‘คุณภูผา’
เธอยืนนิ่งมองทั้งสองสายตาละห้อย ทำไมเธอต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ด้วยหนอ
เมื่อภูผาที่กำลังเดินเข้ามาหยิบซอสไปให้แฟนสาว เขาเจอกับสาวใช้มีศักดิ์เป็นคู่หมั้น เธอกำลังยืนนิ่งมือกำตะกร้าผ้าแน่น
“จะตามมาราวีฉันถึงนี่เลยเหรอฮ๊ะ” ภูผารีบดึงแขนเธอเข้าไปโซนห้องครัวไม่อยากให้เอ็มม่ามาเห็นสายป่าน
“ป่านไม่อยากมาหรอกค่ะ ถ้ารู้ว่าคุณอยู่ที่นี่กับผู้หญิงอื่น” เธอพยายามดึงแขนตัวเองกลับแต่สู้แรงเขาไม่ไหว
“หึ ผู้หญิงอื่น? นั่นคนรักของฉัน เราคบกันนานมาก เกือบต้องเลิกกันเพราะเธอไง” เขาบีบแขนเธอแน่นขึ้น
“โอ๊ยเจ็บ อื้อ อ่า อ่อย อ๊ะ”
ภูผารีบดึงเธอเข้ามาจูบทันทีกลัวแฟนสาวที่กำลังนั่งทานข้าวนอกระเบียงจะได้ยินเข้า
“ซี้ดด อืม เงียบๆซะ ไม่งั้นฉันจะกลับไปคิดบัญชีกับเธอให้รุนแรงกว่าที่เคยทำสิบเท่า”
“ปล่อย ปล่อยป่าน ป่านจะรีบออกไปจากที่นี่เร็วๆไม่ให้แฟนคุณเห็น ป่านสัญญา”
ภูผารู้สึกหงุดหงิดกับท่าทางเงอะงะข
