Part ชานนท์
ตั้งแต่วันที่ผมเห็นพี่ซอด้วงไปทานข้าวกับเพื่อนร่วมงานคนนั้น ก็ทำเอาผมกระวนกระวาย จนไม่เป็นอันเรียน จนพี่นาฟต้องเรียกเข้าไปพบ
ผมเริ่มสงสัยแล้วว่าพี่นาฟส่งใครมาแฝงตัวเรียนกับผมรึเปล่า เพราะลำพังถ้าเป็นลูกน้องคงไม่รู้ลึกขนาดนี้
ผมมาพบพี่นาฟที่คลับในตอนกลางวัน ที่จริงปีนี้ผมก็ยี่สิบแล้ว แต่พี่นาฟก็ยังไม่อนุญาตให้ผมเข้าไปในไนต์คลับตอนกลางคืนเลย
ผมตรงไปที่ห้องทำงานของพี่นาฟ อยากคุยก่อนจะมีเรียนต่อในช่วงบ่ายอีกวิชา
“นั่งก่อนสิ” พี่นาฟบอก ท่าทางงานนี้จะยาว
“ทำไมควิซครั้งล่าสุดคะแนนถึงตกขนาดนั้น” พี่นาฟถามตรงๆ
“....”
“พี่บอกให้ตั้งใจเรียน อยากให้มีอนาคตดีๆ งานดีๆ ชีวิตดีๆ พี่ขอแค่นี้ มันมากไปรึเปล่า”
“ผมขอโทษ” ผมรู้สึกไม่ดีเลย ผมรู้ตัวว่ายังเป็นเด็กเหมือนพี่ซอด้วงพูดจริงๆ ไม่รู้จักแยกแยะเรื่องส่วนตัวกับการเรียน
“คราวนี้เรื่องอะไร” พี่นาฟถามเสียงเข้ม
“ผมหงุดหงิดเรื่องผู้หญิง
