มาเฟียร้ายขังรัก
บทที่ 17. สร้างความร้าวฉาน
ถึงแม้พราวมุกจะบอกกับตัวเองว่าเธอเชื่อใจนักรบ หากแต่ไม่ทั้งหมด เธอแอบสังเกตุท่าทีของนักรบเสมอทุกครั้งที่มีโอกาส และคอยจับตาดูว่าเขาไปหาคนรักเก่าของเขาบ้างไหม หญิงสาวโล่งใจอยู่บ้างที่ไม่พบพิรุธใด ๆ จากเขา จนกระทั่งวันนี้ ที่ลูกน้องมาบอกกับนักรบว่ารินรดาอยากพบเขา และบังเอิญว่าพราวมุกแอบมาได้ยินเข้าพอดี
ในตอนแรกนักรบปฏิเสธที่จะไปพบรินรดา แต่ลูกน้องนำคำพูดที่เธอฝากมาบอกว่า เธอหายดีแล้ว และควรจะไปจากที่นี่เสียที นั่นแหล่ะนักรบถึงได้ยอมไปพบเธอ
แต่เมื่อมาถึงเรือนรับรอง ยังไม่ทันที่นักรบจะพูดอะไรออกมาสักคำ รินรดาก็โผเข้ากอดเขาไว้ทั้งตัว พร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร โดยที่ชายหนุ่มไม่รู้ตัวเลยว่า ทุกเหตุการณ์อยู่ในสายตาของพราวมุกที่แอบตามมาเงียบ ๆ
"ปล่อยฉันรดา"
นักรบออกคำสั่งเมื่อได้สติ พยายามดันร่างของรินรดาออกห่าง แต่เธอกลับรัดเขาแน่นขึ้น
"รบ
