“โอ้…เช่นนั้นคุณช่วยเล่าเรื่องที่ไปเที่ยวในเมืองกับผู้หญิงคนนั้น และเรื่องพวกนักเลงพวกนั้นให้ผมฟังชัด ๆ อีกสักทีสิ” นายท่านเป๋อรู้สึกได้ถึงบางอย่าง จึงเอ่ยถามขึ้นมาทันทีด้วยความสนใจเป็นอย่างมาก
“...” หว่านหมี่ลี่มีท่าทีลังเล แต่สุดท้ายก็ยอมเล่าออกไปตามตรงยังไม่ปิดบัง เพราะรู้ดีว่าตนเองสร้างภาพต่อหน้าชายตรงหน้าไม่ได้แล้ว เรื่องที่ตัวเธอว่าจ้างพี่กุ้ยหมิงให้มาฉุดหว่านซูฉีคงเป็นที่รับรู้แล้วเช่นกัน
ดังนั้นหากจะบอกความจริงเรื่องที่แม่ของเธอวางแผนขายหว่านซูฉีในครั้งนั้นก็คงจะไม่ผิดอะไร ไม่แน่ว่าชายตรงหน้านี้อาจจะเป็นเกราะกำบังให้เธอ ไม่ต้องถูกจับไปทรมานกับความผิดที่ได้ก่อไว้
นายท่านเป๋อได้ยินเรื่องราวทั้งหมดก็ยิ้มออกมาแก้มแทบปริ ก่อนจะบอกเธอว่าให้อยู่ในห้องเงียบ ๆ และเขาจะไม่ทำอะไรเธอเพราะเธอเป็นผู้หญิงของลูกน้องคนสนิท ก่อนจะรีบออกจากห้องไปโดยไม่คิดที่จะเหลียวกลับมามองคนที่อยู่ในห้องนี้อีกเ
