-บทที่-4 สายเกินไปแล้ว
1404 คำ
-บทที่-4 สายเกินไปแล้ว
“สะ สา พี่ขอโทษ สาให้อภัยพี่เถอะนะ พี่สัญญาว่า ต่อจากนี้พี่จะไม่ทำให้สาเสียใจอีกแล้ว” เห็นว่าความรักของเขาและแฟนสาวขาดสะบั้นเพราะความมักมาก ชายหนุ่มก็เจ็บปวดใจ ความสุขจากบทรักเมื่อครู่ได้พังทลายลงไปในพริบตา
“อย่ามายุ่งกับฉัน เชิญสมสู่กันให้พอ จากนี้ไป ฉันจะถือว่า ไม่เคยรู้จักพวกคุณอีก เป็นตายไม่ยุ่งเกี่ยว เชิญเอากันให้ตายไปเลย” หญิงสาวข่มกลั้นความเจ็บปวด สะบัดหน้าสวย ๆ เชิด ๆ แล้วพยุงกายอันบอบช้ำไปจากห้องของอดีตแฟน ไม่สนใจว่าอีกคนจะรีบร้อนสวมเสื้อผ้าแล้ววิ่งตามมา สำหรับเธอ หากว่ารักก็คือรักมาก ทุ่มเทให้ทุกอย่างจนดูเหมือนเป็นคนโง่
แต่หากว่าตัดใจก็คือตัดจริง ๆ ไม่คิดหันหลังกลับไปมองด้วยซ้ำ ข้อนี้ปกรณ์ก็รู้ดี
วันวิสาเข้าไปในลิฟท์ แล้วกดชั้นที่1 ระหว่างที่ลิฟท์กำลังเคลื่อนตัวลงไปยังชั้นล่าง น้ำตาที่รินไหลอยู่แล้ว ก็ยิ่งไหลอาบแก้มนวลมากยิ่งขึ้น ถึงจะบอกว่าให้ทำสวย ๆ เริ่ด ๆ ไม่แคร์ผู้ แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเจ็บปวดเหลือเกิน
ไม่นึกว่า จะมาเสียใจในวันครบรอบวันคล้ายวันเกิดของตัวเอง และไม่นึกว่า จะต้องเสียแฟน เสียเพื่อนไปในวันนี้
พอออกจากลิฟท์ คุณหมอคนสวยก็ตรงดิ่งไปยังรถของตัวเอง แล้วขับออกไปด้วยหัวใจที่ปวดร้าว แต่ทว่า มันคงเป็นคราวเคราะห์เธอ รถบรรทุก18 ล้อเกิดยางแตก พุ่งเข้าชนรถของวันวิสาเต็มแรง
“กรี๊ดดดดด!!!!” ผู้คนที่เห็นเหตุการณ์สยองขวัญต่างกรีดร้องเสียงหลง
ปรี๊ดดดดด!!
โครม!!!!
“สะ สา ไม่นะ!!” ปกรณ์ที่ตามมาทันเห็นเหตุการณ์เข้าพอดี เขาตะโกนเสียงดังเมื่อเห็นรถของแฟนสาวถูกชนต่อหน้าต่อตา หัวใจของเขาหล่นหาย มือไม้สั่นเทา ก่อนจะรีบวิ่งไปยังจุดเกิดเหตุ
ซากรถคันหรูถูกชนจนเละไม่เหลือสภาพเดิมให้เห็น ฝั่งที่คู่หมั้นนั่งถูกอัดกับต้นไม้จนบี้แบน รถยังมีสถาพแบบนี้ แล้วชีวิตของคนล่ะ..
ปกรณ์ใจสั่น เขามองคนรักไม่กระพริบตา ภาวนาขอให้เป็นเพียงแค่ความฝัน ขออย่าได้เป็นจริงเลย แต่สิ่งที่เห็นมันกระชากหัวใจเขาแล้วเหยียบซ้ำจนแตกละเอียด วันวิสาฟุ่บลงกับพวกมาลัยรถแต่อยู่ผิดท่า เพราะใบหน้างามหันมาทางประตูเต็มไปด้วยเลือดแดงฉาน ดูก็รู้ว่าลำคอคงกระแทกกับของแข็งแล้วทำให้คอหัก เสียชีวิตคาที่
“มะ ไม่ สา สาอย่าทิ้งพี่ไป ไม่!!!” ปกรณ์ร้องลั่น เขารีบวิ่งไปยังรถของแฟนสาวเพื่อนำร่างของคู่หมั้นออกมา
บึ้ม!!!
ระเบิดดึงกึกก้อง พร้อม ๆ กับร่างของวันวิสาที่ดำเป็นตอตะโก
“สา!!! มะ ไม่ สาของพี่ ไม่นะ ปล่อยสิ แฟนผมอยู่ในนั้น ปล่อยสิโว้ย ปล่อยกู!!” ปกรณ์สติแตกไปแล้ว แต่เหล่าพลเมืองดีกลับดึงเขาไว้ไม่ยอมปล่อย ไม่เช่นนั้นคงได้มีคนเสียชีวิตเพิ่ม ก่อนที่พลเมืองดีจะโทรหากู้ภัย
ปกรณ์ดิ้นรน อยากพุ่งไปหาคนรัก น้ำตาเขาไหลพรากร่างกายสั่นสะท้าน หัวใจถูกบีบรัดจนหายใจไม่ออก ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาสูญเสียวันวิสาไปแล้ว เธอตายเพราะเขา เพราะเขามันชั่ว มักมาก
“พี่กรณ์คะ ถอยออกมาค่ะ ยัยสาตายแล้วนะคะ” ฐาปนีย์ดึงแขนชายหนุ่มให้ออกมาห่าง ๆ จากเพลิงนรกตรงหน้า
‘หึ ในที่สุดแกก็ตายจริง ๆ ไปที่ชอบ ๆ เถอะนะสา อย่าโกรธอย่าเกลียดฉันเลย คู่หมั้นของแก ฉันขอก็แล้วกันนะ ถึงยังไงฉันกับพี่กรณ์ก็เอากันมานานแล้ว แกควรดีใจถึงจะถูก ฉันยอมนอนกับพี่กรณ์เพื่ออยากให้พี่เขามีความสุขนะ จากนี้พี่กรณ์จะเป็นของฉัน และจะเป็นตลอดไป หวังว่าแกคงอวยพรให้ฉันกับพี่กรณ์นะ อย่าอาฆาตฉันกับพี่กรณ์ล่ะ’
“ปล่อยนะ ปล่อยกูสิโว๊ย เพราะมึง สาถึงต้องเสียใจ ปล่อยกูนะ อย่ามาแตะกู กูเกลียดมึง ขยะแขยงมึง ต่อไปอย่ามาให้กูเห็นหน้าอีกนะ” ปกรณ์ตะโกนลั่น
เขาสะบัดแขนเต็มแรงจนหลุดจากการจับของเหล่าพลเมืองดี พร้อมกับผลักชู้รักกระเด็นไปไกล สติของเขาแตกไปแล้ว สมองไม่รับรู้อะไรอีก สิ่งที่อยู่ในจิตสำนึกก็คือ คนรักของเขาเสียใจกับการนอกใจของเขาจนต้องตาย
ภาพความสูญเสียตรงหน้าฉายวนไปมา ซ้ำ ๆ เป็นร้อยรอบ เมื่อสติสูญสิ้น คำหยาบคายที่ไม่เคยพูดมาก่อนจึงรัวใส่ฐาปนีย์เป็นชุด
“พี่กรณ์ กรี๊ดด!!!” หญิงสาวตาลุกวาบไม่พอใจ ตอนเอากันก็บอกว่าเธอดีที่สุด เอามันที่สุด แต่ตอนนี้กลับไล่เธอเหมือนหมูเหมือนหมา เธอไม่ยอมแน่ ไหน ๆ ก็จะลงนรกอยู่แล้ว เธอไม่ยอมลงไปคนเดียวหรอกนะ จะต้องลากผู้ชายชั่วคนนี้ไปลงนรกด้วยกันให้ได้
“พี่พูดกับนีแบบนี้ได้ยังไง ตอนเอากันก็เอากันสองคน แต่พอยัยสาตายพี่ก็ไล่นี คิดว่านีจะยอมหรือไง” ทั้งคู่ตะโกนเสียงดังใส่หน้ากัน หลงลืมไปว่า ที่นี่มันถนนหน้าคอนโด และมีผู้คนมากมายที่ถ่ายคลิปลงโชเซียล ถูกแชร์นับหมื่นครั้ง
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเรื่องราวของทั้งคู่ดังแค่ไหน
เนื่องจากฐาปนีย์นั้นเป็นดาราที่มีชื่อเสียง การที่เป็นชู้กับคู่หมั้นของเพื่อนมีผลต่องานในวงการบันเทิงเป็นอย่างมาก งานโฆษณาที่มีคิวถ่ายยาวถึงปีหน้าต่างยกเลิกกันจนหมด ชีวิตที่กำลังรุ่งตกฮวบภายในคืนเดียว ไม่มีใครต้อนรับผู้หญิงที่แย่งสามีของเพื่อนแบบเธอ ทุกคนต่างรุมสาปแช่ง ประนามจนไม่กล้าโผล่หน้าออกไปข้างนอก
เมื่อถูกแรงกดดันมาก ๆ ฐาปนีย์จึงเกิดความเครียดสะสม กลายเป็นโรคซึมเศร้า จนกระทั่งคิดสั้น แต่นั่นมันคือเรื่องราวในอนาคต ซึ่งอีกไม่กี่เดือนนับต่อจากคืนนี้
“ผู้หญิงเลว ๆ อย่างเธอที่อ้าขาให้ผัวเพื่อนเอาไม่มีค่าอะไรหรอก ฉันมันเลวที่มีอะไรกับผู้หญิงอย่างเธอ ทำให้คนที่ฉันรักต้องมาตายแบบนี้” สิ่งที่ได้เจอมันเจ็บปวดมากเกินไป จนเขารับแทบไม่ไหว แต่สิ่งเดียวที่ชายหนุ่มรู้และมั่นใจ วันวิสาต้องเจ็บปวดกว่าเขาเป็นพันเท่า
ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียใจ ผีห่าซาตานตนใดถึงดลใจให้เขาไปหลงมัวเมากับผู้หญิงอย่างฐาปนีย์
ทำไมถึงลืมวันเวลาที่รักกับวันวิสา ทำไม และทำไม
“กรี๊ดดด พี่กรณ์ พี่พูดแบบนี้กับนีได้ยังไง ตอนเอากับนีก็บอกว่ายัยสาห่วยแตก เอาไม่มัน แต่ตอนนี้กล้ามาตะคอกใส่นีหรือคะ” หญิงสาวถลาเข้ามาตบตีเขารัว ๆ จนปกรณ์ทนไม่ไหว เขาตบหน้าเธออีกครั้ง ก่อนจะย่ามสามขุมมาหาฐาปนีย์ พร้อมกับคว้าลำคอสวย ๆ บีบเต็มแรง
“อ่อก ๆๆ” ฐาปนีย์หน้าดำหน้าแดง มือนุ่มตีแขนแกร่งรัว ๆ แต่เรี่ยวแรงเพียงแค่มดกัด จะสู้อะไรกับผู้ชายตัวโต
ร้อนถึงพลเมืองดี รีบเข้ามาห้าม ก่อนจะดึงตัวชายหนุ่มไปอีกทาง ทิ้งให้ฐาปนีย์ไอค่อกแค่ก น้ำหูน้ำตาไหล ไร้คนสงสาร
“ฮึก โฮ สา พี่ขอโทษ ฮือ ๆ พี่ขอโทษ พี่มันเลว สากลับมาหาพี่นะครับ กลับมาหาพี่ สาจะตบจะตีพี่พี่ก็ยอม กลับมาหาพี่นะ คนดี สาอย่าทิ้งพี่ไปแบบนี้สิ เรากำลังจะแต่งงานกันแล้วนะ พี่รักสามาก สารู้หรือเปล่า พี่ขอโทษ ฮึก พี่ขอโทษนะคนดี” กว่าจะรู้ตัวว่าสิ่งที่อยู่ในมือล้ำค่าแค่ไหนก็สายเกินไปแล้ว
- ผู้เขียน
