มาเฟียร้ายขังรัก
บทที่ 19. ฟ้าหลังฝนงดงามเสมอ(จบ)
พายัพกระโดดลงจากรถตู้ ในมือถือปืนพลางแนบแผ่นหลังข้างประตู ขณะที่บอดี้การ์ดบุกเข้าไปก่อน แต่ละคนต่างลดปืนลงข้างตัว หลังจากตรวจค้นจนทั่งบริเวณแล้วไม่พบคนที่พวกตนตามหา ความรู้สึกผิดหวังเช่นนี้เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เช่นเดียวกับร่างสูงที่นั่งอยู่ในเฮลิคอปเตอร์ นักรบนั่งกุมมือแน่นสลับกับดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือ
"ขอพระเจ้าคุ้มครองเธอด้วย อย่าให้เธอเป็นอะไรไปเลย ฉันคงอยู่ไม่ได้ ถ้าไม่มีเธอ"
นักรบเอ่ยพึมพำเช่นนี้ตลอด ตั้งแต่เดินทางออกมาจากเกาะ
"เธอต้องปลอดภัยแน่ มึงอย่ากังวลไปเลย"
สิงหาจับบ่าคนข้างกาย พลางเอ่ยปลอบ
หยดเหงื่อเกาะพราวไปทั่วใบหน้า ขณะที่พราวมุกพยายามแกะมือออกจากเชือก ข้อมือของหญิงสาวบัดนี้เริ่มมีรอยแดงจากการเสียดสีกับเชือกเส้นหนา เวลาบนหน้าปัดนาฬิกาเริ่มเหลือน้อยลงไปทุกที
' พกมันติดตัวไว้ตลอดเวลานะ '
เสียงของนักรบดังขึ้นมาในหัว พร
