มาเฟียร้ายขังรัก
บทที่ 12. ปกป้องด้วยชีวิต
พราวมุกก้าวลงจากเรือด้วยความระมัดระวัง ก่อนจะพาตัวเองหายเข้าไปกับฝูงชนที่เดินขวักไขว่ไปมาบริเวณนั้น แต่หญิงสาวไม่รู้ตัวเลยว่า ตั้งแต่ที่เธอออกจากเกาะจนกระทั่งลงจากเรือ มีสายตาคู่หนึ่งติดตามเธอตลอดเวลา และกำลังรอจังหวะที่ปลอดคนเพื่อลงมือ
พราวมุกยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่ไหลซึมลงมาตามไรผมและข้างแก้ม หญิงสาวเดินวนเวียนปะปนอยู่ในฝูงชนมาได้สักพัก เธอพยายามมองหารถรับจ้างสักคัน หรือไม่ก็ท่ารถประจำทางที่สามารถพาเธอไปจากที่นี่ได้ แต่จนแล้วจนรอด เธอก็ยังไม่พบกับสิ่งที่ต้องการเลยสักอย่าง ครั้นจะไปถามผู้คนที่เดินกันขวักไขว่อยู่ในขณะนี้ก็คงไม่ได้ความเท่าไหร่ เพราะแต่ละคนที่พราวมุกเข้าไปถามนั้นไม่มีใครพูดภาษาไทยหรืออังกฤษได้เลยสักคน
ขณะนั้นนักรบที่ตามมาด้วยเรือเร็วพร้อมกับลูกน้องอีกสามคนก็จอดเรือเข้าเทียบท่า และพากันลงจากเรือทันทีด้วยอาการรีบร้อน ร่างสูงแยกไปกับ
