"พวกเจ้าออกไปให้หมด เราจะอาบน้ำเพียงลำพัง "
ฝูจื่อหรงสั่งเสียงดัง
โจวเจ้าเว่ยถอนหายใจเบาๆ อย่างดีใจ ในที่สุดก็จะได้ออกไปจากที่นี่เสียที เธอขยับกายเตรียมยอบกายถวายคำนับแล้วเดินออกไปแต่แล้วเท้าเล็กต้องหยุดโดยอัตโนมัติเมื่อสุรเสียงของฮ่องเต้ผู้ทรงอำนาจดังขึ้น
"เดี๋ยวก่อน เจ้าอยู่ปรนนิบัติข้า"
โจวเจ้าเว่ยแทบเป็นลมลงไปตรงนั้น เมื่อฮ่องเต้แคว้นชิน ชี้นิ้วมายังตัวนาง ร่างบางสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
ตายแน่งานนี้เจ้าเว่ย เจี๋ยหลุนช่วยน้องด้วย
ท่าทางหยุดชะงักทั้งหวาดกลัวแต่แสร้งสงบนิ่งของนางทำให้ฝูจื่อหรงพึงพอใจ เมื่อบรรดาเหล่าขันทีรวมทั้งมามาออกไปจนพ้นสายตา เขาก็ปลดอาภรณ์ออกจากร่างกายกำยำ ก้าวขาแข็งแกร่งลงบ่อน้ำอย่างสง่างงาม
โจวเจ้าเว่ยรีบยกมือปิดหน้าทันใด คราวที่แล้วในบ่อน้ำที่สำนักคุนหลุน เธอเห็นเพียงร่างท่อนบนที่โผล่เหนือน้ำขึ้นมา แต่ครานี้เขากลับเปลือยกายต่อหน้าของนางอย่างไม่อายฟ้าอายดิน
