5
1102 คำ
“นี่คุณ มาเคาะประตูห้องคนอื่นเขาแล้วไม่พูดไม่จา ยืนหน้างงอยู่ได้ เมาค้างหรือไง? แล้วนี่มาทำไมมิทราบหรือว่าจะเอาอะไรมาราดหน้าผมอีก”
สิงหาขึ้นเสียงถามธัญชนกที่ยืนหน้าแดงอยู่หน้าประตูห้อง จะว่า ไปแล้วเวลาที่เธอหน้าแดงก็สวยไปอีกแบบ ดูไร้เดียงสา ไม่เป็นผู้กร้านโลก ชุดที่เธอสวมใส่ตอนนี้ก็เช่นกัน น่ารักกว่าชุดนางแมวยั่วสวาทที่ใส่เมื่อคืนเสียอีก เสียงที่ดังออกมาจากปากของสิงหา ทำให้ธัญชนกรู้สึกตัวปรับเปลี่ยนสีหน้าในทันควัน
“ขอโทษ” ธัญชนกกระแทกเสียงพูดใส่หน้าสิงหา อีกฝ่ายที่ได้รับ คำขอโทษอึ้งไปชั่วขณะ นี่เขาหูฝาดไปหรือเปล่าที่ได้ยินคำขอโทษจากเธอ ดูท่าคำขอโทษนี้จะไม่ได้มาจากใจเลยแม้แต่น้อย สงสัยจะถูกเกษมศักดิ์บังคับให้มาขอโทษเขาแน่ๆ
“บ้านนี้เขาขอโทษกันแบบนี้เหรอ เต็มใจมาหรือเปล่าเนี่ย หรือว่าถูกบังคับมา?”
“มันเรื่องของฉัน หน้าที่ของฉันคือมาขอโทษนาย ฉันขอโทษนายแล้วนะ เป็นอันว่าทุกอย่างจบเราหายกัน ไปละ”
ธัญชนกพูดตัดบททันที กำลังหมุนตัวเพื่อเดินออกห่างห้องของเขา ทว่าเสียงของเขาทำให้หญิงสาวต้องหันกลับมามองหน้าเขาทันที
“ใครบอกว่าจบ ฉันยังไม่พูดสักคำเลยว่าให้อภัยเธอน่ะ”
“นายสิงหาคม ฉันอุตส่าห์มาขอโทษนายแล้วนะ อย่าทำเรื่องมาก ไปหน่อยเลย ชักรำคาญแล้วนะ”
ธัญชนกนำมือขึ้นมาเท้าที่เอว ขึ้นเสียงต่อว่าสิงหา มองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่พอใจ สิงหากลั้นหัวเราะจนสุดกำลังเมื่อได้ยินคำเรียกชื่อที่เธอเรียกเขา สิงหาคม ผู้หญิงคนนี้แสบจริงๆ แต่เธอรู้จักเขาน้อยเกินไป
“คำพูดเมื่อกี้ของเธอมันแทบจะกินหัวฉันเลยนะ เอาใหม่พูดเพราะๆ ทำเสียงหวานๆ แล้วจะยกโทษให้”
“ไม่ ไม่มีทาง ฉันขอโทษไปแล้วและจะไม่พูดซ้ำอีก” ธัญชนกไม่ยอมแพ้คนอย่างสิงหาเด็ดขาด อีกอย่างคำขอโทษของเธอมีค่า พูดแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
“ก็ได้ เธอไม่ต้องขอโทษฉันก็ได้ แต่ฉันจะเดินลงไปหาอาแดน แล้วบอกกับอาแดนว่าฉันคงไม่สามารถให้อภัยเธอได้ เพราะน้ำเสียงและกิริยาของเธอ มันส่อเค้าของความไม่เต็มใจ เหมือนถูกบังคับมา ไม่มีความจริงใจ”
เจอไม้นี้เข้าธัญชนกเนื้อแทบเต้น อยากจะเอามือดึงหนวดเคราของเขาให้หายแค้น ถ้าหากสิงหาไปพูดอย่างนั้นจริงๆ มีหวังบิดาต้องก้มลงกราบขอโทษสิงหาแทนเธอแน่นอน อยากจะบ้า ธัญชนกอยากจะบ้า
“ว่าไง ทีนี้จะยอมขอโทษฉันใหม่ได้หรือยัง?”
สิงหาถามอีกครั้ง เขามั่นใจว่าหญิงสาวจอมดื้อตรงหน้าจะต้อง ยอมทำตามที่เขาพูด ธัญชนกทำเสียงฮึดฮัดในลำคออย่างขัดใจ เจ็บใจตัวเอง ที่ไม่อาจต่อรองชายตรงหน้าได้เลย สิงหาพูดอย่างนี้มันเท่ากับมัดมือชกชัดๆ
“ขอโทษนะคะคุณสิงหาคมขา เอินขอโทษจริงๆ นะคะ ยกโทษให้เอินนะคะคุณสิงหาคมขา”
ธัญชนกเปลี่ยนโหมดอารมณ์ทันที ทำเสียงอ่อนเสียงหวานคล้ายกับ ออดอ้อน กล่าวคำขอโทษตามแบบฉบับที่สิงหาต้องการ สิงหายิ้มอย่างชอบใจที่สามารถกำราบธัญชนกสาวจอมแสบให้สยบได้อย่างไม่ยาก เล่นกับใคร ไม่เล่นมาเล่นกับสิงหา เขาไม่รู้หรอกว่าความแสบของธัญชนกไม่ได้หยุด เพียงเท่านี้
“พูดอย่างนี้ค่อยน่าฟังหน่อย ตกลงฉันยกโทษให้เธอ”
“แน่ใจนะว่านายยกโทษให้ฉัน?” หญิงสาวรูปร่างสวยถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
“จริงสิ ฉันพูดคำไหนคำนั้น...โอ๊ย!!!!”
ทันทีที่คำตอบของเขาสิ้นสุดลง เสียงร้องครวญด้วยความเจ็บปวดดังขึ้น ก่อนที่มือหนาจับหมับตรงบริเวณกลางหน้าอก มองหน้าหญิงสาวที่ยืนแลบลิ้นปลิ้นตามองเขาอย่างสะใจ ไม่เพียงเท่านั้นเธอยังโปรยไรขนบนหน้าอกที่ถูกมือนุ่มกระชากติดมือไปกระจุกหนึ่งลงบนพื้น
“สมน้ำหน้า” พูดจบก็วิ่งลงไปชั้นล่างทันที
“คอยดูนะ พ่อจะเอาคืนให้จุกจนเจ็บเลย อูย...”
เขากล่าวอาฆาตเบาๆ ร้องครวญเจ็บที่หญิงสาวฝากไว้ให้ สิงหาก้มมองไรขนบริเวณกลางอกที่หายไปพอประมาณอย่างแค้นปนเดือดดาล อาการเจ็บของมือนุ่มที่กระชากไรขนของเขาจี๊ดไปถึงสมอง อาการเจ็บใจ ก็ตามมา มีผู้หญิงมากมายหลงใหลในความมีเสน่ห์ของไรขนขึ้นดกของเขา มือนุ่มๆ ของสาวๆ จะลูบไล้อย่างทะนุถนอมเพลิดเพลินยามที่ได้สัมผัส มีแต่ ธัญชนกมาทำลายไรขนมหาเสน่ห์ของเขา งานนี้สิงหาจะต้องเอาคืนอย่างสาสม ดวงตาคมกล้ามองแผ่นหลังที่วิ่งลงไปตามขั้นบันไดอย่างใช้ความคิด คิดหาแผนการแก้เผ็ด
หนึ่งทุ่มไม่ขาดไม่เกินธัญชนกเดินลงมาจากบ้านด้วยชุดท่องราตรีสุดวาบหวาม วันนี้เธอสวมใส่กระโปรงยีนสั้นกุดอวดเรียวขาสวยตามเดิม กับเสื้อสายเดี่ยวแบบเอวลอยอวดหน้าท้องแบนราบน่าลูบไล้ เกษมศักดิ์ส่ายหน้าอย่างเอือมระอาเมื่อเห็นชุดที่ลูกสาวสวมใส่ เขากลัวเหลือเกินว่า ธัญชนกจะพลาดพลั้งเหยี่ยวกาที่จ้องจะเขมือบ เห็นทีวันนี้ต้องพูดกันอย่างจริงๆ จังๆ ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายเกินแก้
“พ่อขอได้มั้ย เลิกแต่งตัวแล้วออกไปเที่ยวอย่างนี้เสียที ใกล้วันแต่งงานเข้าไปทุกวันแล้วนะ น่าจะหัดทำกับข้าว เตรียมตัวเป็นแม่บ้านแม่เรือนได้แล้ว ไม่ใช่ไปตะลอนเที่ยวทุกวันทุกคืน ถ้าคุณกฤตเขารู้ว่าลูกทำตัวแบบนี้ เขาอาจจะยกเลิกการแต่งงานก็ได้นะ”
คำพูดของผู้เป็นพ่อ ไม่ได้ทำให้ธัญชนกคิดอยากจะทำตามเลย ให้หัดทำกับข้าว เตรียมตัวเป็นแม่บ้านแม่เรือนอย่างนั้นหรือ ไม่มีทาง เธอไม่มีวันยอมทำอย่างที่บิดาพูดแน่ ที่สำคัญธัญชนกไม่แคร์ไม่สนใจด้วยว่า ว่าที่เจ้าบ่าวจะพอใจหรือไม่พอใจกับการกระทำของเธอหรือไม่ ถ้ายกเลิกงานแต่งงานได้ยิ่งดี นั่นแหละคือสิ่งที่หญิงสาวต้องการ
- ผู้เขียน
