Part นวพล
เช้าวันรุ่งขึ้น ผมปลุกนาฟให้กลับออกไปแต่เข้าเหมือนเช่นเคย นาฟจูบลาผมเนิ่นนาน งอแงไม่อยากไป ผมเลยสัญญาว่าคืนนี้จะไปค้างด้วย เขาเลยยอมลุกไปแต่งตัวแต่โดยดี
“ขอทำรอยที่คอกู แต่มึงไม่ยอมให้กูทำรอย”
“ก็ผมไปเรียน มันดูไม่เหมาะ”
“กูอายลูกน้อง” นาฟพูด ส่องกระจกดูรอยที่คอ
“พี่พาคนมานอนจนเป็นปกติแล้วป่ะ จะอายอะไร” ผมพูด
“แสดงว่ามึงไม่รู้จักกูดีพอ” นาฟบอกแล้วเดินเข้ามากอดแล้วกระซิบที่ข้างหู
“มึงรู้ป่ะเวลากูเอากับคนอื่น กูไม่เคยใช้ปากกับใคร กูไม่ค่อยเล้าโลมใครถ้าไม่ถูกใจจริงๆ ส่วนมากกูจับถอดผ้าแล้วเอาอยู่ฝ่ายเดียว ไม่เคยมีใครมีโอกาสได้กอดจูบกูเหมือนมึงเลย มึงควรดีใจนะที่มึงเป็นผู้โชคดี” นาฟกระซิบพูดซะผมขนลุก
ที่จริงก็พอรู้มาบ้างจากบรรดาลูกน้องของนาฟที่ชอบพูดถึงนาฟบ่อยๆ
“เมียเก่าพี่ก็ฝากคีสมาร์คออกจะบ่อย” ผมพูดขึ้น
“มึงรู้เยอะมากเลยนะ แอบสืบผัวเหรอ”
“ผัวบ้านพี่สิ!!”
“ผัวมึงนั่น
