ฝูจื่อหรงไล้มือไปที่แก้มนวล ปอยผมยาวดำขลับไม่แพ้สตรีของเขาปรกลงบนใบหน้าของเจ้าเว่ย ความนุ่มลื่นของผมทำให้เจ้าเว่ยจิตใจกระเจิง
ใบหน้าคมเข้ม หล่อเหลา ดวงตาหรี่เรียวดุจตาหงส์ เจ้าเว่ยจ้องลึกเข้าไปภายใน ค้นหาความดำมิดที่ดึงโลกของเธอให้หายเข้าไปในดวงตาคู่นั้น
"เจ้าสัญญาว่าจะเป็นของเรา ยังจำได้หรือไม่" เสียงทุ้มอ่อนโยนทวงสัญญาออกมาพร้อมลิ้นร้อนระอุเลียลงบนริมฝีปากรูปกระจับเย้ายวล
เจ้าเว่ยเม้มปาก เกิดอาการหวิวไปทั่วท้องน้อย เธอกำลังโดนบุรุษผู้นี้จู่โจม
"เหตุใดไม่ตอบ" เขาเลียปากเธออีกครั้ง พร้อมดูดริมฝีปากล่างแผ่วเบา
"หม่อมชั้น เอ่อ.." เจ้าเว่ยหายใจติดขัดมีอาการติดอ่างขึ้นมาทันใด
"เราฟังอยู่" เขาส่งยิ้มในดวงตามาให้ เมื่อพบว่าเจ้าเว่ยเริ่มอ่อนระทวยในอ้อมกอด
"คือ ใช่เพคะ แต่หม่อมชั้นยังไม่พร้อม" หญิงสาวตอบอึกอัก หาทางหลีกเลี่ยง
"เมื่อกล่าวออกมาแล้วเจ้าต้องพร้อมไม่ว่ายามได"
"เอ่อ.." ปากเล็กเ
