"หากไม่มีสิ่งใดหม่อมฉันทูลลาเพคะ องค์หญิงกลับไปเสียเถอะเพคะ อย่ารออีกเลย ในเวลาเช่นนี้ฝ่าบาทไม่โปรดให้ใครเข้าเฝ้าเพคะ"ฟางกุ้ยเฟยแนะนำอย่างเป็นต่อ นางรู้จักฝ่าบาทดีเพราะพระองค์คือพระสวามีของนาง แต่กงจู่ผู้นี้เป็นเพียงราชฑูตอีกไม่กี่วันก็ต้องกลับแคว้นแล้ว นางจะไม่ถือสาใส่ใจ
เจ้าเว่ยผงกศรีษะ กล่าวลาฟางกุ้ยเฟย นางหมุนตัวตั้งใจเดินตามฟางกุ้ยเฟยออกจากตำหนักมังกร แต่แล้วเสียงของตงกงกงก็ทัดทานเจ้าเว่ยไว้ก่อน
"กู้หลุนก่งจือพะย่ะค่ะ"
"ท่านกงกง ฝ่าบาทให้ข้าเข้าพบแล้วใช่หรือไม่" เจ้าเว่ยหันไปถามด้วยความดีใจ
"เชิญองค์หญิงพะย่ะค่ะ"
เจ้าเว่ยเดินตามตงกงกงด้วยความเริงร่า นางมาแบบดีหวังว่าเจ้าเต้นั่นคงจะไม่กลั่นแกล้งนางหรอกนะ เวลานี้ขอสงบศึกชั่วคราว
ฟางกุ้ยเฟยชงักเท้า นางกำมือแน่นด้วยโทสะเมื่อเห็นว่าองค์หญิงผู้นั้นได้รับอนุญาตให้เข้าไปภายในตำหนักมังกรได้ ตำหนักนี้นางใช้ความพยายามมาตั้งกี่ปีฝ่าบาทยังทร
