สอนงานเลขาคนใหม่
1275 คำ
ยูริจัดการดูชุดให้ไอโกะทั้งสองพูดคุยกันตามประสาผู้หญิงแต่ความฉลาดของยูริคือเธอพยายามหลอกถามความเป็นอยู่รวมถึงเรื่องหัวใจถึงได้รู้ว่าไอโกะไม่เคยมีแฟนเลย เธอเป็นเด็กที่พูดจาฉะฉานตัดสินใจแน่วแน่ ครอบครัวเคยลำบากจากมาเฟียญี่ปุ่น แต่พอตอนหลังพี่เคนตะกวาดล้างไปครอบครัวเธอก็พึ่งจะฟื้นตัวกลับมาตั้งหลักได้
“ไอโกะเธอไม่รู้จักเรย์จริงๆเหรอ” ยูริเอ่ยถามด้วยความสงสัยเพราะช่วงเวลานั้นพวกเธอก็อยู่ญี่ปุ่นเหมือนกัน
“ฉันอยู่โรงเรียนประจำค่ะ พอขึ้นมหาลัยก็อยู่หอในไม่เคยออกมาเจอโลกภายนอกเลย รู้แค่ว่าข้างนอกเกิดเรื่องวุ่นวาย พ่อของฉันไม่เคยให้ออกมาเพราะข้างนอกมันอันตรายค่ะ”
“อ๋อ แบบนี้นี่เอง เธอมาทำงานกับเรย์ต้องทำใจหน่อยนะเรย์เป็นคนที่จู้จี้มากแต่ใจดี งานต้องห้ามผิดพลาดนะไม่งั้นเธออาจจะโดนด่าจนร้องไห้เลย” ยูริทำท่าสยดสยองจนไอโกะหัวเราะออกมา ยูริเลือกชุดออกมาพับใส่ถุงกระดาษให้ไอโกะประมาณสิบกว่าชุดจากนั้นก็พาเธอลงมาด้านล่าง ตอนนี้สมาชิกในครอบครัวกำลังสอบสวนเรย์จนเรย์ต้องรีบวิ่งออกมา
“ไปเดี๋ยวฉันไปส่ง”
“หยุด!! โจไปส่งไอโกะส่วนเรย์อยู่ที่บ้านนี่แหละ แค่เลขาทำไมต้องไปส่งเองด้วย” มายูร้องห้ามลูกชายไอโกะจึงส่งยิ้มให้และเดินมาลาทุกคน โจจึงรีบเข้ามาช่วยไอโกะถือถุงเสื้อผ้าจากนั้นทั้งสองก็เดินออกไปด้วยกัน
เรย์ได้แต่มองทั้งสองคนจนพ้นสายตาแต่พอกลับมาก็เจอสายตาของคนทั้งบ้านมองมา ตนจึงเดินเลี่ยงขึ้นมานอนบนห้องปล่อยให้พวกชอบเผือกคิดเองเออเองกันต่อไป
วันต่อมา...
ไอโกะตื่นแต่เช้าเพื่ออาบน้ำแต่งตัวโชคดีที่เธอเป็นคนผิวพรรณดีแต่งหน้าบางๆก็ดูสวยเหมือนตุ๊กตา วันนี้โจเดินทางมารับเธอตั้งแต่เช้าเพื่อมาทานข้าวและคุยเรื่องงานกับDr.รามิล การมาของเธอในวันนี้ทำเอาทุกคนในบ้านต่างมองเธอด้วยความตกใจ สาวน้อยคนเมื่อวานหายไปไหนวันนี้เธอกลายเป็นสาวสะพรั่งแถมชุดที่เธอใส่ยังทำให้เธอดูโตเต็มไม้เต็มมือจนการ์ดที่ยืนอยู่มองจนตาเยิ้ม
“หิวๆๆ ยายครับวันนี้มีอะไร....อะ...ไอ...โกะ.....” แม้แต่เรย์ก็อึ้งไปด้วย ไอโกะมองหน้าทุกคนพร้อมกับเกาหัวด้วยความสงสัย
“หนูกลับก่อนดีกว่าค่ะ” ฉันเตรียมจะหันหลังแต่ก็ถูกพี่โจคว้าข้อมือเอาไว้ ตายๆทุกคนมองแบบนี้ความมั่นใจที่เตรียมมาหายไปหมดเลย
“เดี๋ยวก่อนน้องไอโกะ ทุกคนเขาแค่ไม่คิดว่าน้องไอโกะจะสวยขนาดนี้ต่างหาก” โจพูดด้วยน้ำเสียงเขินอายฮานะจึงต้องเป็นฝ่ายเรียกไอโกะให้เข้ามานั่งร่วมโต๊ะด้วยกัน
“วันนี้ฉันจะสอนงานเธอเอง ผ่านงานจากฉันไปได้ทุกงานก็หมูเลย เธอต้องรู้จักลูกค้า รู้นิสัยและสันดานของแต่ละคน อย่าเอาตัวเองเข้าไปในจุดเสี่ยงเธอเป็นตัวเชื่อมที่จะต้องทำให้เรย์มันดิลงานได้ง่าย เข้าใจใช่ไหม” พระรามถามเลขาคนใหม่ของลูกชายที่ดูตั้งใจฟังไม่ต่างจากมิรินตอนมาครั้งแรก
“เข้าใจค่ะ”
ระหว่างทานข้าวท่านไคก็ได้แต่สังเกตอาการของหลานชายที่เอาแต่ชำเรืองมองเลขาของตัวเอง ตั้งแต่ไอโกะเข้ามาเรย์ก็ไม่ได้พูดอะไรกับเธอเลย
“ไอโกะไอ้โจมันโสดนะ” จู่ ๆ ท่านไคก็เสนอลูกน้องคนสนิทของหลานชายให้สาวน้อยสมาชิกใหม่ที่นั่งร่วมโตะทำเอาทุกคนเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเรย์อย่างพร้อมเพียงกัน
“พี่โจก็น่ารักดีนะคะ สุภาพ ใครอยู่ด้วยก็มีแต่เสียงหัวเราะ” ไอโกะตอบท่านไคพร้อมรอยยิ้มทำให้โจที่ยืนอยู่ต้องหันไปตบกำแพงเพราะความเขิน
“คบกันเลยสิฉันเชียร์”
“คุณตาครับ!!!” น้ำเสียงของเรย์ทำให้พระรามต้องมองหน้าลูกชายเชิงตำหนิแต่ท่านไคกับกระตุกยิ้มออกมา จากนั้นทุกคนก็ต่างทานข้าวเพื่อจะได้แยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง
ไอโกะได้ดูเอกสารข้อมูลที่พระรามเตรียมมาให้ เธอถูกพระรามสอนงานอยู่ในห้องทำงานที่ดูตึงเครียดแต่ไม่ว่าพระรามจะยกคำถามอะไรออกมาไอโกะก็สามารถตอบคำถามได้หมดเพราะเธอเองก็ศึกษาข้อมูลมาบ้างแล้ว
ด้านนอก...
อคินกับยูริยืนมองสาวสวยในห้องทำงานของคุณพ่อก็รู้สึกถูกชะตา ไอโกะเธอดูจริงใจมากกว่ามิรินที่เลือกจะเข้าหาเรย์ตั้งแต่ครั้งแรก เธอชัดเจนว่าต้องการตัวของเรย์จนคุณแม่มายูไม่ชอบแต่ก็ไม่อยากเสียระบบการทำงาน
“เฮียว่าคนนี้ผ่าน”
“นั่นสิเฮียยูริว่าไอโกะน่าจะทำงานได้ดี บางทีถ้าเรย์มีความรักอาจจะกลายเป็นคนอ่อนโยนกว่านี้ก็ได้นะ” ทั้งสองยืนคุยกันโดยไม่รู้เลยว่าเรย์เดินมายืนมองไอโกะอยู่ด้านหลัง
“ผมไม่มีทางชอบเธอหรอกอย่ามาจับจิ้นเสียให้ยาก!” ผมเดินเลี่ยงออกมานั่งอยู่ที่โซฟาแต่สายตาของไอโกะกับมองมาที่ผมจะมองทำไม ผมไม่ได้อยากให้มองสักหน่อยคนจะอ่านหนังสือ มองอยู่ได้มองแบบนี้ผมจะมีสมาธิหรือไง
“เก่งเนอะอ่านหนังสือกลับหัวได้ด้วย” ท่านไคแซวหลานชายที่พลิกหน้ากระดาษสายตาก็มองไปห้องกระจกแถมยังถือหนังสือกลับหัวอีกต่างหาก
“มันคือการฝึกสมาธิครับคุณตา เฮ้ออ ผมจะไปอยู่คอนโดดีไหมจะได้ทำงานสะดวกๆหน่อย”
“เอาสิแต่ตาว่าจะให้เด็กที่ชื่อไอโกะมาอยู่ที่บ้านนะ เลขาผู้บริหารต้องทำงานสื่อสารระหว่างประเทศจะไปอยู่รวมกับพนักงานทั่วไปคงจะไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่”
นี่แหละคือความร้ายกาจของบ้านผม นี่ตั้งใจปั่นประสาทผมแท้ๆเลย ก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไร แค่เธอน่ารัก สดใจ เก่ง มีความกล้า อยู่ใกล้ ๆ แล้วหยุดมองไม่ได้เท่านั้นเอง
แกร๊ก!
เสียงประตูห้องเปิดออกพระรามเลยเดินคุยกับไอโกะออกมาทำให้เรย์ต้องรีบลุกขึ้นยืนแต่พระรามดันเดินผ่านหน้าลูกชายไปหาโจลูกน้องคนสนิทของลูกชายเพื่อให้พาไอโกะไปดูโรงงานผลิตอาหาร
“แกจะไปไหนเจ้าเรย์ มาเล่นฟันดาบกับตาดีกว่ามา” ท่านไครีบห้ามหลานชายที่กำลังเดินออกไป
“ถ้าคุณตาว่างก็เล่นกับไอริไปก่อนนะครับ ผมมีงานต้องทำ!”
“ป๊าดดดด ดูมัน!! ไอริมาเล่นกับทวดมา!!” ท่านไคเริ่มหัวร้อนเมื่อหลานชายที่เลี้ยงดูมายอกย้อนเพียงเพราะจะรีบตามเลขาคนใหม่ออกไปทำงานด้วย
"ไม่อาวววว ไม่เล่นแล้ววว ไอริมีงานต้องทำค่ะ"
"เออดีสรุปกูว่างงานอยู่คนเดียว ไอ้หน้ามึนมาเล่น10-1ให้ดูหน่อยเร็ว!!"
- ผู้เขียน
