อีกด้านหนึ่ง….
ฟ่านซุนลี่เห็นสหายเดินไปกับบุรุษผู้เป็นคู่หมั้น ด้วยความกังวลว่าเพื่อนของตนจะโดนรังแกจึงทำการสะกดรอยตามไปห่างๆ และเพราะห่างเกินไปเลยไม่ได้ยินที่ทั้งสองคุยกัน จนกระทั่งคุณชายจากตระกูลเฉินเดินแยกไปอีกทาง
“ถิงเอ- อุ๊บ” ริมฝีปากจิ้มลิ้มถูกฝ่ามือหนาปิดไว้ไม่ให้ส่งเสียง นางกำลังจะเรียกสหายที่อยู่ในศาลาคนเดียวแต่ก็ถูกใครบางคนปิดปากเอาไว้
“อย่าไปรบกวนพวกเขา” น้ำเสียงคุ้นทำให้แรงที่ดิ้นขัดขืนหยุดลง คนตัวโตลากร่างเล็กให้ตามไปยังใต้ต้นไม้ใหญ่ซึ่งอยู่ห่างออกไป จังหวะที่ถูกพาตัวออกไปนั้นฟ่านซุนลี่เห็นหนึ่งบุรุษคุ้นหน้าเดินเข้าไปในศาลา หรือว่าทั้งสองคนนั้นจะนัดกันเอาไว้
“อื้อ” หญิงสาวส่งเสียงท้วงให้ปล่อย แบบนี้มันเข้าข่ายลักพาตัวแล้วนะ!
“ถ้าส่งเสียงดัง จะมีคนมาพบเราในสภาพนี้” ดวงตาคมหลุบมองเนื้อนุ่มในวงแขนกว้างเป็นเชิงหยอกล้อ
เพี๊ยะ
ฝ่ามือขาวตีหน้าอกแข็งกร้าวเต็มแรง แต่เหมือนอีกฝ่า
