ภายในหอพักของสำนักศึกษาเงียบสงัดเนื่องจากดึกแล้ว ร่างบางบนที่นอนพลิกกายไปมาหวนนึกถึงเรื่องที่พูดคุยกับชายคนนั้น ย้อนกลับไปช่วงเวลาก่อนหน้า…
“วันนี้ข้ามีความจริงบางอย่างต้องบอกเจ้า” สีหน้าจริงจังทำให้ถิงถิงรู้สึกเคร่งเครียดขึ้นมา
“ความจริง…อะไรหรือ” โฉมสะคราญถามกลับไม่เต็มเสียงนัก
“ข้าไม่มีคำแก้ตัวใดๆ หากเจ้าต้องการลงโทษ ตบตี ด่าทอ ข้าล้วนยอมรับมันทิ้งสิ้น ขอเพียงให้เจ้ารู้ไว้ว่าทั้งหมดนั้นข้าจริงใจต่อเจ้า” กระดาษสามสี่แผ่นถูกวางลงบนโต๊ะ คำพูดเหล่านั้นยิ่งทำให้หญิงสาวไม่เข้าใจเรื่องราวเข้าไปใหญ่
คนงามยังไม่ตอบอะไรออกไป นางหยิบสารลับตรงหน้าขึ้นมาพลางกวาดตาอ่าน แต่ละประโยคช่างทำเอามวนท้องจนแทบอยากอาเจียนออกมา อะไรคือสาวใช้ในวันนั้นเป็นคนของแม่ใหญ่…ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่าฮูหยินใหญ่ และนางก็ถูกวางยาพิษที่มีชื่อว่า ‘เก้าราตรีลืมเลือน’ ซึ่งพิษของมันทำให้ถูกปลุกกำหนัดต้องได้รับการร่วมรักกับบุรุ
