอ้บ้านนอก ฉันไม่ต้องการเห็นหน้าแกอีก’
‘ลิลลี่ ทำไมถึงทำกับผมแบบนี้ล่ะครับ ไหนลิลลี่บอกว่ารักผม อยากแต่งงานกับผมล่ะครับ’
‘ใครจะบ้าแต่งงานกับคนบ้านนอกอย่างแก ฉันเป็นถึงนางแบบ ดาราชื่อดังคับฟ้า ฉันไม่มีทางเอาคนบ้านนอกอย่างแกมาเป็นสามีแน่’
‘แต่ลิลลี่บอกว่ารักผมมากนี่ครับ’
‘ฉันโกหกแก ฉันจะรักแกลงได้ยังไง ทั้งบ้านนอก ทั้งเฉย ไร้รสนิยมที่สุด’
‘ลิลลี่บอกว่ารักผม ลิลลี่โกหกผมมาตลอดเลยใช่ไหมครับ’
‘ใช่ ฉันโกหกแกทั้งหมด จะบอกให้เอาบุญก็ได้ว่าถ้าไม่ใช่เพราะแกเป็นเจ้าของฟาร์มรังนกที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ถ้าไม่ใช่เพราะแกรวย มีเงินให้ฉันใช้ไม่ขาดมือ สองตาฉันก็ไม่มองแก ตอนนี้ฉันมีคนรักแล้ว ทั้งหล่อ รวย ไฮโซ มีชาติตระกูล ไม่ใช่ไอ้บ้านนอกอย่างแก ไสหัวไปซะ ฉันเกลียดแก เหม็นกลิ่นสาบคนบ้านนอก’
‘ลิลลี่ ผมรักคุณจริงๆ นะครับ คุณอยากได้อะไร ขอแค่เพียงให้บอก ผมจะให้คุณทุกอย่าง ขอร้องอย่าทิ้งผมไป ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณ’
‘อยู่ไม่ได้ ก็ไปฆ่าตัวตายสิ’
‘คุณต้องการแบบนั้นหรือ...ลิลลี่...คุณต้องการให้ผมตาย...’
‘ใช่...ฉันต้องการให้แกตาย! ออกไปให้พ้นจากชีวิตของฉันได้แล้ว ไอ้บ้านนอก!’
“บ้าชะมัด! ไอ้รามิน ตายเป็นผีไปเป็นชาติแล้ว ทำไมยังตามมาหลอกหลอนฉันอีก”
ลลินสบถลั่นด้วยความโกรธจัด แม้รู้ว่าคนที่ชื่อรามินอาจจะมีเป็นหมื่น เป็นแสนคนในประเทศไทย แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมตอนลูกสาวพูดถึงชื่อรามิน หัวสมองของเธอต้องนึกถึง ‘รามิน กุลธร’ ผู้ชายหน้าโง่ที่ถูกเธอหลอกเอาเงินทอง หลอกให้รักแล้วเขี่ยทิ้งอย่างไม่ใยดี ซึ่งรามินเป็นเจ้าของเกาะโกลด์ ออฟ เดอะ ซี (Gold of the Sea) เป็นเกาะที่ทำฟาร์มรังนกคุณภาพดีที่สุดในประเทศไทยและแถบทวีปเอเชียด้วย
“เลิกคิดได้แล้วลิลลี่ เลิกคิดถึงผีไอ้รามินได้แล้ว ไอ้รามินมันตายไปนานแล้ว มันไม่มีทางกลับมาในชีวิตของเราได้อีก”
ลลินบอกกับตัวเอง พร้อมกับก่นด่าที่กลายเป็นคนคิดมากแค่เพียงได้ยินชื่อที่แสลงใจชื่อนี้ ร่างบางค่อยๆ ลุกขึ้นจากโซฟา เพื่อกลับไปยังห้องนอน และทั้งๆ ที่สั่งตัวเองไม่ให้นึกถึง รามิน กุลธร แต่กลับสลัดภาพใบหน้าอันหมองเศร้าระคนข้นแค้นของรามินในวันที่ถูกเธอเขี่ยทิ้ง ให้ออกไปจากหัวสมองไม่ได้สักที
เมื่อกลับเข้าไปในห้องนอน ลลินพยายามข่มตาให้หลับ และไม่นึกถึงรามิน ผู้ชายหน้าโง่อีก แต่ภาพดวงตาคมกริบที่ลุกวาวด้วยความโกรธของรามิน ก่อนที่เขาจะฆ่าตัวตาย ภาพศพของรามิน ที่ถูกนายหัวราเมศวร์ พี่ชายของเขาเก็บไว้ในโลงเย็นบนเกาะโกลด์ ออฟ เดอะ ซี ก็ตามมาหลอกหลอนเธอในความฝันตลอดทั้งคืน...
อิงฟ้าแทบกระโจนไปยังประตูหน้าบ้าน เมื่อเด็กรับใช้บอกว่ามีคนขับรถยนต์ของเธอมาให้ และตอนนี้เขารออยู่หน้าบ้านแล้ว
“ขอให้เป็นคุณรามินที่เอารถมาให้เราด้วยเถอะ”
อิงฟ้าพึมพำภาวนา สารภาพตามตรงว่าตนเองหลงรักรามินหมดหัวใจ จะเรียกว่ารักแรกพบ รักวีรบุรุษผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตของเธอก็ว่าได้
ร่างบอบบางวิ่งตรงไปที่หน้าบ้านพร้อมกับรอยยิ้มหวานระบายทั่วใบหน้า หวังว่าจะได้พบฮีโร่ที่ตนเองคิดถึงตลอดค่ำคืนที่ผ่านมา แต่แล้ว...รอยยิ้มที่ปรากฏอยู่บนใบหน้างามก็มีอันต้องจางหายไป เพราะคนที่รอเธออยู่หน้าบ้านหาใช่รามินไม่...
“สวัสดีค่ะ คุณเอารถมาให้ฉันใช่ไหมคะ”
อิงฟ้าน้ำเสียงที่เอ่ยถามเต็มไปด้วยความเสียใจ ดวงตาคู่สวยเผยความผิดหวังให้เห็นอย่างชัดเจน
ร่างใหญ่เจ้าของใบหน้าคมเข้มพยักหน้ารับ ก่อนจะเอ่ยทักทายกลับคืน
“สวัสดีครับคุณอิงฟ้า ผมรับคำสั่งจากคุณรามินให้นำรถมาให้คุณครับ”
อิงฟ้ารับกุญแจรถจากอีกฝ่าย แม้รู้ว่ารามินไม่ได้มาด้วย แต่ก็อดถามถึงฮีโร่ของตนเองไม่ได้
“คุณรามินไม่ได้มาด้วยหรือคะ”
- ผู้เขียน
