"พอใจ พอใจครับ"ผมก้มหน้าลงไปเรียกใกล้ๆ
"หื้มมม ซันนี่ฉันง่วงอย่ากวนได้ไหม"พอใจ ละเมอแล้วหันหน้าหนีไปอีกทาง
"พอใจครับ นี่แฟนนะครับไม่ใช่เพื่อน"ผมก้มลงไปพูดอีกครั้ง พอใจพอได้ยินก็ลืมตาโพร่ง
"พะ...พูดอะไรของพี่เนี่ย"พอใจลุกขึ้นนั่ง แล้วเอามือลูบแก้มที่เปล่งสีแดงขึ้นเรื่อยๆ
"ก็พี่พูดความจริง พี่ไม่ใช่เพื่อนพอใจซักหน่อย"
"แต่ก็ไม่ใช่แฟน"พอใจพูดเบาๆ
"พอใจครับ จำที่พี่บอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วยได้ไหม"ผมเข้าเรื่อง แล้วนั่งหันหน้าหาพอใจตรงๆ
"มีอะไรก็พูดมาสิ"
"คือ...พี่ก็ไม่เคยพูดแบบนี้กับใครมาก่อนนะ แล้วก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครด้วย พอใจเป็นคนแรกเลย เป็นแฟนกับพี่นะครับ"ผมตัดสินใจพูดสิ่งที่คิดมาทั้งวันออกไป ส่วนผลจะออกมายังไงก็แล้วแต่พอใจจะตัดสินใจ
"....เห้ย บ้า!!! พี่แค่รู้สึกผิดกับเรื่องวันนี้ใช่ม่ะ ไม่ต้องเลยพี่ข่าวซุบซิบ วันสองวันคนก็ลืม"พอใจยิ้มแล้วส่ายหน้า เธอคิดว่าที่ผมขอเป็นแฟนเพียงเพราะอยากรับผิดชอบเรื่องวันนี้ แต่ปล่าวเลย ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆต่างหาก....