7

1595 คำ

“ไอ้เสือ ไอ้สิงห์!” เสียงกร้าวคำราม ก่อนจะหันไปยัดน้ำใส่ปากแห้งกรังอย่างโมโห “แค่กๆๆๆ” เพชรน้ำหนึ่งเบือนหน้าหนี สำลักจนหูตาแดง “เฮ้ย! เจ้านาย จะฆ่าเธอหรือไง” เสือกับสิงห์ที่ยังไม่ได้ไปไหนไกลอุทานพร้อมกันเมื่อเห็นผู้เป็นนายยัดน้ำกรอกใส่ปากคนป่วย “แกมีปัญหาอะไร” เควินคำรามแทบจะงับหัวลูกน้องทั้งสอง “ผมไม่มีปัญหาหรอกนาย แต่กลัวนายหญิงจะตายเสียก่อน” เสือต่อปากต่อคำกับผู้เป็นนาย “แกว่าอะไรนะไอ้เสือ เรียกใครนายหญิง” เควินคำราม ไอ้ลูกน้องสองคนของเขากวนโอ๊ยได้น่าถีบที่สุด “อ้าว... คุณเขาเป็นเมียนายไม่ใช่เหรอ นายเล่นฟัดจนคางเหลือง ร้องลั่นบ้าน ครางทั้งคืน ไม่ใช่นายหญิงแล้วจะให้พวกผมเรียกว่าอะไร” เสือหันไปยิ้มกับสิงห์ ส่วนสิงห์ได้แต่ทำหน้านิ่ง ไม่พูดอันใด รู้ดีว่าระเบิดลูกใหญ่กำลังจะลงเร็วๆ นี้ “แกสองคนอยากจะไสหัวไปไหนก็ไสหัวไปเลย ใช้ให้มาเฝ้าคน แต่ดันมากวนบาทา” “คร๊าบ” เสือรีบสะกิดสิงห์ให้เดินตามไป สิงห์ส่ายหน้าแล้วเดินตามไปเงียบๆ “แกกล้านะไอ้เสือ” สิงห์พูดขึ้นเมื่อออกมาจากบ้านพักของผู้เป็นนาย “หรือนายไม่สงสารผู้หญิงคนนั้น ผิวบางอย่างกับแก้วใส ตัวงี้เขียวช้ำไปหมด เพิ่งรู้ว่านายซาดิสม์” เสือกระซิบตอบแต่สีหน้าหนักใจ “เรื่องของนาย” สิงห์บอกปัด ทั้งๆ ที่ในใจสงสารหญิงสาวเป็นอันมาก “นี่หิวน้ำไม่ใช่เหรอ หรือว่าอยากจะยั่ว” เควินตะคอกคนที่สำลักน้ำและเบือนหน้าหนี มือก็ปัดป่ายผลักไสเขาอย่างน่ารำคาญ “อื้อ... ปล่อยนะ แค่กๆๆๆ” หญิงสาวประท้วงคนใจร้าย เธอสำลักติดกันอีกหลายครั้ง ใบหน้าแดงก่ำ “ไม่อยากดื่มน้ำ แต่อยากอ่อยลูกน้องของฉันงั้นสิ” เควินฟาดงวงฟาดงาใส่หญิงสาว ในวินาทีที่เขาเห็นสิงห์ประคองร่างน้อยไว้ในอ้อมแขน มันกลับบังเกิดความรู้สึกไม่ชอบใจอย่างประหลาด เหตุผลที่เขาบอกตัวเองก็คือ ไม่อยากให้เธอยั่วใครอีก และไม่อยากให้ลูกน้องติดกับมารยาของเธอต่างหาก “คนเลว” เพชรน้ำหนึ่งว่าเสียงแผ่วก่อนจะสลบไปอีกครั้ง “นี่เธอ! เป็นอะไรอีก นี่เธอ!” เควินทำอะไรไม่ถูกเมื่อหญิงสาวสลบไปอีกครั้ง มือหนายื่นไปแตะที่จมูกปรากฏว่าเธอยังมีลมหายใจอยู่ จึงถอนใจอย่างโล่งอก ก่อนจะเดินไปหาผ้ามาเช็ดหน้าเช็ดตาให้คนป่วย “เธอนี่มันเป็นภาระจริงๆ ยัยบ้า ถ้าเธอไม่รีบหาย ฉันจะ จะ...” เควินพูดไม่ออกว่าเขาอยากกลืนกินร่างนี้อีกหลายๆ รอบ บ้าน่า... เขาไม่ได้ติดใจเนื้อหวานๆ ปากอิ่มๆ ของเธอสักหน่อย เขาสบถอย่างหัวเสีย เควินชะงักมือที่เช็ดเนื้อเช็ดตัวหญิงสาว เขาค่อยๆ พิจารณารูปร่างหน้าตาของเธออย่างละเอียดถี่ถ้วน ครั้งแรกที่เขาขืนใจเธอ แล้วรู้ว่าเธอบริสุทธิ์ หัวใจเขามันพองโตอย่างประหลาด ถ้าจะพูดกันตรงๆ เพชรน้ำหนึ่งจัดว่าเป็นผู้หญิงสวยจัด ติดไปในทางมองแล้วไม่อยากละสายตา ผมสีดำสลวยเป็นเงางามหอมกรุ่มนุ่มและลื่นมือประดุจดั่งแพรไหมชั้นดี เธอไม่ได้โกรกผมสีน้ำตาลหรือสีอื่นตามสมัยนิยม ชายหนุ่มทาบนิ้วไปกับขนคิ้วแล้วลากไปจนสุด คิ้วเธอสวยเรียงตัวเป็นระเบียบ ดวงตาเรียวสวยที่หลับพริ้มนี้ เขาจำได้ดีตั้งแต่ได้สบตากับเธอครั้งแรก แต่เขาไม่ได้อยู่ในสายตาเธอเลยสักนิด น่าแปลกที่เธอจำเขาไม่ได้เลย แต่เขากลับจำเธอได้แม่นยำ มือหนาเลื่อนไปตามเค้าโครงหน้าเรียวหวาน ปากนิดจมูกหน่อย จนอดไม่ได้ที่จะประทับริมฝีปากหยักหนาลงไปอย่างหักห้ามใจไม่อยู่ สายตาคมเลื่อนลงมามองหน้าอกอวบใหญ่เกินตัวที่ไม่ว่าจะสัมผัสเคล้นคลึงอย่างไรก็ให้ความรู้สึกเต็มตึงยิ่งนัก เขามองร่องรอยโหดร้ายบนตัวเธอแล้วใจหาย ตอนนี้ตามลำคอและใบหน้ามีแต่รอยเขียวช้ำเต็มไปหมด เควินยังเคล้นคลึงทรวงสาวไปมาก่อนจะลูบไล้ไปทั่วหน้าท้องเนียนด้วยสัมผัสบางเบาโดยใช้มือข้างหนึ่ง เพียงเลื่อนสายตามองลงมายังเนินเนื้อสาว เขาก็แทบหยุดหายใจ เนินอวบอูมรับกับสะโพกผายงอนงาม เธอจัดว่าเป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างสมบูรณ์แบบยิ่งนัก ช่วงขาเพรียวยาว ยิ่งนิ้วเท้าเรียวสวยรับกับเท้าเล็กๆ นั้น ยิ่งทำให้เขากลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผากในทันทีเพราะอยากสัมผัส “บ้าน่า!!!” เควินนึกไม่ชอบใจอารมณ์ของตัวเอง เร่งเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้หญิงสาวโดยเร็ว ความจริงเขาไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ แต่เพราะมีแค่ลูกน้องที่เป็นผู้ชาย การจะให้เสือกับสิงห์ สองแฝดนั่นมาเช็ดตัวให้ มันก็ดูกระไรอยู่ ไม่ใช่เขาหวงหรอกนะ แค่เขาไม่อยากให้ใครได้เข้าใกล้เธอ เธอจะได้ไม่มีโอกาสยั่วยวนผู้ชายหน้าไหนอีก นี่เธอก็กำลังยั่วยวนเขาอีกแล้ว ยัยผู้หญิงใจร้ายคนนี้ต้องแกล้งเขาแน่ๆ “อื้อ...” เสียงแหบเครือที่เปล่งออกมาทำให้เขาเหลือบสายตามอง เธอค่อยๆ ปรือตาขึ้นมองอย่างเลื่อนลอย ก่อนจะสะดุ้งเมื่อเห็นใครอยู่ตรงหน้า “เห็นหน้าผัวทำหน้ายังกะเห็นผี ต้องเห็นลูกน้องของฉันใช่ไหม เธอถึงจะได้ออดอ้อนให้พวกมันกอด ป้อนข้าวป้อนน้ำ” เขานึกขัดใจที่เห็นอาการหวาดกลัวของเธอ “คนใจทราม” เสียงแหบแห้งก่นด่าแต่ไร้เรี่ยวแรง “รักษาตัวให้หายเถอะแม่คุณ ฉันอยาก...” “เลว!” เพชรน้ำหนึ่งสวนกลับ เธอเกลียดสายตา สีหน้า และคำพูดร้ายกาจของเขายิ่งนัก “บอกแล้วไงว่าฉันเลวกว่าที่เธอคิดเอาไว้เสียอีก” เขากระชากร่างเธอขึ้นมาหาเพื่อมองสบตา “ว้าย!!!” เพชรน้ำหนึ่งเพิ่งรู้ว่าตัวเองเปลือยเปล่า เธอกรีดร้อง ก่อนจะดึงผ้าห่มผืนบางมาคลุมร่างกาย แต่เขาดึงออกไปแล้วโยนทิ้งไปข้างเตียงอย่างไม่ไยดี “จะคลุมไปทำไมร่างเน่าๆ ของเธอ ข้างในก็หลวมโพรกเสียขนาดนี้ ไม่มีอะไรดีเลย นี่ฉันก็หลับหูหลับตาเอาเธอให้เสร็จๆ ไปหรอกนะ” “เพียะ!” หน้าของเควินหันไปตามแรงตบ แม้ไม่แรงนักแต่ก็ไม่เบานัก เพราะความโกรธทำให้เธอรวบรวมกำลังทั้งหมดกระแทกฝ่ามือกับใบหน้าของเขา “เธอกล้าตบหน้าฉันเหรอ ผู้หญิงร้ายกาจอย่างเธอคำว่าปรานีมันคงใช้ไม่ได้ใช่ไหม” “กรี๊ดดด!!! ปล่อยฉันนะ จะทำอะไร” หญิงสาวลนลานหนีเมื่อเห็นดวงตาดุกร้าว เธอไม่น่าไปยั่วโมโหเขาเลยจริงๆ “ทำอะไรอย่างนั้นเหรอ ทำให้เธอสำเนียกตัวเองยังไงล่ะ ว่าอย่ามาตบฉันอีก” เควินกดร่างบอบบางลงบนพื้นเตียงเต็มแรง “ไม่นะ อย่าทำฉันเลย ฉันไม่ไหวแล้ว” เธออ้อนวอนพยายามยกมือขึ้นไหว้เขา เควินชะงักเมื่อเห็นหญิงสาวเริ่มร้องไห้ เขาอาจจะเป็นคนอารมณ์ร้อน ขี้โมโห แต่ไม่ใช่คนอำมหิตถึงกับจะฆ่าใครได้ลงคอ โดยเฉพาะคนไม่มีทางสู้และคนคนนั้นก็เป็นผู้หญิง “ทีหลังอย่าทำให้ฉันโมโหอีก จะได้ไม่เจ็บตัว” เควินปล่อยร่างอ่อนแรงแล้วหันหลังให้หญิงสาวเพื่อสะกดกลั้นอารมณ์ เพชรน้ำหนึ่งมองอย่างเคียดแค้น เธอเหลือบเห็นไม้แกะสลักรูปมังกรบนหัวเตียง ไม่ต้องคิดให้มากเพราะอยากเอาคืนให้เจ็บแสบไม่แพ้กัน โดยไม่คิดถึงผลที่จะตามมา หญิงสาวเอื้อมหยิบมันมาถือเอาไว้ ก่อนจะกระแทกเข้าที่ต้นคอหนาเต็มแรง แต่เพราะยังป่วยอยู่แรงจึงน้อยนิด “โอ๊ย! นี่เธอ” เควินหันมา ก่อนจะกระชากไม้แกะสลักนั้นมาถือเอาไว้เมื่อเธอทำท่าจะกระแทกมาที่หัวของเขาอีก หญิงสาวตาโตเมื่อเขาแย่งอาวุธของเธอไปได้ ร่างสาวลนลาน ตัวสั่นระริก เลือดในกายเยียบเย็นเมื่อเห็นสายตากร้าวกระด้างชวนขนลุกของเขา กรี๊ดดด!!! เสียงกรีดร้องดังไปทั่วบ้าน จนลูกน้องทั้งสองมองหน้ากันเลิ่กลั่ก แต่ไม่มีใครกล้าเข้าไปช่วย เพราะรู้ชะตากรรมของหญิงสาวดีกว่า หากขัดใจหรือทำอะไรให้ไม่พอใจ ย่อมต้องมีสภาพเป็นแบบนี้แน่นอน “หรือฉันจะใจดีกับเธอมากเกินไป” เสียงกร้าวเยียบเย็นกระด้างเหมือนสีหน้าและแววตา เควินกระชากร่างเล็กกดลงบนเตียงแข็งๆ นั้นเต็มแรง “โอ๊ย!!! ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันที ฮือๆๆๆ” เพชรน้ำหนึ่งร้องเสียงหลง กรีดร้องจนคอแทบแตก แต่ก็ไม่มีใครช่วยได้ ร่างน้อยแทบขาดใจ น้ำตาหลั่งออกมาแทบเป็นสายเลือดเมื่อเขาขยำฟอนเฟ้นไปทั่วเรือนร่างอย่างไร้ความปรานี ร่างกายที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดมากขึ้นจนสุดจะทานทนได้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more