"ออกไปได้" เขาสั่งพลางโบกมือ ใบหน้าสงบนิ่งไร้ความรู้สึก แต่แววตาเต็มไปด้วยความขบขัน ดวงตาหงส์มองสายลับร่างบางที่ทำท่าเหมือนกำลังจะจมน้ำผุดจมผุดโผล่อยู่กลางบ่อโดยไร้ความปราณี
"เราไม่หลงกลเจ้าหรอก อย่าได้คิดว่าจะมาเรียกร้องความเห็นใจ" เขาเปิดฝากาสุราแล้วยกดื่ม สายตายังจับจ้องอยู่ที่ร่างบางไม่กระพริบ
เพราะโดนจับโยนลงน้ำแบบไม่ตั้งตัว ขาของเจ้าเว่ยจึงกระแทกกับพื้นแข็งของก้นบ่ออย่างแรง แม้จะมีน้ำรองรับน้ำหนักความเจ็บปวดจึงลดน้อยลงไปหลายส่วน แต่ก็ทำให้คนว่ายน้ำไม่เก่งอย่างเธอไม่สามารถพยุงร่างกายไว้ได้
ฝูจื่อหลงสังเกตุเห็นอาการผิดปกติของสตรีตรงหน้า จึงรีบว่ายน้ำไปกลางบ่อโอบเอวนางจากด้านหลังแล้วลากร่างเล็กออกมายังขอบบ่ออย่างรวดเร็ว
เมื่อครู่นางกำลังจะจมน้ำจริงๆ แต่เหตุใดเขาต้องสนใจความเป็นความตายของสายลับที่จ้องจะทำร้ายเขากันด้วยเล่า ปล่อยให้ตายไปแล้วนำศพไปโยนทิ้งก็เห็นจะเป็นเรื่องธรรมดา
"ขอบพ
