6.เริ่มแผนการ
1007 คำ
แสงดาวได้เข้าไปอยู่ในเซฟเฮาส์ที่แดนชลจัดเตรียมไว้ให้ ที่นั่นมีวายไฟอินเทอร์เน็ตและสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน ไม่เว้นแม้แต่ห้องครัวและโฮมเธียร์เตอร์ย่อม ๆ
"ห๊ะนี่คือเซฟเฮาส์เหรอ?" แสงดาวอุทาน
"ทำไมคิดว่าเป็นเรือนหอหรือไง?" แดนชลเต๊าะกลับ ทำเอาอีกคนหันมาจ้องหน้าเป๋ง
"เอ๊า แค่อำเล่นขำ ๆ ทำจริงจังไปได้" แดนชลพูดทีเล่นทีจริง
"มีใครอยูที่นี่บ้างคะ?" แสงดาวถามขึ้นอย่างจริงจังไม่ขำด้วย
"ก็มีชายหนึ่งหญิงอีกหนึ่งนอกนั้นเป็นทีมไอทีอีกสามสี่คนไม่มาพร้อมกันหรอกจะเวียนกันมา นอกนั้นเป็นบอดี้การ์ด ดูแลรอบนอก"
แดนชลร่ายยาว
"โอ๊ะ เหมือนหนังสืบสวนสอบสวนไปได้ มันต้องขนาดนั้นเลยเหรอ/ แล้วคุณพ่อล่ะต้องมาอยู่ที่นี่ด้วยมั๊ย"
"หมายถึงคุณพ่อฝั่งไหนล่ะ ฝั่งเฮีย รึฝั่งแสง?"
"ฟื่ด.....แสงหมายถึงคุณพ่อของแสงค่ะ แสงคงมิบังอาจเรียกคุณท่านว่าพ่อหรอกค่า....."
"เรียกได้นะ เฮียอนุญาต" แดนชลเต๊าะอีก
"......" ไม่มีเสียงตอบจากคู่สนทนา ส่วนอีกคนเริ่มรู้ตัวว่าน้องไม่เล่นด้วยรีบเข้าสาระสำคัญ
"อ่อ...คงมาแป๊บ ๆ แหละ เพราะท่านต้องดูแลช่วยงานป๊าขานั้นเค้าตัวติดกันห่างกันได้ที่ไหน" แดนชลอธิบายซึ่งเรียกรอยยิ้มจาง ๆ จากคู่สนทนาได้เพียงเล็กน้อย
"ออ ค่ะ"
"ปะเฮียพาขึ้นห้อง มะ"
"......" ไม่มีเสียงตอบรับจากคู่สนทนาอีกครั้งมีเพียงใบหน้าเรียบเฉย และคิ้วที่ขมวดเป็นปมเล็กน้อย
"อ่อ เฮียหมายความว่าจะพาไปดูห้อง ไม่มีอะไรเกินเลยกว่านั้นครับ" พูดจบแดนชลก็คว้ากระเป๋าเสื้อผ้า กระเป๋าอุปกรณ์ต่าง ๆ ของสาวเจ้าเดินนำขึ้นชั้นบนจุดหมายคือห้องนอนส่วนตัวของคนที่เดินตามมา
"นี่ถึงแล้ว" แดนชลพูดพร้อมกับเปิดประตูห้องเข้าไปโดยเปิดค้างไว้อย่างนั้นแล้วนำสัมภาระไปวางใกล้ ๆ ตู้เสื้อผ้าและอุปกรณ์สื่อสารวางไว้บนโต๊ะใกล้หัวเตียง
"ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวแสงจัดการเองค่ะ เฮียแดนลงไปรอข้างล่างเถอะค่ะ" แสงดาวเอ่ยปากไล่อีกคนอย่างละมุนเหตุเพราะรู้สึกอึดอัดแปลก ๆ พิกล
"ก็ได้ครับ เดี๋ยวเฮียลงไปทำอะไรให้กิน เสร็จแล้วลงไปนะ"
"ค่ะ" หลังจากคนตัวโตเดินออกจากห้องไป แสงดาวถึงกับพรูลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก จัดข้าวของสักพักจึงลงไปข้างล่างหญิงสาวได้กลิ่นอาหารลอยออกมาจึงเดินตามกลิ่นไปอย่างเพ้อ ๆ
"พ่อ....อ้าวเฮียเองเหรอคะ คิดว่าพ่อมาซ๊ะอีก"
"ทำไมเหรอ เมนูนี้มีอาสรทำเป็นอยู่คนเดียวหรือไง?"
" เปล่าค่ะ ไม่คิดว่าจะมีใครทำเมนูนี้"
"แค่น้ำพริกกะปิ ไข่ทอดมะเขือยาว แกงจืดนี่น๊ะ"
"นั่นซิคะ อาจจะมีคนชอบกินอะไรแบบนี้ก็ได้"
"อยากกินอะไรเพิ่มมั๊ย หรือจะเอาปลาทอดกรอบ?"
"......" แสงดาวไม่ตอบแต่ผงกหัวหงึก ๆ ในตาวาว
"หึหึ ชอบล่ะซิ ไปเอามาอยู่ในตู้เย็นเดี๋ยวพี่ล้างแป๊บเดียวทอดกรอบกินกะน้ำพริกจิ้มผักสด ๆ อย่างแซ่บ"
"......." ไม่มีคำพูดใดออกจากปากหญิงสาวนอกจากรอยยิ้มจาง ๆ
เมื่ออาหารเสร็จสรรพทั้งสองนั่งกินข้าวกันเงียบ ๆ
"อ้าวลูกสาวกินข้าวไม่เรียกพ่อเลย...อื้มหอมมาก โอ้โหมีน้ำพริกปลาทอด ผักสด ไข่ทอดใส่มะเขือยาว แกงจืด น่ากินทั้งนั้นเลย หนูทำเองเหรอลูก?" สรวางแฟ้มเอกสารมากมายแล้วมานั่งลงที่เก้าอี้หัวโต๊ะทันที
"หึหึ นู่น คนนู้นทำ" แสงดาวพูดกลั้วหัวเราะพร้อมกับลุกไปเอาจานเปล่าเพื่อมาตักข้าวให้บิดา
"โอ้....คุณแดนหน้าตาน่าทานเลยนะครับ สู้เชฟได้เลยนะเนี่ย"
"นี่ค่ะพ่อ กินเยอะ ๆ น๊า" แสงดาวตักข้าวใส่จานไปวางตรงหน้าผู้เป็นบิดา
"ขอบใจลูก/อื้มอร่อยสมกับหน้าตาจริงจริงด้วย" สรพึมพำและลงมือกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนพ่อครัวได้แต่ยิ้มแก้มแตก
หลังจากกินอาหารกันเสร็จสรและแดนชลได้ซักซ้อมความเข้าใจรายละเอียดอีกครั้งโดยเขาเรียกภารกิจนี้ว่า "ก่อการดี" โดยมีผู้ร่วมก่อการดีก็ได้แก่ เขตแดน สร แสงดาว แดนชล ต้นข้าวและนุชธิดาเป็นตัวหลัก
ทางด้านผู้มาใหม่
"สวัสดีครับ ผมมาแล้วครับ พร้อมร่วมทีม ช่วยแนะนำด้วยนะครับ"
"มาแล้วเหรอ นั่งก่อน ดื่มอะไรมั๊ย?" คนพี่เอ่ยปากทักทายโดยไม่สนใจอีกคนว่าจะคิดยังไง
"สวัสดีครับ ผมพีระ บำรุงวงศ์ หรือต้นข้าวครับ ได้รับมอบหมายให้มาร่วมภารกิจนี้ครับ"
"ค่ะ สวัสดีค่ะ" หญิงสาวยิ้มเจื่อน ๆ ในความสุภาพเหลือเกินของอีกคน
"รู้จักกับอาสรแล้วใช่มั๊ย?" คนพี่ถามน้องชาย
"ครับ พอจะรู้จักครับ"
"น้องแสงนี่พี่ต้นข้าวเป็นลูกพี่ลูกน้องของเฮียและสัตวแพทย์ประจำฟาร์มและสนใจเรื่องหลักเศรษฐศาสตร์กำลังจะจบแล้ว"
"อ่อ ค่ะ สวัสดีค่ะ"
"ครับ"
"เฮียแดนครับ แล้ว...เรามีกันแค่นี้เองเหรอครับ"
"นายหมายถึงใครล่ะ?" แดนชลหยั่งถาม
"คือ น้องนุชไปฝึกที่แผนกการเงินบัญชีมันจะไม่เสี่ยงเกินไปเหรอครับ"
"เสี่ยงซิ" แดนชลแกล้งหยั่งเชิง
"ถ้างั้นทำไมถึงส่งน้องไปล่ะครับ"
"ก็เพื่อให้พวกนั้นมาอุดรูรั่วน่ะซิ ส่วนยัยหมวยน้อยน่ะ แค่ล่อมันหลงแล้วเราก็จ้วงตรงจุด ไม่ต้องห่วงมันหรอกมีตัวเซฟอย่างดีไม่เป็นอันตรายแน่ งั้นแม่เล็กเอาตาย"
"อะ อ๋อ แผนเฮียแดนนี่สุดยอดเลย"
"ใช่ที่ไหน โน่นของคนโน้น" แดนชลบุ้ยใบไปทางว่าที่พ่อตา
- ผู้เขียน
