18
“หลวงพ่อครับ หลวงพ่อเป็นอะไรครับ”
เสียงของลุงเผือกที่ตะโกนลั่น ทำให้พชรดนัยสะดุ้งสุดตัว เข้าไปรับร่างของหลวงพ่อเกษมที่แทบจะทรงตัวยืนไม่อยู่
“หลวงพ่อเป็นอะไรครับ” เจ้าของคำพูดมองคนที่เขาประคองด้วยความเป็นห่วง น้ำเสียงดูร้อนใจระคนห่วงใย
“ตอนที่กำลังจะเข้าบ้านหลวงพ่อเป็นแบบนี้ครั้งหนึ่งครับคุณเมฆ” ลุงเผือกเอ่ยบอกเจ้านายของตน
“ผมจะพาหลวงพ่อไปโรงพยาบาลนะครับ” พชรดนัยหนุ่มผู้แสนดี มีจิตใจเมตตาขันอาสา น้ำเสียงและท่าทางเวลานี้ต่างกับนาทีก่อนเป็นอย่างมาก
“ไม่เป็นไร อาตมาไม่เป็นอะไรแล้ว แค่เจ็บหน้าอกเท่านั้น” หลวงพ่อเกษมพูดเหมือนรู้ตัว
“จะไม่เป็นไรได้ยังไงครับ ท่าทางของหลวงพ่อดูไม่ดีเลย ไปหาหมอนะครับหลวงพ่อ” พชรดนัยเอ่ยค้าน เพราะท่าทางของหลวงพ่อเกษมในความคิดเขาตอนนี้คือ ไม่ดีเอาเสียเลย
“หมอก็ช่วยอาตมาไม่ได้หรอก ไม่มีใครช่วยอาตมาได้ มันเป็นโรคกรรมเก่าของอาตมาเอง”
คำพูดของพระภิกษุชราเหม
