สายป่านนั่งเขียนจดหมายถึงนที ผู้ชายที่ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอพอมีค่า เขาไม่เคยคิดล่วงเกินเธอ ทั้งๆที่มีโอกาสมากมายตอนที่เขายังไม่ไปเรียนต่อ เธอและเขาเคยนั่งคุยกันที่ลำธารอยู่บ่อยครั้งไม่เว้นแม้แต่ยามดึกดื่น เขาจะแอบลอดรั้วกั้นเขตแดนของไร่ทั้งสองเพื่อมาคุยกับเธอ อย่างมากคือแค่จับมือ
‘ไม่อยากจะสัมผัสพี่ป่านมากกว่านี้หรอก กลัวเบื่อ’
‘บ้า ทะลึ่งละ’
‘ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นหรอกน่า ถ้ามีอะไรเลยเถิดไปกว่านี้ เดี๋ยวจะไม่ได้ไปไหนกันพอดี คงได้อยู่กินบนลำธารนี่ ฮ่าๆๆว่ามั้ย’ เขาอยากรอให้ถึงเวลาที่เขาเรียนจบดูแลตัวเองได้ ดีพร้อมจะดูแลเธอให้ได้ก่อนค่อยคิดเรื่องนั้น ทั้งๆที่เรื่องผู้หญิงเขาก๋ากั่นแอบมีอะไรตั้งแต่วัยเอ๊าะแล้ว และคู่ขาประจำของเขาคือแพรวพราวนั่นเอง และที่สำคัญสายป่านยังไม่พร้อมเขาไม่มีทางจะขืนใจเธอแน่
นทีเป็นเด็กเกเรมาก ชอบมีเรื่องชกต่อยอยู่เรื่อย ไม่ยอมฟังใคร จนเมื่อได้พูดคุยรู้จักสนิทสนมกับสายป่
