16
กัณฑริกามองไปรอบๆ ห้องสีชมพูอ่อนที่ตกแต่งอย่างสวยงามและน่าอยู่ ห้องนี้ใหญ่กว่าห้องเก่าของเธอหลายเท่า เฟอร์นิเจอร์แต่ละชิ้นใหม่หมด คล้ายกับว่าเตรียมให้เธอโดยเฉพาะ ดวงตาหวานสวยสะดุดมองประตูบานหนึ่งที่ติดตั้งไว้อีกด้าน มันคือประตูเชื่อมระหว่างห้องของเธอกับห้องอีกห้องหนึ่ง หน้าสาวแดงขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าห้องที่อยู่ติดกันคือห้องของพชรดนัย
“ห้องนี้ดั้งเดิมตั้งใจจะให้คุณย่าพี่อยู่ พี่เลยทำประตูเชื่อมเอาไว้เผื่อกลางคืนพี่จะเข้ามาดูคุณย่า แต่ท่านเสียไปเมื่อเก้าปีก่อน ห้องนี้ก็เลยเป็นห้องรับรองแขกแทน” พชรดนัยเอ่ยบอกเมื่อเห็นเธอมองประตูเชื่อมระหว่างห้อง
“น้องกัณฑ์ไม่ต้องห่วงเรื่องประตูเชื่อมนะครับ ถ้าน้องกัณฑ์ไม่เปิดพี่ก็เข้ามาในห้องนี้ไม่ได้ เพื่อความสบายใจพี่จะให้ช่างมารื้อประตูออกแล้วโบกปูนแทน” เขาพูดเหมือนรู้ใจเธอ
“ไม่เป็นไรค่ะพี่เมฆ ปล่อยเอาไว้อย่างนี้ก็ได้ค่ะ”
เธอเองก็ไม่อยากเป็น
