ชายหนุ่มรั้งร่างเธอเอาไว้ไม่ให้ล้มไป ก่อนจะปล่อยมือและถอยห่างอย่างมีมารยาท นั่นจึงทำให้หญิงสาวรู้สึกคลายอาการตกใจและกังวลลงไปมากทีเดียว
“คุณผู้หญิงเป็นอย่างไรบ้างครับ บาดเจ็บตรงไหนรึไม่” ชายหนุ่มถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย
เมื่อเงยหน้าขึ้นมองคู่กรณี เพ่ยจีก็พบว่าเขาดูเพียบพร้อมอย่างนายน้อยจากเมืองใหญ่ แม้มีอายุ-มากสักหน่อยแต่ก็ยังดูดี คาดว่าคงใช้ชีวิตมาอย่างดี
“ไม่ค่ะฉันไม่เป็นอะไร แล้วคุณละคะ คุณเจ็บตรงไหนบ้างไหม” เธอถามกลับด้วยกิริยาที่แฝงไว้ด้วยมายาหญิง
“ไม่เลยครับ ผมพอมีความสามารถอยู่บ้างในฐานะที่เป็นหัวหน้าของกลุ่มการค้าใต้ดิน จะบาดเจ็บเพียงเพราะรับร่างของคุณผู้หญิงได้อย่างไร” คำพูดนี้ไม่ต่างจากการบอกว่าตนเองเป็นใคร หลังจากแนะนำตัวตนไปแล้ว นายท่านเป๋อก็ทำเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้
“แต่ถ้าเป็นคุณผู้หญิงที่ทำให้ใจของผมได้รับบาดเจ็บก็คงไม่แปลกอะไร”
“คะ…คุณก็พูดเกินไปค่ะ” เพ่ยจีดูหว
