เช้าวันต่อมา...
ฉันลืมตาตื่นขึ้นภายในอ้อมกอดเขาภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน ร่างกายไม่รู้สึกหนาวอีกต่อไปทั้งที่ร่างกายไม่หลงเหลืออาภรณ์ใดปกปิดเลยแม้แต่ชิ้นเดียว
อ้อมกอดของเกอร์ขณะที่ร่างกายของเราแนบสนิทกันใต้ผ้ามันทำให้อุ่นขึ้นได้อย่างที่เขาบอกไว้จริงๆ
กึก...
แรงเคลื่อนไหวของคนตัวใหญ่กับวงแขนที่พาดกอดกระชับกายฉันนอกผ้าห่ม เป็นสัญญาณบอกชัดว่าเขาตื่นแล้ว ซึ่งนี่คงเป็นครั้งแรกที่ฉันตื่นขึ้นโดยยังเห็นเขาอยู่ภายในห้องแบบนี้
“ไปล้างหน้าล้างตาได้แล้วพ่อตัวตลก...” ฉันบอกเขาเมื่อรู้สึกได้ถึงริมฝีปากที่พรมจูบเบาๆ บนแผ่นหลังเปลือยเปล่าขณะถูกเขากอดรัดบนผ้าห่มผืนหนา
“อืมม ไม่เอาอ่ะ...” พอถูกอีกฝ่ายปฏิเสธฉันจึงดึงกระชับผ้าห่มคลุมร่างกายช่วงบนเอาไว้ พร้อมทั้งขยับตัวลุกขึ้นในท่านั่งหลุดจากการกอดกับการจุมพิตและหันกลับไปมองเขาทันที
ที่รออยู่ใบหน้าคมคายยามตื่นนอน ไร้ซึ่งแว่นตาหนาเตอะและยังคงเปรอะเปื้อนไปด้
