งานเลี้ยงต้อนรับผ่านไปได้ชั่วครู่ ฝูจื่อหรงก็เชิญให้ทุกคนออกไปด้านนอกท้องพระโรง
"เราได้จัดเตรียมการแสดงที่ตื่นตาตื่นใจทุกท่านจากคณะกายกรรมที่ยอดเยี่ยมที่สุดในแคว้นชินไว้ ขอให้ทุกท่านออกไปสำราญด้านนอกด้วยกันเถิด" ฝูจื่อหรงลุกขึ้นเสด็จนำออกไปข้างนอกโดยมีคณะฑูตติดตาม
กู้หลุนก่งจูยื่นมือไปจับมือผิงอวี๋นางกำนัลคนสนิทด้วยกริยาแช่มช้า ก่อนค่อยๆเยื้องกรายก้าวตามฝ่าบาทอย่างเชื่องช้า ราวกับว่าตนเองกำลังเดินเหยียบย่ำหยกล้ำค่ากลัวว่าหากเดินเร็วกว่านี้หยกใต้เท้าจะแตกสลาย
ผิงอวี๋มองใบหน้างดงามของเจ้าเว่ยอย่างรู้ทัน องค์หญิงต้องการกลั่นแกล้งผู้ใดอีกเล่า
การเดินเนิบนาบอย่างที่เรียกว่าช้าที่สุดของกู้หลุนก่งจูราชฑูตคนสำคัญทำให้ขบวนเสด็จของฝ่าบาทต้องเดินช้าตาม
"ฝ่าบาทพะย่ะค่ะ ทรงกำลังทิ้งคณะราชฑูตจากแคว้นเหลียงไว้ด้านหลังพะย่ะค่ะ" ตงกงกงรีบกล่าวเตือนฝ่าบาท
ฝูจื่อหลงหันหลังมามองเมื่อเห็นว่าตนก้าวขาทิ้งห
