มาเฟียร้ายขังรัก
บทที่ 11. หนีอีกครั้ง
พราวมุกหยิบเอกสารต่าง ๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดูผ่าน ๆ ตา จนกระทั่งเหลือบไปเห็นซองสีน้ำตาลที่วางอยู่ท้าย ๆ มือบางหยิบมันขึ้นมาและเปิดมันออกดูทันที
ขณะนั้นร่างสูงของนักรบเดินกลับมาถึงหน้าประตูพอดี และเมื่อก้าวเข้ามาในห้อง สายตาคมมองไปที่เตียงนอนเป็นอันดับแรก ชายหนุ่มไม่เห็นร่างบางอยู่บนนั้น แต่กลับได้ยินเสียงสะอื้นดังขึ้นตรงมุมห้องแทน
"พราวมุก"
เสียงทุ้มเอ่ยเรียกหญิงสาว ทำท่าจะก้าวเข้าไปหาแต่ต้องชะงัก เมื่อมองเห็นว่าพราวมุกถือเอกสารจำนองบ้านกับรูปถ่ายของตัวเองในมือ
"นี่เธอ"
"ฉันคิดมาตลอดว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง"
มือบางกำกระดาษในมือแน่น สะอื้นจนตัวโยน เจ็บปวดร้าวไปทั้งใจ เมื่อรู้ว่าสิทธิ์ขาดในตัวเธอที่นักรบใช้อ้างเพื่อครอบครองร่างกายของเธอนั้น ไม่ได้เป็นเรื่องโกหกอย่างที่เธอเคยคิดไว้ คนเป็นพ่อทำกับเธอแบบนี้ได้ยังไง
"ใครอนุญาตให้เธอค้นโต๊ะทำงานข
