‘เอ๊ะโอ่...นี่คนหรือเทเลทับบี้ครับ คุณผู้หญิง?’
“มายากลตำราไหน ถึงทำให้นายตามฉันมาได้ไวขนาดนี้ล่ะ?” เมื่อถูกทัก ฉันจึงไม่รอช้าที่จะตอบ ลึกๆ มันก็อดทึ้งไม่ได้ที่เขาสามารถปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าได้ “ฉันคิดว่านายหลับไปแล้วเสียอีก”
JOKER ไม่ตอบเขาเอาแต่หัวเราะในลำพลางลุกยืนขึ้นช้าๆ จนสุดความสูง
“คิดว่าไงล่ะ?” และย้อนกลับมาในที่สุด
ฉันยักไหล่แทนคำตอบ นั่นจึงทำให้เขากระตุกยิ้มทะเล้น ทว่า รอยยิ้มที่ปรากฏต่อสายตาเวลานี้กลับให้ความรู้สึกแปลกๆ ที่ฉันอธิบายไม่ได้
“เธอกำลังจะไปไหน?”
“คิดสิ” คนตัวสูงทำท่านึกอยู่ครู่หนึ่งก่อนยอกย้อนกลับมา
“บอกสิ”
“ก็แค่เดินเล่น นายคิดว่าฉันจะไปไหนล่ะ?”
“นึกว่าจะไปมีคนใหม่”
“คิดอะไรโง่ๆ” ฉันหลุดยิ้มมุมปาก สายตามองลึกผ่านนัยน์ตาคมตรงหน้าเหมือนอย่างทุกที หากแต่ความรู้สึกกลับไม่ได้เป็นแบบนั้น...
ฟึ่บ!
เพราะทันทีที่เอื้อมมือหวังจะสัมผัสโครงหน้าเขาเหมือยทุกที อีกฝ่ายก
