เดินหน้าจีบสาวไก่แก่แม่ปลาช่อน
1169 คำ
ตอนที่ 6
“เธอทำผิดชนิดที่ผมให้อภัยไม่ได้”
“แล้ว มันคือ เรื่องอะไรล่ะ”
“เธอมีชู้ครับ” คำตอบเขานั้น ทำให้หล่อนตกใจมากเหมือนกัน
“ผมคิดว่าคุณคงเข้าใจคำว่าชีวิตคู่เพราะมันละเอียดอ่อน บางสิ่งบางอย่าง ถ้าเรารับไม่ได้ ก็ไม่ต้องทนกับมัน”
“เผอิญ ฉันไม่เคยผ่านการ มีครอบครัวย่ะ ฉันเลยไม่ได้รับรู้กับเรื่องพวกนี้”
หล่อนหมั่นไส้เลยตอบเขา นึกสงสารที่เขาเจอเรื่องแบบนี้ คงมีใคร คิดว่าหล่อนหลวมตัวปล่อยใจ คบกับใครง่าย ไม่หรอก เพราะถ้างั้น หล่อนคงไม่ครอบครองตำแหน่ง นางสาวคานทองไว้เหนียวแน่นอย่างทุกวันนี้หรอก และหล่อน ไม่ได้ดูแก่ตามวัยด้วยซ้ำ โสมแสดดูแลตัวเองทะนุถนอมบำรุงผิวพรรณของหล่อน
ริมฝีปากกลีบหยักบางอิ่มท้าทายของหล่อนปะไร น่าจูบชะมัดในความคิดของคงคา เขาชอบสาวสวยที่กล้าท้าทายและถือดีอวดดี เก่ง มันมีรสชาติ แค่เริ่มต้นเท่านั้น
ตอนนี้เขาเป็นโสดสามารถเลือกจีบใครก็ได้ แต่เขาถูกใจโสมแสด พระพรหม ชักพา ให้เขาได้พบเจอ แม้หล่อนจะอายุมากกว่าเขา แต่อายุเป็นเพียง แค่ตัวเลขเท่านั้น ไม่ได้มีความสำคัญสักหน่อย
“แค่นี้ละครับ แล้วค่อยเจอกันใหม่คุณโสมแสด โชคดีนะ จุ๊บๆ”
บ้า นี่เขาเล่นส่งจูบให้หล่อนด้วยสิ มันช่างน่ากวนโอ๊ยจริง ท้าทายผู้ชายร้ายกาจ อย่างนายคงคาคนนี้นี่ เนื่องจากเขาพาความหล่อเหลา พร้อมเรือนร่างสูงโปร่ง ก้าวจาก ไปแล้ว โสมแสดเลยยืนอึ้ง อย่าบอกนะ ว่าโสมแสดกำลังถูกฝากรักจากผู้ชาย
ที่โต๊ะทำงานประจำตัวของเขาคงคาทรุดนั่งกับพนักเก้าอี้ตัวประจำ ดวงตาคู่คมยังเหม่อลอยครุ่นคิดกับเรื่องที่ผ่านมา เยือนย้ำกับสถานภาพหนุ่มโสดของเขา
จนจักรพาทย์ เพื่อนสนิทอาชีพเดียวกันกระเซ้าเย้าแหย่ ที่ผ่านมา เขามีจักรพาทย์ เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด แล้วจักพาทย์เป็นคนบอกเขา เรื่องเมียมีชู้ เพราะรู้มาจากญาติของเขาที่ไปเห็นกับตา
“นาย ต้องยอมรับความจริงแล้วล่ะ คง นายต้องลืมมันให้ได้ เข้มแข็งเอาไว้เพื่อนรัก ฉันเป็นกำลังใจให้ว่ะ” คำของเพื่อนช่วยปลุกปลอบกำลังใจ
“หักใจได้แล้ว ก็ปล่อยวางสิวะ”
เพื่อนรักยังตามเป็นห่วง เขาตอบ
“ขอบใจมากว่ะ ที่เป็นห่วงกัน”
โสมแสดในชุดกระโปรงยาวสีเข้มฉูดฉาดคิ้วเรียวสวยขมวด ลุงของหล่อนโทร.มาอีกเมื่อโสมแสดว่าง เพราะ เซ็นงานชิ้นสุดท้ายเสร็จพอดี ตั้งใจจะหยุดนั่งพัก เพราะรู้สึกเมื่อยมือ คำพูดที่ร้อนรนของผู้เป็นลุง
“โสมหรือ”
“ค่ะ มีอะไรหรือคะ ลุง”
“ปัญหาของลุงที่ปรึกษาแก ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นจะให้ลุงเป็นพ่อของเด็กในท้องให้ได้”
“ลุงเป็นพ่อของเด็กหรือเปล่าคะ”
“ไม่แน่ใจ” เขาตอบ
“งั้นก็พิสูจน์สิคะ ถ้าใช่ก็รับ ถ้าไม่ใช่ก็ไม่รับ แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันคะ”
“พนักงานที่ธนาคารเก่าของเรา”
“ชื่ออะไรล่ะคะ”
“ดูเหมือนจะชื่อ อรุณ”
“ค่ะ ทำตามที่โสมบอก แก้ปัญหาเฉพาะหน้า”
โสมแสดอยากจะสมน้ำหน้าด้วยซ้ำนิสัยของลุงเที่ยวไข่ทิ้งเรี่ยราด ต้องเจอดีสักวัน นึกขำ แต่หล่อนก็ขำไม่ออก
“นี่ไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะ โสมแสด”
“ค่ะ ไม่ใช่เรื่องตลกแต่คุณลุงทำอะไรไว้ก็น่าจะรู้ตัวเอง”
“ใช่ ลุงรู้ตัวเผลอมีอะไรกับเด็กคนนั้นจริง แหม ก็เด็กมันยั่ว”
เวลานี้ลุงของหล่อนคงขำไม่ออกเขาถึงมีสภาพเหมือนคนที่ปวดเศียรเวียนเกล้าอย่างนี้
“ถ้าลุงเคยมีอะไรกับเด็กนั่นแกคงจะเรียกร้องถูกคนแล้วล่ะคะ”
“อย่าซ้ำเติมลุงสิ”
“งั้น จะให้โสม ช่วยแก้ปัญหา อะไรล่ะ ก็โสมแสดไม่ได้ก่อปัญหากับลุงด้วยซะหน่อย” หล่อนตอบเพื่อให้จบ ไม่อยากให้ลุงยุ่งกับหล่อนมาก
สรุปไม่ได้อะไรเลย แม่หลานสาวคนเดียวของเขา ที่ค้างเติ่งเป็นสาวใหญ่วัยใกล้ทึนทึก
“เอาล่ะแม่หลานรักฉันจะไม่กวนเธอแล้ว นึกว่าจะช่วย เป็นกรณีพิเศษกับลุง หาทางออกให้ลุง ที่กำลังเครียดอยู่ แกก็กลับผสมโรง ด่าฉันกลับมาอีกคน”
“โสม ว่าตามความจริงค่ะผู้ชายถ้าทำอะไรไว้ ก็ต้องแสดงความรับผิดชอบ ถึงจะเรียกว่าแมนค่ะคุณลุง”
“นี่โสมแสด แกด่าลุงหรือนี่”
“อุ้ยตาย ถ้าคุณลุงจะกรุณาแปลความหมาย เข้าใจอย่างนั้น โสมแสดก็ช่วยไม่ได้ค่ะ”
ฮึ นังหลานไม่ได้เรื่อง นี่ ด่าเขากลับมาอีกรอบแล้ว
“ไม่รบกวนแกแล้วล่ะจะไปพึ่งเพื่อนคนอื่น นี่งานแก คงหนักมากล่ะสิ”
“ก็พอสมควรค่ะ” หล่อนตอบนายอัยศูรย์
“งั้นแค่นี้นะ”
“ค่ะ” หล่อนกดวางสาย
หลังแยกกับจักรพาทย์ เพื่อนสนิท คงคาขอตรงดิ่งไปที่บ้าน และเมื่อสีหน้าที่อิดโรยของเขา ทำให้คุณพลอยประดับมองจ้อง ลูกชายเพิ่งจะมาถึงคงจะหิว
“คงจะหิวล่ะสิ แม่ทำกับข้าวเสร็จแล้วในครัว แกงเขียวหวานของไก่ของโปรดลูกด้วย”
คงคายิ้ม นึกหิวทันที ตบที่ท้อง
“ขอบคุณครับ คุณแม่ หิวพอดี”
“ถ้างั้นก็ทาน เสียสิถอดเสื้อผ้าก่อนเพิ่งมาถึงเหนื่อย เปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยลูกอาบน้ำให้เนื้อตัวเย็นสบายแม่จะจัดสำรับกับข้าวให้” และเมื่อคงคาลงมาอีกครั้ง หลังจากที่เขาอาบน้ำเรียบร้อย อาหารมารดาจัดให้เสร็จสรรพ
คุณพลอยประดับมองดูลูกชายทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย หลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้วคงคาเดินมาที่โซฟากลางห้องโถง รับลมเย็นจากหน้าต่าง
“แม่นอนไม่ค่อยหลับก็เพราะเรื่องของแกนะสิ” พลอยประดับเอ่ยกับบุตรชาย
คงคาเลยยิ้มให้กับมารดา
“ขอบคุณ คุณแม่ ที่เป็นห่วงผมครับ”
“ลูกทุกข์ แม่ก็เป็นห่วงนั่นล่ะ”
“หวังว่าลูกจะไม่ทำให้แม่ผิดหวัง ให้ได้เจอคนใหม่ที่เขารักลูกจริง”
“คราวนี้ คนนี้ใช่แน่ครับ เป็นคู่สมพงศ์ของผม”
“ดีเหมือนกัน ถ้าดวงสมพงศ์ก็จะอยู่กันยืด พระท่านว่าเป็นคู่แท้”
คุณพลอยประดับเอ่ยเสริม
เงียบไปครู่ คุณพลอยประดับจึงเอ่ยขึ้น เปลี่ยนเรื่องสนทนา
“เรียบร้อยแล้วใช่ไหมเรื่องสมบัติพัสถานแล้วก็ผู้หญิงคนนั้น แม่อยากได้รับการยืนยันจากแกอีกที”
“เรียบร้อยครับ ต่างคนต่างอยู่ไม่เกี่ยวข้องกัน”
“ดี เพราะว่าแม่ไม่ชอบอะไรที่มันค้างคา คาราคาซัง พูดตามตรง แม่ก็ไม่เห็นด้วยหรอก ตั้งแต่แรก”
“มันผ่านไปแล้ว คงไม่อยากจะตอกย้ำตัวเองในเรื่องนี้”
“แม่เข้าใจ” หากเมื่อคงคาได้อยู่คุยกับมารดา นั้นเขารู้สึกสบายใจมากที่สุด
- ผู้เขียน
