Hire Love 8
1213 คำ
(งั้นก็เรียกร้องให้ผมรับผิดชอบคุณสิ) ประโยคนี้ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของริต้ามาสองสามวัน ตั้งแต่ที่กองทัพพูดวันนั้น หลังจากนั้นเธอก็ไม่ได้เห็นหน้าเขาอีกเลย ทำให้เธอนั้นคิดว่าเป็นประโยคของคนเจ้าชู้เสียมากกว่าแต่ก็ไม่สามารถดึงประโยคนั้นออกจากสมองได้เลย
ครืด ครืด ครืด
“ว่าไงพลอย”
“พ่อฉันไปสืบมาแล้วนะ ว่าคนที่ซื้อบ้านของแกไปเป็นใคร ฉันส่งข้อมูลให้แกแล้ว ลองเปิดอ่านดู” เมื่อได้คำตอบจากพลอยทำให้ใบหน้าสวยยิ้มร่าก่อนที่เธอจะเปิดข้อมูลดู เป็นอันต้องชะงักกับชื่อผู้ถือครองบ้าน ชื่อที่ไม่ได้เห็นหน้ามาหลายวันปรากฏบนข้อมูลที่พลอยส่งมาให้
“กองทัพ วิโรจน์วิวัฒน์” ริต้าเปิดอ่านข้อมูลที่พลอยส่งมาให้ ถึงกับพึมพำกับตัวเองในใจภาวนาขอไม่ให้เป็นกองทัพคนเดียวกัน
“ต้า แกอยู่ในสายไหม” เมื่อเห็นว่าเพื่อนของตัวเองเงียบไป หลังจากที่อ่านข้อมูลที่เธอส่งให้ พลอยถึงกับเอ่ยเรียกเพื่อนรักอีกครั้ง
“อยู่ ๆ”
“คุณกองทัพ CEO รุ่น 3 ของบริษัทยักษ์ VVV เลยนะแก คงยากหน่อยถ้าจะไปติดต่อกับเขา” พลอยแจ้งรายละเอียดให้กับริต้า เพราะเธอฟังจากพ่อของเธอพูดมาคุณกองทัพเป็นคนค่อนข้างเข้าถึงยากมากแถมเขายังไม่ค่อยสุงสิงกับใครยิ่งเป็นผู้หญิงยิ่งแล้วใหญ่
“แกพอมีช่องทางติดต่อไหม”
“มีแค่เบอร์โทรเลขา ยังไงแกลองคุยกับเลขาเขาดูก่อน”
“ขอบใจแกมาก” หลังจากที่วางสายจากพลอย ริต้านั่งดูข้อมูลและเบอร์ติดต่อของเลขาคุณกองทัพที่ตอนนี้ครอบครองบ้านของเธออยู่ ก่อนที่เธอจะตัดสินใจต่อสายหาเลขาของเขาทันทีอย่างไม่รอช้า
“สวัสดีครับ ผมพิธาพูดสายครับ”
“เออ คุณพิธาเป็นเลขาคุณกองทัพใช่ไหมคะ” เมื่อริต้าต่อสายหาเลขาของคุณกองทัพ ไม่นานปลายสายก็รับสาย
“จากที่ไหนครับ”
“คือฉันจะติดต่อขอซื้อบ้านค่ะ”
“ท่านประธานไม่ได้เป็นนายหน้าขายบ้านนะครับ ยังไงผมขออนุญาตวางสายนะครับ”
“ดะ เดี๋ยวค่ะ คุณพิธา รบกวนช่วยดิฉันหน่อยนะคะ พอดีฉันอยากจะขอซื้อบ้านของคุณพ่อคุณแม่ฉันกลับคืนมาค่ะ” น้ำเสียงอ้อนวอนของปลายสายทำให้พิธาถึงกับชะงักแต่เขาก็ไม่ขอรับปากว่าเจ้านายของเขาจะสนใจรึเปล่า เพราะช่วงนี้เจ้านายของเขายุ่งมากซึ่งตอนนี้ท่านประธานและเขาก็อยู่ต่างประเทศด้วย
“งั้นผมจะรับเรื่องเขาไว้ แต่ว่าผมไม่รับปากนะครับ”
“ขอบคุณมากค่ะ”
“ไม่ทราบว่าผมเรียนสายกับใครครับ”
“ริต้าค่ะ มีอะไรติดต่อเบอร์นี้ได้เลยนะคะ” น้ำเสียงดีอกดีใจของริต้า ทำให้พิธาถึงกับใจอ่อน เพราะปกติผู้หญิงที่โทรติดต่อเขามักอยากจะเดทหรือเสนอตัวให้กับท่านประธานกันทั้งนั้น จะมีก็แต่สายนี้ที่โทรมาติดต่อเรื่องงานจริง ๆ
“ครับ”
“ใครโทรมา” เสียงเข้มของกองทัพเอ่ยถามเลขาคนสนิท
“ผู้หญิงครับ ติดต่อมาซื้อบ้าน”
“บ้านโครงการเหรอ”
“ไม่ใช่ครับ เธอบอกว่าบ้านของคุณพ่อคุณแม่ของเธอที่ถูกขายต่อ” คิ้วเข้มขมวดกันเป็นปม เขานึกไม่ออกว่าตัวเองถือครองบ้านหลังไหนเอาไว้บ้าง บางหลังเขาซื้อเพื่อนำมารีโนเวทเพื่อขายต่อ
“แล้วผมจะรู้ได้ยังไง ว่าหลังไหน”
“ตอนนี้ผมแอดไลน์เธอแล้วครับ เดี๋ยวเธอส่งพิกัดบ้านมาให้ครับ” กองทัพพยักหน้ารับทราบ ก่อนที่เขาจะหันไปสนใจงานตรงหน้าต่อ
เพราะอยากรีบเคลียร์งานให้เสร็จและกับไทยให้เร็วที่สุด ไม่รู้ว่าเป็นอะไรแต่การมาทำงานที่ต่างประเทศครั้งนี้ทำให้เขาอยากรีบเคลียร์งานและกลับไทย
“ท่านประธานครับ เธอแอดไลน์มาแล้วครับ” ผ่านไปไม่นานนัก พิธาก็เดินเข้ามาหาผู้เป็นนายและดูเหมือนว่าลูกค้าคนนี้พิธาจะดูสนใจงานเป็นพิเศษ เพราะปกติพิธาจะแค่แจ้งให้ทราบเท่านั้นแต่ลูกค้าคนนี้ถึงกับแอดไลน์คงถูกใจพิธาไม่น้อย
“บ้านหลังนี้เหรอ” ภาพถ่ายและพิกัดบ้านถูกส่งไลน์มาให้พิธา ก่อนที่คิ้วเข้มจะขมวดเป็นปมเมื่อเห็นรูปไลน์ของหญิงสาวที่ส่งมา
“อ๊ะ!!เจ้านายจะเปิดดูรูปเธอทำไมครับ สนใจเหรอ”
“เสือก!!” มือหนาจิ้มดูรูปโปรไฟล์ทันทีไม่รอช้า ก่อนที่รูปโปรไพล์จะโชว์หราขึ้นมา รอยยิ้มร้ายของกองทัพปรากฏบนใบหน้าหล่อ
“เจ้านายยิ้มโรคจิต ทำไมครับ”
“ทำงานอยู่ดี ๆ คุณเคยได้ซองขาวไหมคุณพิธา” ตาคมเงยหน้ามามองหน้าเลขาคู่ใจของตัวเอง ก่อนที่พิธานั้นจะปิดปากตัวเองและเงียบทันที ปล่อยให้เจ้านายดูโปรไฟล์ของผู้หญิงคนนั้นไปเรื่อย ๆ
“บอกเธอให้มาพบผม หลังจากที่เรากลับไทย อ๋อ!!แล้วอย่าคิดจะจีบ”
“ครับ” เมื่อได้รับคำสั่งจากผู้เป็นนาย พิธารีบหยิบมือถือและเดินออกจากห้องแต่ไม่วายถูกเจ้านายหนุ่มเรียกเอาไว้เสียก่อน
“เดี๋ยว!!”
“มีอะไรอีกครับ ท่านประธาน”
“ส่งไลน์เธอมา”
“ทำไมผมต้องให้ท่านประธานด้วยครับ ไหนเมื่อเธอติดต่องานกับผม” พิธาเริ่มงุนงงกับการกระทำของเจ้านายที่ไม่เคยขอไลน์ผู้ติดต่อคนไหน ไม่ว่าจะเป็นหลักทรัพย์มูลค่าหลายร้อยล้านก็ตาม
“ผมอนุญาตให้คุณถามกลับเหรอ”
“งั้นผมก็ไม่ให้ครับ” เพราะพิธาทำงานกับกองทัพมานาน เรื่องอะไรที่ทำให้พิธาสามารถเล่นกับกองทัพได้หรือเวลาไหนที่เขามักจะรู้เสมอ
“หมื่นนึ่ง”
“โอนมาก่อนครับท่าน” ด้วยอายุที่ห่างกันไม่มาก ทำให้บางครั้งพิธาและกองทัพเหมือนเพื่อนกันมากกว่าเจ้านายกับลูกน้องและเป็นลูกน้องคนเดียวที่สามารถต่อกลอนกับกองทัพได้
ติ้ง!! ไม่ถึงสามสิบวินาที จำนวนเงินหนึ่งหมื่นถูกโอนเข้าบัญชีของพิธาทำให้เจ้าตัวถึงกับยิ้มหน้าบาน ก่อนที่จะส่งไลน์ให้กับผู้เป็นนายทันที
“ฝากไว้ก่อนเถอะ” ใบหน้าหล่อแค้นลูกน้องของตัวเองไม่น้อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะพิธาถือว่าเป็นลูกน้องคนสนิทที่ไว้ใจได้และพวกเขาสองคนก็อยู่กันแบบเพื่อนมาตลอด
“ขอตัวครับท่านประธาน” รอยยิ้มสดใสของพิธาหันหลังเดินออกจากห้องทำงานท่านประธานอย่างอารมณ์ดี แต่ที่แน่ ๆ ท่านประธานของเขาคงสนใจผู้หญิงคนนี้ไม่น้อย
ขนาดดูจากรูปโอนให้เขาตั้งหนึ่งหมื่นบาท ประธานสายเปย์ขนาดนี้แต่ก็คุ้มเพราะผู้หญิงในรูปสวยมากและคุ้นหน้ามากอีกต่างหากแต่ก็นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าเขาเคยเจอเธอที่ไหน
“ไม่ได้ไปกวนหลายวันเลยวะ” กองทัพพึมพำกับรูปของริต้าอยู่คนเดียว เพราะเขาตั้งบินด่วนมาทำงานที่ต่างประเทศ หลังจากที่หยอดเธอวันนั้นเขาก็ไม่ได้ไปกวนใจเธออีกเลย
- ผู้เขียน
